. . . "Bertran Carbonel (fl. 1252\u20131265) was a Proven\u00E7al troubadour from Marseille. He is a polarising figure among scholars and his reputation varies between authorities. Eighteen of his lyric works survive, as well as seventy-two (Gaunt and Kay) or ninety-four (Riquer) single coblas triadas esparsas on \"edifying\" themes. He was patronised at the court of Hugh IV and Henry II of Rodez. Besides his cansos and sirventes, Bertran left behind one planh and two artificial tensos, one with a fictional knight and another with his own heart."@en . . . "15159668"^^ . "Bertran Carbonel (de Marseilla o de Marcelha) anche detto Carbonellus campsor, italianizzato in Bertrando Carbonel(lo) (... \u2013 ...; fl. 1252-1265) \u00E8 stato un trovatore provenzale, originario di Marsiglia.\u00C8 una figura polarizzante tra i letterati, e la sua reputazione varia tra le autorit\u00E0. Del suo corpus poetico ci restano diciotto poesie, oltre a settantadue (Gaunt e Kay) o novantaquattro (Riquer) singole coblas triadas esparsas su temi \"edificanti\". Era favorito alla corte di e Enrico II di Rodez. A suo tempo c'erano molte persone che portavano il nome di Bertran a Marsiglia, talch\u00E9 identificare il trovatore tra essi diventa impossibile. La poesia di Bertran fa parte della prima letteratura occitana ad essere scritta come letteratura, o, in latino contemporaneo, juxta propria principia. Fu anche colto, come rivelano i suoi riferimenti a Ovidio, Terenzio e altre figure classiche. Bertran era un fanatico dello stile (sonoro)-minore di Peire Cardenal, da lui imitato nel tono. Il suo moralismo \u00E8, tuttavia in genere mediocre e poco emozionante. Le sue cansos \u2014 dato che scrisse in massima parte cansos e sirventes \u2014 sono \"tediose e non originali\". Il suo sirventes Tans ricx clergues vey trasgitar \u00E8 un'accusa rivolta ai chierici falsi. Ma solo nella canso Atressi fay gran foldat qui ab sen Bertran tradisce una vera emozione. Attingendo, evidentemente, da un'esperienza personale, il trovatore lamenta la sua stoltezza e la sua mancanza di giudizio allorch\u00E9 gli capita di baciare sugli occhi una ragazza che si era addormentata davanti all'altare in una chiesa, e offre ora le sue scuse alla ragazza e a Dio. Oltre alle cansos e ai sirventes, Bertran ci ha lasciato un planh e due tenzones \"fittizie\", una con un cavaliere immaginario e un'altra con il suo proprio cuore."@it . "Bertran Carbonel"@ca . . "Bertran Carbonel"@it . . "Bertran Carbonel fou un trobador occit\u00E0 del qual nom\u00E9s se sap que vivia a Marsella els \u00FAltims anys del segle xiii i que pertanyia a una fam\u00EDlia noble, per\u00F2 arru\u00EFnada. El text de les seves poesies fa creure que tingu\u00E9 com a protectors a Alfons X de Castella, al comte (1274-1302) i a , pr\u00EDncep d'Orange i comte d'Avelino (1282-1335). Paul Meyer jutja molt severament les seves obres, qualificant-les d'imitacions de Peire Cardenal; malgrat tot, no se li pot negar una erudici\u00F3 superior a la dels poetes coetanis, ja que sovintegen les cites de Juvenal, Ovidi, Horaci i Terenci. Deix\u00E0 18 poesies l\u00EDriques, 71 cobles esparses, diversos sirventesos, en els que ataca fortament als clergues, i diverses ten\u00E7ons; dues d'aquestes ten\u00E7ons s\u00F3n originals ten\u00E7ons fict\u00EDcies amb el seu cavall."@ca . . . . . . "Bertran Carbonel (de Marseilla o de Marcelha) anche detto Carbonellus campsor, italianizzato in Bertrando Carbonel(lo) (... \u2013 ...; fl. 1252-1265) \u00E8 stato un trovatore provenzale, originario di Marsiglia.\u00C8 una figura polarizzante tra i letterati, e la sua reputazione varia tra le autorit\u00E0. Del suo corpus poetico ci restano diciotto poesie, oltre a settantadue (Gaunt e Kay) o novantaquattro (Riquer) singole coblas triadas esparsas su temi \"edificanti\". Era favorito alla corte di e Enrico II di Rodez."@it . . . . . . . . . "Bertran Carbonel fou un trobador occit\u00E0 del qual nom\u00E9s se sap que vivia a Marsella els \u00FAltims anys del segle xiii i que pertanyia a una fam\u00EDlia noble, per\u00F2 arru\u00EFnada. El text de les seves poesies fa creure que tingu\u00E9 com a protectors a Alfons X de Castella, al comte (1274-1302) i a , pr\u00EDncep d'Orange i comte d'Avelino (1282-1335). Paul Meyer jutja molt severament les seves obres, qualificant-les d'imitacions de Peire Cardenal; malgrat tot, no se li pot negar una erudici\u00F3 superior a la dels poetes coetanis, ja que sovintegen les cites de Juvenal, Ovidi, Horaci i Terenci. Deix\u00E0 18 poesies l\u00EDriques, 71 cobles esparses, diversos sirventesos, en els que ataca fortament als clergues, i diverses ten\u00E7ons; dues d'aquestes ten\u00E7ons s\u00F3n originals ten\u00E7ons fict\u00EDcies amb el seu cavall."@ca . . . . "2720"^^ . . . "Bertran Carbonel\u200B fue un trovador natural de Marsella cuyas fechas de nacimiento y muerte se desconocen. Por los personajes hist\u00F3ricos que cita en sus composiciones se deduce que escribi\u00F3 entre 1252 y 1265. De su obra se conservan 18 poes\u00EDas y 94 coblas (composiciones cortas)."@es . . . . . . . . . . "Bertran Carbonel"@es . . . . . . . "Bertran Carbonel (fl. 1252\u20131265) was a Proven\u00E7al troubadour from Marseille. He is a polarising figure among scholars and his reputation varies between authorities. Eighteen of his lyric works survive, as well as seventy-two (Gaunt and Kay) or ninety-four (Riquer) single coblas triadas esparsas on \"edifying\" themes. He was patronised at the court of Hugh IV and Henry II of Rodez. There were many individuals of Bertran's name in Marseille in his time, so identifying the troubadour among them has been impossible. Bertran's poetry is among the earliest Occitan literature to be written as literature, or, in contemporary Latin, juxta propria principia. He was also educated, as his references to Ovid, Terence, and other Classical figures reveals. Bertran was a devotee of the minor(-sounding) style of Peire Cardenal, whom he imitated in tone. His moralising is, however, as advice, generally mediocre and unexciting. His cansos\u2014for he wrote mostly those and sirventes\u2014are \"tedious and unoriginal\". His sirventes by the name of Tans ricx clergues vey trasgitar is an attack on false clerics. But only in the canso Atressi fay gran foldat qui ab sen does Bertran betray real emotion. Drawing, evidently, from a personal experience, the troubadour laments his foolishness and his lack of judgement in kissing a girl on the eyes who had fallen asleep before the altar in a church. He offers apology to the girl and God. Besides his cansos and sirventes, Bertran left behind one planh and two artificial tensos, one with a fictional knight and another with his own heart."@en . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . "1115021611"^^ . . "Bertran Carbonel"@en . "Bertran Carbonel\u200B fue un trovador natural de Marsella cuyas fechas de nacimiento y muerte se desconocen. Por los personajes hist\u00F3ricos que cita en sus composiciones se deduce que escribi\u00F3 entre 1252 y 1265. De su obra se conservan 18 poes\u00EDas y 94 coblas (composiciones cortas)."@es . . . .