. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . "1121246977"^^ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . "13582077"^^ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . "La r\u00E9gion de l'est asiatique fait partie de l'\u00C9cozone nomm\u00E9e Pal\u00E9arctique, plus pr\u00E9cis\u00E9ment en Holarctique dans la sous-division nomm\u00E9e bor\u00E9ale. La r\u00E9gion de l'est asiatique est compos\u00E9e de treize provinces."@fr . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . "R\u00E9gion de l'est asiatique"@fr . . . "La regi\u00F3 asi\u00E0tica oriental (tamb\u00E9 coneguda com a Oriasiaticum, regi\u00F3 sino-japonesa) \u00E9s la regi\u00F3 flor\u00EDstica m\u00E9s rica en esp\u00E8cies dins del regne hol\u00E0rtic a la zona de clima temperat d'\u00C0sia oriental. Est\u00E0 reconeguda com una zona flor\u00EDstica natural des de 1872 per August Grisebach en la seva obra Die Vegetation der Erde i delineada m\u00E9s tard per bot\u00E0nics com Ludwig Diels, Adolf Engler, i Arm\u00E8n Takhtadjan. Aquesta regi\u00F3 asi\u00E0tica oriental est\u00E0 dominada per t\u00E0xons molt antics de gimnospermes i fam\u00EDlies de plantes llenyoses i es creu que \u00E9s el bressol de la flora hol\u00E0rtica. A m\u00E9s aquesta regi\u00F3 va ser poc afectada per les glaciacions del Plistoc\u00E8, i molts g\u00E8neres relictes del Terciari com Metasequoia glyptostroboides, hi van trobar refugi. La seva flora inclou una trentena de fam\u00EDlies end\u00E8miques, incloent-hi: Ginkgoaceae, Sciadopityaceae, Trochodendraceae, Tetracentraceae, Cercidiphyllaceae, Circaeasteraceae, Eucommiaceae, , Sargentodoxaceae, , , Rhoipteleaceae, Stachyuraceae, , , ) i de tres a sis-cents g\u00E8neres end\u00E8mics (entre ells Cephalotaxus, , , Keteleeria, Pseudolarix, Cathaya, Metasequoia, Cryptomeria, Microbiota, Akebia, , , , , , , , , , , , , , , , , , Stephanandra, , , Chaenomeles, Rhaphiolepis, , , , , , Phellodendron, Poncirus, , , , Fatsia, , , , , , , , Oreocharis, Paulownia, , , , Popoviocodonia, , , , , , , , , , , Hosta, , , , , , Aspidistra, Lycoris, Sasa, Phyllostachys, , Shibataea, Phaenosperma, Chikusichloa, Trachycarpus, . Aproximadament unes vuit altres fam\u00EDlies les comparteix amb l'\u00C0sia sel sud-est tropical . Molts g\u00E8neres relictes de l'\u00C0sia oriental com Liriodendron i Hamamelis, estan compartits amb l'Am\u00E8rica del Nord temperada, especialment en la regi\u00F3 atl\u00E0ntica nord-americana. La regi\u00F3 asi\u00E0tica oriental fa frontera amb la regi\u00F3 circumboreal del regne hol\u00E0rtic al nord, la Regi\u00F3 irano-turaniana a l'oest i , i al sud. Compr\u00E8n la part sud de la regi\u00F3 de l'extrem oriental rus, la part sud de Sakhal\u00EDn, Manx\u00FAria, Corea, Jap\u00F3, Taiwan, part est humida de la Xina i vall de Kali Gandaki al Nepal, incloent-hi Sikkim, nord de Birm\u00E0nia i extrem nord de Vietnam (parts de Tonkin)."@ca . . . . . . . . . "The Eastern Asiatic Region (also known as Oriasiaticum, Sino-Japanese Region, East Asian Region, Temperate Eastern Region) is the richest floristic region within the Holarctic Kingdom and situated in temperate East Asia. It has been recognized as a natural floristic area since 1872 August Grisebach's volume Die Vegetation der Erde and later delineated by such geobotanists as Ludwig Diels, Adolf Engler (as Temperate Eastern region), Ronald Good (as Sino-Japanese Region) and Armen Takhtajan."@en . "La regi\u00F3 asi\u00E0tica oriental (tamb\u00E9 coneguda com a Oriasiaticum, regi\u00F3 sino-japonesa) \u00E9s la regi\u00F3 flor\u00EDstica m\u00E9s rica en esp\u00E8cies dins del regne hol\u00E0rtic a la zona de clima temperat d'\u00C0sia oriental. Est\u00E0 reconeguda com una zona flor\u00EDstica natural des de 1872 per August Grisebach en la seva obra Die Vegetation der Erde i delineada m\u00E9s tard per bot\u00E0nics com Ludwig Diels, Adolf Engler, i Arm\u00E8n Takhtadjan."@ca . . . . "Eastern Asiatic Region"@en . . . . . . . . . . . "La r\u00E9gion de l'est asiatique fait partie de l'\u00C9cozone nomm\u00E9e Pal\u00E9arctique, plus pr\u00E9cis\u00E9ment en Holarctique dans la sous-division nomm\u00E9e bor\u00E9ale. La r\u00E9gion de l'est asiatique est compos\u00E9e de treize provinces. Cette phytor\u00E9gion est tr\u00E8s riche, elle est domin\u00E9e par un tr\u00E8s vieux lignage de Gymnosperme.La distribution intercontinentale des genres indique que l\u2019Asie de l\u2019Est et l\u2019Am\u00E9rique du Nord pourraient avoir \u00E9t\u00E9 sous la m\u00EAme influence climatique \u00E0 travers leur histoire g\u00E9ologique et dans l\u2019origine du d\u00E9veloppement de la flore. C\u2019est pourquoi on retrouve une flore similaire entre ces deux phytor\u00E9gions."@fr . . . . . . . . . . . . . . "Regi\u00F3 asi\u00E0tica oriental"@ca . . . . . . . . . . . . . . . . . . "6299"^^ . . . . "The Eastern Asiatic Region (also known as Oriasiaticum, Sino-Japanese Region, East Asian Region, Temperate Eastern Region) is the richest floristic region within the Holarctic Kingdom and situated in temperate East Asia. It has been recognized as a natural floristic area since 1872 August Grisebach's volume Die Vegetation der Erde and later delineated by such geobotanists as Ludwig Diels, Adolf Engler (as Temperate Eastern region), Ronald Good (as Sino-Japanese Region) and Armen Takhtajan. The Eastern Asiatic Region is dominated by very old lineages of gymnosperms and woody plant families and is thought to be the cradle of the Holarctic flora. Moreover, this floristic region wasn't significantly glaciated in the Pleistocene, and many relict Tertiary genera (such as Metasequoia glyptostroboides, ancestors of which were once common throughout the Northern Hemisphere up to subpolar latitudes) found refuge here."@en . . . . . . . . . . . . . . .