"L'aglaofito (Aglaophyton major) \u00E8 una pianta estinta appartenente alle . Visse nel Devoniano inferiore (circa 400 milioni di anni fa) e i suoi resti fossili sono stati ritrovati nel famoso giacimento di ."@it . . . . "Aglaophyton major"@de . . "Aglaophyton major \u2014 \u0432\u0438\u043A\u043E\u043F\u043D\u0438\u0439 \u0432\u0438\u0434 \u043F\u0440\u0438\u043C\u0456\u0442\u0438\u0432\u043D\u0438\u0445 \u0441\u043F\u043E\u0440\u043E\u043D\u043E\u0441\u043D\u0438\u0445 \u0440\u043E\u0441\u043B\u0438\u043D, \u0449\u043E \u0456\u0441\u043D\u0443\u0432\u0430\u043B\u0438 \u0443 \u0440\u0430\u043D\u043D\u044C\u043E\u043C\u0443 \u0434\u0435\u0432\u043E\u043D\u0456 (\u043F\u0440\u0430\u0437\u044C\u043A\u0438\u0439 \u044F\u0440\u0443\u0441, 410 \u043C\u043B\u043D \u0440\u043E\u043A\u0456\u0432 \u0442\u043E\u043C\u0443). Aglaophyton \u0437\u0430 \u0441\u0432\u043E\u0454\u044E \u0430\u043D\u0430\u0442\u043E\u043C\u0456\u0447\u043D\u043E\u044E \u0431\u0443\u0434\u043E\u0432\u043E\u044E \u0437\u0430\u0439\u043C\u0430\u0432 \u043F\u0440\u043E\u043C\u0456\u0436\u043D\u0435 \u043C\u0456\u0441\u0446\u0435 \u043C\u0456\u0436 \u043C\u043E\u0445\u0430\u043C\u0438 \u0442\u0430 \u0441\u0443\u0434\u0438\u043D\u043D\u0438\u043C\u0438 \u0440\u043E\u0441\u043B\u0438\u043D\u0430\u043C\u0438."@uk . "Aglaophyton"@en . "Aglaophyton major (or more correctly Aglaophyton majus) was the sporophyte generation of a diplohaplontic, pre-vascular, axial, free-sporing land plant of the Lower Devonian (Pragian stage, around 410 million years ago). It had anatomical features intermediate between those of the bryophytes and vascular plants or tracheophytes. A. major was first described by Kidston and Lang in 1920 as the new species Rhynia major. The species is known only from the Rhynie chert in Aberdeenshire, Scotland, where it grew in the vicinity of a silica-rich hot spring, together with a number of associated vascular plants such as a smaller species Rhynia gwynne-vaughanii which may be interpreted as a representative of the ancestors of modern vascular plants and Asteroxylon mackei, which was an ancestor of modern clubmosses (Lycopsida)."@en . . . . "Aglaophyton (atau Aglaophyton majusadalah genus dari , yang hidup pada kala Devon Awal. Fosil-fosilnya ditemukan pada formasi . Hanya ada satu spesies dari genus ini yang ditemukan, yaitu Aglaophyton major."@in . . . . "Aglaophyton major"@uk . . . "Aglaophyton major (of correcter Aglaophyton majus. Strikt genomen had de naam Aglaophyton majus moeten zijn, omdat -phyton onzijdig is en de onzijdige vorm van de vergelijkende trap van een Latijns bijvoeglijk naamwoord eindigt op -us. Sinds februari 2018 zijn auteurs, die schrijven op de Rhynie-chert, begonnen met het gebruiken van de meer correcte vorm. Zie) In de 'ademholtes' (\"respiratory cavity\") onder de huidmondjes van Aglaophyton major werden van rondwormen eieren, verschillende larvenstadia en volwassen individuen ontdekt en in 2008 onder de naam Palaeonema phyticum beschreven."@nl . . "Aglaophyton major \u00E9 uma esp\u00E9cie f\u00F3ssil de planta que viveu durante o Dev\u00F3nico inferior. Esta esp\u00E9cie foi classificada pela primeira vez em 1917 como Rhynia major a partir dos trabalhos de Kidston & Lang e posteriormente renomeada em 1986 em resultado de novas an\u00E1lises. A partir dos dados obtidos pelo estudo da jazida de Rhynie Chert, onde a esp\u00E9cie foi descoberta, foi poss\u00EDvel determinar que esta esp\u00E9cie vegetal vivia sobre substratos ricos em mat\u00E9ria org\u00E2nica e com grande humidade ambiental."@pt . "Aglaophyton (atau Aglaophyton majusadalah genus dari , yang hidup pada kala Devon Awal. Fosil-fosilnya ditemukan pada formasi . Hanya ada satu spesies dari genus ini yang ditemukan, yaitu Aglaophyton major."@in . "Aglaophyton major"@nl . . "Aglaophyton major va ser la primera generaci\u00F3 espor\u00F2fita de plantes diplohapl\u00F2ntiques, pre-vasculars, axials, amb espores lliures al principi del Devoni\u00E0 que tenien caracter\u00EDstiques anat\u00F2miques interm\u00E8dies entre les molses bri\u00F2fits i les plantes vasculars o traque\u00F2fites."@ca . . . "Aglaophyton"@in . "8891"^^ . "Aglaophyton"@it . . "1039487771"^^ . . . . "Aglaophyton major \u00E9 uma esp\u00E9cie f\u00F3ssil de planta que viveu durante o Dev\u00F3nico inferior. Esta esp\u00E9cie foi classificada pela primeira vez em 1917 como Rhynia major a partir dos trabalhos de Kidston & Lang e posteriormente renomeada em 1986 em resultado de novas an\u00E1lises. A partir dos dados obtidos pelo estudo da jazida de Rhynie Chert, onde a esp\u00E9cie foi descoberta, foi poss\u00EDvel determinar que esta esp\u00E9cie vegetal vivia sobre substratos ricos em mat\u00E9ria org\u00E2nica e com grande humidade ambiental."@pt . . . . . . . . . . . "Aglaophyton major \u2014 \u0432\u0438\u043A\u043E\u043F\u043D\u0438\u0439 \u0432\u0438\u0434 \u043F\u0440\u0438\u043C\u0456\u0442\u0438\u0432\u043D\u0438\u0445 \u0441\u043F\u043E\u0440\u043E\u043D\u043E\u0441\u043D\u0438\u0445 \u0440\u043E\u0441\u043B\u0438\u043D, \u0449\u043E \u0456\u0441\u043D\u0443\u0432\u0430\u043B\u0438 \u0443 \u0440\u0430\u043D\u043D\u044C\u043E\u043C\u0443 \u0434\u0435\u0432\u043E\u043D\u0456 (\u043F\u0440\u0430\u0437\u044C\u043A\u0438\u0439 \u044F\u0440\u0443\u0441, 410 \u043C\u043B\u043D \u0440\u043E\u043A\u0456\u0432 \u0442\u043E\u043C\u0443). Aglaophyton \u0437\u0430 \u0441\u0432\u043E\u0454\u044E \u0430\u043D\u0430\u0442\u043E\u043C\u0456\u0447\u043D\u043E\u044E \u0431\u0443\u0434\u043E\u0432\u043E\u044E \u0437\u0430\u0439\u043C\u0430\u0432 \u043F\u0440\u043E\u043C\u0456\u0436\u043D\u0435 \u043C\u0456\u0441\u0446\u0435 \u043C\u0456\u0436 \u043C\u043E\u0445\u0430\u043C\u0438 \u0442\u0430 \u0441\u0443\u0434\u0438\u043D\u043D\u0438\u043C\u0438 \u0440\u043E\u0441\u043B\u0438\u043D\u0430\u043C\u0438. A. major \u0431\u0443\u0432 \u0432\u043F\u0435\u0440\u0448\u0435 \u043E\u043F\u0438\u0441\u0430\u043D\u0438\u0439 \u041A\u0456\u0434\u0441\u0442\u043E\u043D\u043E\u043C \u0456 \u041B\u0430\u043D\u0433\u043E\u043C (Kidston and Lang) \u0432 1920 \u0440\u043E\u0446\u0456 \u044F\u043A \u043D\u043E\u0432\u0438\u0439 \u0432\u0438\u0434 Rhynia major. \u0421\u043A\u0430\u043C'\u044F\u043D\u0456\u043B\u0456 \u0432\u0456\u0434\u0431\u0438\u0442\u043A\u0438 \u0432\u0438\u0434\u0443 \u0437\u043D\u0430\u0439\u0434\u0435\u043D\u0456 \u043B\u0438\u0448\u0435 \u0443 \u043A\u0440\u0435\u043C\u043D\u0456\u0454\u0432\u0438\u0445 \u0432\u0456\u0434\u043A\u043B\u0430\u0434\u0435\u043D\u043D\u044F\u0445 \u0420\u0430\u0439\u043D\u0456\u0454\u0432\u043E\u0433\u043E \u0447\u0435\u0440\u0442\u0443 \u0431\u0456\u043B\u044F \u043C\u0456\u0441\u0442\u0430 \u0410\u0431\u0435\u0440\u0434\u0438\u043D\u0448\u0438\u0440 \u0443 \u0428\u043E\u0442\u043B\u0430\u043D\u0434\u0456\u0457, \u0434\u0435 \u0432\u0456\u043D \u0440\u0456\u0441 \u0432 \u0431\u0435\u0437\u043F\u043E\u0441\u0435\u0440\u0435\u0434\u043D\u0456\u0439 \u0431\u043B\u0438\u0437\u044C\u043A\u043E\u0441\u0442\u0456 \u0432\u0456\u0434 \u0433\u0430\u0440\u044F\u0447\u043E\u0433\u043E \u0434\u0436\u0435\u0440\u0435\u043B\u0430 \u0431\u0430\u0433\u0430\u0442\u043E\u0433\u043E \u043A\u0440\u0435\u043C\u043D\u0456\u0454\u043C, \u0440\u0430\u0437\u043E\u043C \u0437 \u043D\u0438\u0437\u043A\u043E\u044E \u0441\u0443\u043F\u0443\u0442\u043D\u0456\u0445 \u0441\u0443\u0434\u0438\u043D\u043D\u0438\u0445 \u0440\u043E\u0441\u043B\u0438\u043D, \u0442\u0430\u043A\u0438\u0445 \u044F\u043A \u0434\u0440\u0456\u0431\u043D\u0456\u0448\u0438\u0439 \u0432\u0438\u0434 Rhynia gwynne-vaughanii, \u044F\u043A\u0438\u0439 \u043C\u0456\u0433 \u0431\u0443\u0442\u0438 \u043F\u0440\u0435\u0434\u0441\u0442\u0430\u0432\u043D\u0438\u043A\u043E\u043C \u043F\u0440\u0435\u0434\u043A\u0456\u0432 \u0441\u0443\u0447\u0430\u0441\u043D\u0438\u0445 \u0441\u0443\u0434\u0438\u043D\u043D\u0438\u0445 \u0440\u043E\u0441\u043B\u0438\u043D \u0456 Asteroxylon mackei, \u0449\u043E \u0431\u0443\u0432 \u043F\u0440\u0435\u0434\u043A\u043E\u043C \u0441\u0443\u0447\u0430\u0441\u043D\u0438\u0445 \u043F\u043B\u0430\u0443\u043D\u043E\u0432\u0438\u0434\u043D\u0438\u0445."@uk . "Aglaophyton major"@ca . . . . . . "Aglaophyton major va ser la primera generaci\u00F3 espor\u00F2fita de plantes diplohapl\u00F2ntiques, pre-vasculars, axials, amb espores lliures al principi del Devoni\u00E0 que tenien caracter\u00EDstiques anat\u00F2miques interm\u00E8dies entre les molses bri\u00F2fits i les plantes vasculars o traque\u00F2fites. A. major va ser descrit per Kidston i Lang el 1920 com una nova esp\u00E8cie Rhynia major. L'esp\u00E8cie es coneix nom\u00E9s pel jaciment de Rhynie a Aberdeenshire, Esc\u00F2cia, on crixia en fonts termals riques en silicats associada a plantes vasculars com representativa dels antecedents de les plantes vasculars modernes i Asteroxylon mackei, antecedents de les molses"@ca . . . "Aglaophyton"@en . . . "Aglaophyton major ist eine fossile Pflanzenart, die aufgrund ihrer Merkmalskombination zwischen den Moosen und den Gef\u00E4\u00DFpflanzen steht. Sie wurde 1920 aus dem Rhynie Chert in der schottischen Grafschaft Aberdeenshire erstmals beschrieben. Die Art bildet alleine die Gattung Aglaophyton, die also monotypisch ist."@de . . "* \u2020A. major ( Edwards 1986)"@en . "Aglaofiton (\u0142ac. Aglaophyton major) \u2013 jedna z najstarszych ro\u015Blin telomowych, nale\u017C\u0105ca do ryniofit\u00F3w (zaliczana pierwotnie do rodzaju Rhynia). Prawdopodobnie porasta\u0142a brzegi jezior, rzek lub bagien wczesnego dewonu (pragu)."@pl . . "Aglaophyton major ist eine fossile Pflanzenart, die aufgrund ihrer Merkmalskombination zwischen den Moosen und den Gef\u00E4\u00DFpflanzen steht. Sie wurde 1920 aus dem Rhynie Chert in der schottischen Grafschaft Aberdeenshire erstmals beschrieben. Die Art bildet alleine die Gattung Aglaophyton, die also monotypisch ist."@de . . . . "15029087"^^ . . . . . "Aglaophyton major"@pt . "Aglaophyton major es una especie extinta de planta que vivi\u00F3 durante el Dev\u00F3nico inferior. Esta especie fue clasificada por primera vez en 1917 como Rhynia major a partir de los trabajos de Kidston y Lang, y posteriormente renombrada tras nuevos an\u00E1lisis en 1986. A partir de los datos suministrados por el yacimiento de Rhynie Chert donde fue descubierta ha sido posible determinar que esta especie vegetal viv\u00EDa sobre sustratos ricos en materia org\u00E1nica y con gran humedad ambiental."@es . . . . . . . . . "Aglaofiton (\u0142ac. Aglaophyton major) \u2013 jedna z najstarszych ro\u015Blin telomowych, nale\u017C\u0105ca do ryniofit\u00F3w (zaliczana pierwotnie do rodzaju Rhynia). Prawdopodobnie porasta\u0142a brzegi jezior, rzek lub bagien wczesnego dewonu (pragu). Sporofit posiada\u0142 k\u0142\u0105cza z chwytnikami. Z k\u0142\u0105cza wyrasta\u0142y widlasto (dychotomicznie) rozga\u0142\u0119ziaj\u0105ce si\u0119 bezlistne p\u0119dy, dochodz\u0105ce do 30\u201360 cm wysoko\u015Bci, zako\u0144czone na szczytach do\u015B\u0107 du\u017Cymi, wrzecionowatymi zarodniami. Zarodniki opisano pod odr\u0119bn\u0105 nazw\u0105 Retusotriletes. M\u0119ski gametofit aglaofitona to prawdopodobnie odkryty p\u00F3\u017Aniej gatunek Lyonophyton rhyniensis Remy et Remy, 1980."@pl . "L'aglaofito (Aglaophyton major) \u00E8 una pianta estinta appartenente alle . Visse nel Devoniano inferiore (circa 400 milioni di anni fa) e i suoi resti fossili sono stati ritrovati nel famoso giacimento di ."@it . "Aglaophyton major es una especie extinta de planta que vivi\u00F3 durante el Dev\u00F3nico inferior. Esta especie fue clasificada por primera vez en 1917 como Rhynia major a partir de los trabajos de Kidston y Lang, y posteriormente renombrada tras nuevos an\u00E1lisis en 1986. A partir de los datos suministrados por el yacimiento de Rhynie Chert donde fue descubierta ha sido posible determinar que esta especie vegetal viv\u00EDa sobre sustratos ricos en materia org\u00E1nica y con gran humedad ambiental."@es . . . . . . . "D.S.Edwards 1986"@en . "Aglaophyton major (or more correctly Aglaophyton majus) was the sporophyte generation of a diplohaplontic, pre-vascular, axial, free-sporing land plant of the Lower Devonian (Pragian stage, around 410 million years ago). It had anatomical features intermediate between those of the bryophytes and vascular plants or tracheophytes."@en . . . . "Reconstruction of the sporophyte of Aglaophyton, illustrating bifurcating axes with terminal sporangia, and rhizoids. Insets show a cross-section of a sporangium and the probable spores."@en . . . . . . . . . "Aglaophyton major (of correcter Aglaophyton majus. Strikt genomen had de naam Aglaophyton majus moeten zijn, omdat -phyton onzijdig is en de onzijdige vorm van de vergelijkende trap van een Latijns bijvoeglijk naamwoord eindigt op -us. Sinds februari 2018 zijn auteurs, die schrijven op de Rhynie-chert, begonnen met het gebruiken van de meer correcte vorm. Zie) Aglaophyton major (synoniem:Rhynia major) was de sporofyte generatie van een diplohaplontische, pre-vasculaire, axiale, vrijsporulerende landplant (embryophyt) uit het Pragien van het Onder-Devoon. Het had anatomische kenmerken die tussen die van de mossen (Bryophyta) en vaatplanten (Tracheophyta) lagen. Het xyleem van Aglaophyton major heeft geen echte trache\u00EFden en is dus geen echte vaatplant. De fossiele plant is ongeveer 396 \u00B1 8 miljoen jaar oud en is in 1920 gevonden in de Rhynie Chert in het Schotse Aberdeenshire. Aglaophyton major werd voor het eerst beschreven door Kidston en Lang in 1920 als de nieuwe soort Rhynia major. De soort groeide in de buurt van een silicium-rijke hete bron, samen met een aantal bijbehorende vaatplanten zoals een kleinere soort Rhynia gwynne-vaughanii die kan worden beschouwd als een vertegenwoordiger van de voorouders van de moderne vaatplanten en Asteroxylon mackei, die een voorouder is van de moderne Lycopsida. In de 'ademholtes' (\"respiratory cavity\") onder de huidmondjes van Aglaophyton major werden van rondwormen eieren, verschillende larvenstadia en volwassen individuen ontdekt en in 2008 onder de naam Palaeonema phyticum beschreven."@nl . . . "Aglaofiton"@pl . "Species"@en . . . "* Lyonophyton (Remy & Remy 1980)\n* Rhynia major (Kidston & Lang 1920)\n* Lyonophyton rhyniensis (Remy & Remy 1980)"@en . . . "Aglaophyton major"@es . .