. "Haecceitas (\u0142ac. haec \u2013 ta w\u0142a\u015Bnie) \u2013 nieprzet\u0142umaczalny termin pochodz\u0105cy z filozofii Dunsa Szkota, oznaczaj\u0105cy , czyli to, co czyni ka\u017Cde konkretne indywiduum akurat tym indywiduum, kt\u00F3rym to indywiduum jest, konkretn\u0105 rzecz\u0105 czy osob\u0105. Dany obiekt posiada haecceitas, je\u015Bli nie odnosi si\u0119 do niego zasada identyczno\u015Bci (to\u017Csamo\u015Bci) byt\u00F3w nierozr\u00F3\u017Cnialnych. Wed\u0142ug tej zasady dwa indywidua s\u0105 tym samym indywiduum (s\u0105 identyczne/to\u017Csame ze sob\u0105), je\u015Bli posiadaj\u0105 wszystkie te same w\u0142asno\u015Bci. Termin \"w\u0142asno\u015B\u0107\" jest tutaj rozumiany jako powszechnik (a wi\u0119c np. \"bycie identycznym z Janem\" nie jest w\u0142asno\u015Bci\u0105 w tym sensie; a dok\u0142adniej \"bycie identycznym z X-em\", gdzie X jest sztywnym desygnatorem, nie jest w\u0142asno\u015Bci\u0105 w tym sensie). Tomasz z Akwinu g\u0142osi\u0142, \u017Ce nie jest mo\u017Cliwe, aby istnia\u0142 B\u00F3g b\u0119d\u0105cy innym indywiduum ni\u017C ten, kt\u00F3ry faktycznie istnieje. Wed\u0142ug Akwinaty B\u00F3g nie posiada wi\u0119c haecceitas. Zdaniem Dunsa Szkota to nie materia, jak g\u0142osi\u0142 Tomasz z Akwinu, lecz forma jest zasad\u0105 jednostkowienia, jednocze\u015Bnie istniej\u0105 r\u00F3\u017Cne formy o odmiennych stopniach og\u00F3lno\u015Bci, a haecceitas jest w\u0142a\u015Bnie form\u0105 najbardziej szczeg\u00F3\u0142ow\u0105."@pl . . . . "L'haecceitas o ecce\u00EFtat (del llat\u00ED per designar \u00ABess\u00E8ncia\u00BB) \u00E9s un terme de l'escol\u00E0stica medieval forjat pels seguidors de Joan Duns Escot (1266-1308) per descriure un concepte que denota les qualitats discretes, propietats o caracter\u00EDstiques d'una cosa que la fa ser una cosa particular. L'haecceitas \u00E9s l'\u00ABestitat\u00BB d'una persona o d'un objecte, la difer\u00E8ncia individualitzadora que existeix entre el concepte d'\u00ABun home\u00BB i el concepte \u00ABhome concret\u00BB. Haecceitas \u00E9s una traducci\u00F3 literal del terme equivalent en grec \u03C4\u1F78 \u03C4\u03AF \u1F10\u03C3\u03C4\u03B9 - \u00ABel que \u00E9s\u00BB\""@ca . . . . "Hecceidade (do latim - haecceitas) \u00E9 um termo de filosofia escol\u00E1stica medieval, inicialmente concebida por seguidores de Duns Scotus para denotar um conceito que ele parece ter originado: as qualidades, propriedades ou caracter\u00EDsticas discretas de uma coisa que a torna uma coisa particular. Hecceidade \u00E9 uma pessoa ou objeto thisness, a diferen\u00E7a individualizante entre o conceito \"um homem\" e o conceito \"S\u00F3crates\" (isto \u00E9 , uma pessoa espec\u00EDfica)."@pt . . . . . "L'ecceit\u00E0 (dal latino haecceitas, da haec, \"questa\", sottinteso \"cosa, sostanza\") \u00E8, nel pensiero degli scotisti, il principio determinante che fa s\u00EC che una data cosa sia s\u00E9 stessa e non un'altra."@it . . . . . . . . "Haecceitas (neulat., zu lat. haec: \u201Edieses\u201C) bzw. Dieses-Sein oder Diesheit bezeichnet einen philosophischen Kunstbegriff, der in der Scholastik, ausgehend von Johannes Duns Scotus, insbesondere von der ihm nachfolgenden, weitverbreiteten Denkrichtung der Scotisten, entwickelt wurde. Die Haecceitas bezeichnet das Spezifische eines einzelnen Objekts, im Gegensatz zur Quidditas, den allgemeinen Eigenschaften einer Objektklasse. Der Begriff geh\u00F6rt in den Bereich der Individuation, also der Sonderung des Allgemeinen in Einzelnes. Die urspr\u00FCnglich sp\u00E4tscholastische Bezeichnung ist somit im Umfeld der philosophischen Disziplinen Ontologie bzw. Metaphysik angesiedelt und betrifft insbesondere den Universalienstreit sowie Fragen der allgemeinen Logik."@de . "Haecceitas (neulat., zu lat. haec: \u201Edieses\u201C) bzw. Dieses-Sein oder Diesheit bezeichnet einen philosophischen Kunstbegriff, der in der Scholastik, ausgehend von Johannes Duns Scotus, insbesondere von der ihm nachfolgenden, weitverbreiteten Denkrichtung der Scotisten, entwickelt wurde. Die Haecceitas bezeichnet das Spezifische eines einzelnen Objekts, im Gegensatz zur Quidditas, den allgemeinen Eigenschaften einer Objektklasse. Der Begriff geh\u00F6rt in den Bereich der Individuation, also der Sonderung des Allgemeinen in Einzelnes. Die urspr\u00FCnglich sp\u00E4tscholastische Bezeichnung ist somit im Umfeld der philosophischen Disziplinen Ontologie bzw. Metaphysik angesiedelt und betrifft insbesondere den Universalienstreit sowie Fragen der allgemeinen Logik. In der Scholastik wurde zun\u00E4chst von Thomas von Aquin mit Aristoteles das Individuelle als Spezialfall des Allgemeinen angesehen. Das Einzelne selbst sei wissenschaftlich nicht diskutierbar (Individuum est ineffabile). Der Kern der Lehre von der Haecceitas basiert nun auf dem Gedanken, dass die individuelle Existenz nicht ein Mangel, sondern eine Vollkommenheit ist. Sie ist ein Einmaliges und Besonderes. Auf das Individuum kann man als etwas Einzigartiges nur zeigend hinweisen: ein \u201EDies-Da\u201C. Durch die Einf\u00FChrung und Verwendung des Begriffs Haecceitas bekommt die bis dahin zweitrangig eingestufte Individualit\u00E4t ein gr\u00F6\u00DFeres Gewicht. Dem Einzelding als einem positiven Sein wird nunmehr begrifflich erkennbar ein h\u00F6herer Rang zuerkannt. Zudem wird das Individuelle, das Besondere gegen\u00FCber dem Allgemeinen, das Vollkommene. Das Individuum besitzt eine selbst\u00E4ndige Realit\u00E4t, ist eine weiter nicht ableitbare Tatsache."@de . . . . "'Haecceitas, el la latina lingvo \"haec\" (tiu \u0109i) kun la subintencitas \u201Cres\u201D (a\u0135o), litere signifas \u201C\u0109i tiu a\u0135o\u201D a\u016D \u201Cesti individuigata\", \"esti determinata a\u0135o\" a\u016D \u201C\u0109i tiu kaj ne alia\u201D, a\u016D \u201C\u0109i tie kaj nun\u201D (hic et nunc) en tiu \u0109i spaco-tempo. \u0108i tie haecceitas estas esperantigita per \u201Ctiu\u0109ieco\u201D. Haecceitas signas la limon trans kiu la racio ne kapablas esplori: la filozofio, nome la racio, sukcesas determini la individuecon kiel principon, sed ne sukcesas racie pli diri pri la unuopa a\u0135o."@eo . . "L'ecceit\u00E0 (dal latino haecceitas, da haec, \"questa\", sottinteso \"cosa, sostanza\") \u00E8, nel pensiero degli scotisti, il principio determinante che fa s\u00EC che una data cosa sia s\u00E9 stessa e non un'altra."@it . . . . . . "Haecceitas (del lat\u00EDn haecceitas, el cual traduce \"esencia\") es un t\u00E9rmino de la filosof\u00EDa escol\u00E1stica medieval, acu\u00F1ado por los seguidores de Juan Duns Scoto (1266-1308) para describir un concepto que denota las calidades discretas, propiedades o caracter\u00EDsticas de una cosa que lo hace una cosa particular. Haecceitas es la \"estidad\" de una persona u objeto, la diferencia individualizadora que existe entre el concepto de \"un hombre\" (no totalmente concreto) y el concepto \"S\u00F3crates\" (una persona concreta).\u200B Haecceitas es una traducci\u00F3n literal del t\u00E9rmino equivalente en griego a ti esti (\u03C4\u1F78 \u03C4\u03AF \u1F10\u03C3\u03C4\u03B9) o \"lo que (eso) es.\"\u200B"@es . . . . . . "Haecceitas (uit het Latijn, in het Nederlands: \u2018Ditheid\u2018) is een begrip uit de filosofische vaktaal, gebruikt door Johannes Duns Scotus en na hem door zijn volgelingen in dezelfde denkrichting. Haecceitas betekent het specifieke van een uniek objekt in tegenstelling tot het begrip Quidditas, dat juist de algemene eigenschappen van een objektklasse beschrijft. In de scholastiek werd door Thomas van Aquino, in navolging van Aristoteles, het individuele als een speciaal geval van het algemene gezien. Het unieke werd wetenschappelijk niet bespreekbaar geacht. De kern van de leer van de haecceitas baseerde zich nu juist op de gedachte, dat het individuele bestaan niet een gebrek aan het algemene is, maar een volkomenheid. Ze was eenmalig en bijzonder. Men kon daarop alleen maar wijzen en zeggen: \u2018Dat daar\u2018. Daardoor kreeg de tot dan toe als tweederangs bekeken individualiteit een groter gewicht. Het unieke werd nu als een positief Zijn gezien. Daarenboven werd het individuele, het bijzondere, tegenover het Algemene, juist het Volkomene. Het individu bezat zo een zelfstandige realiteit, een niet verder afleidbaar feit. De uitspraak \"Socrates is een mens\" is een vorm van Quidditas omdat Socrates eigenschappen heeft die kenmerkend zijn voor de groep van mensen. Om Socrates te kunnen onderscheiden van andere mensen moet je kenmerken noemen die typisch zijn voor Socrates en die gezamenlijk de identiteit van Socrates bepalen en daarmee de Haecceitas van Socrates. Het is lang niet altijd mogelijk om de Haecceitas van een voorwerp te bepalen. Zo zijn elementaire deeltjes van een bepaalde soort onderling ononderscheidbaar: ze hebben wel een Quidditas (nl. de kenmerken van de groep waartoe ze behoren) maar geen Haecceitas."@nl . . . . "Haecceitas"@pl . "Haecceitas"@nl . . . . . . "Haecceitas"@eo . . . . . "'Haecceitas, el la latina lingvo \"haec\" (tiu \u0109i) kun la subintencitas \u201Cres\u201D (a\u0135o), litere signifas \u201C\u0109i tiu a\u0135o\u201D a\u016D \u201Cesti individuigata\", \"esti determinata a\u0135o\" a\u016D \u201C\u0109i tiu kaj ne alia\u201D, a\u016D \u201C\u0109i tie kaj nun\u201D (hic et nunc) en tiu \u0109i spaco-tempo. \u0108i tie haecceitas estas esperantigita per \u201Ctiu\u0109ieco\u201D. Haecceitas signas la limon trans kiu la racio ne kapablas esplori: la filozofio, nome la racio, sukcesas determini la individuecon kiel principon, sed ne sukcesas racie pli diri pri la unuopa a\u0135o."@eo . . . "Haecceitas (\u0142ac. haec \u2013 ta w\u0142a\u015Bnie) \u2013 nieprzet\u0142umaczalny termin pochodz\u0105cy z filozofii Dunsa Szkota, oznaczaj\u0105cy , czyli to, co czyni ka\u017Cde konkretne indywiduum akurat tym indywiduum, kt\u00F3rym to indywiduum jest, konkretn\u0105 rzecz\u0105 czy osob\u0105. Tomasz z Akwinu g\u0142osi\u0142, \u017Ce nie jest mo\u017Cliwe, aby istnia\u0142 B\u00F3g b\u0119d\u0105cy innym indywiduum ni\u017C ten, kt\u00F3ry faktycznie istnieje. Wed\u0142ug Akwinaty B\u00F3g nie posiada wi\u0119c haecceitas."@pl . . . . . "Ecc\u00E9it\u00E9"@fr . "Haecceity"@en . "Haecceitas"@de . "Haecceitas"@ca . . "Haecceitas (del lat\u00EDn haecceitas, el cual traduce \"esencia\") es un t\u00E9rmino de la filosof\u00EDa escol\u00E1stica medieval, acu\u00F1ado por los seguidores de Juan Duns Scoto (1266-1308) para describir un concepto que denota las calidades discretas, propiedades o caracter\u00EDsticas de una cosa que lo hace una cosa particular. Haecceitas es la \"estidad\" de una persona u objeto, la diferencia individualizadora que existe entre el concepto de \"un hombre\" (no totalmente concreto) y el concepto \"S\u00F3crates\" (una persona concreta).\u200B Haecceitas es una traducci\u00F3n literal del t\u00E9rmino equivalente en griego a ti esti (\u03C4\u1F78 \u03C4\u03AF \u1F10\u03C3\u03C4\u03B9) o \"lo que (eso) es.\"\u200B"@es . . . . . . . . . . . "2967040"^^ . . . "Haecceity (/h\u025Bk\u02C8si\u02D0\u026Ati, hi\u02D0k-/; from the Latin haecceitas, which translates as \"thisness\") is a term from medieval scholastic philosophy, first coined by followers of Duns Scotus to denote a concept that he seems to have originated: the irreducible determination of a thing that makes it this particular thing. Haecceity is a person's or object's thisness, the individualising difference between the concept \"a man\" and the concept \"Socrates\" (i.e., a specific person). In modern philosophy of physics, it is sometimes referred to as primitive thisness."@en . "L'ecc\u00E9it\u00E9 (ou encore haecc\u00E9it\u00E9, hecc\u00E9it\u00E9) est l'ensemble des caract\u00E9ristiques, mat\u00E9rielles ou immat\u00E9rielles, qui fait qu'une chose est une chose particuli\u00E8re. Il s'agit de son essence particuli\u00E8re qui permet de la distinguer de toutes les autres. Par extension, on peut traduire ce terme par individualit\u00E9."@fr . . . "L'ecc\u00E9it\u00E9 (ou encore haecc\u00E9it\u00E9, hecc\u00E9it\u00E9) est l'ensemble des caract\u00E9ristiques, mat\u00E9rielles ou immat\u00E9rielles, qui fait qu'une chose est une chose particuli\u00E8re. Il s'agit de son essence particuli\u00E8re qui permet de la distinguer de toutes les autres. Par extension, on peut traduire ce terme par individualit\u00E9."@fr . "Haecceity (/h\u025Bk\u02C8si\u02D0\u026Ati, hi\u02D0k-/; from the Latin haecceitas, which translates as \"thisness\") is a term from medieval scholastic philosophy, first coined by followers of Duns Scotus to denote a concept that he seems to have originated: the irreducible determination of a thing that makes it this particular thing. Haecceity is a person's or object's thisness, the individualising difference between the concept \"a man\" and the concept \"Socrates\" (i.e., a specific person). In modern philosophy of physics, it is sometimes referred to as primitive thisness."@en . . . . "Hecceidade"@pt . . . . . . . . . "L'haecceitas o ecce\u00EFtat (del llat\u00ED per designar \u00ABess\u00E8ncia\u00BB) \u00E9s un terme de l'escol\u00E0stica medieval forjat pels seguidors de Joan Duns Escot (1266-1308) per descriure un concepte que denota les qualitats discretes, propietats o caracter\u00EDstiques d'una cosa que la fa ser una cosa particular. L'haecceitas \u00E9s l'\u00ABestitat\u00BB d'una persona o d'un objecte, la difer\u00E8ncia individualitzadora que existeix entre el concepte d'\u00ABun home\u00BB i el concepte \u00ABhome concret\u00BB. Haecceitas \u00E9s una traducci\u00F3 literal del terme equivalent en grec \u03C4\u1F78 \u03C4\u03AF \u1F10\u03C3\u03C4\u03B9 - \u00ABel que \u00E9s\u00BB\""@ca . . . "11893"^^ . . . . . . "Hecceidade (do latim - haecceitas) \u00E9 um termo de filosofia escol\u00E1stica medieval, inicialmente concebida por seguidores de Duns Scotus para denotar um conceito que ele parece ter originado: as qualidades, propriedades ou caracter\u00EDsticas discretas de uma coisa que a torna uma coisa particular. Hecceidade \u00E9 uma pessoa ou objeto thisness, a diferen\u00E7a individualizante entre o conceito \"um homem\" e o conceito \"S\u00F3crates\" (isto \u00E9 , uma pessoa espec\u00EDfica)."@pt . "Ecceit\u00E0"@it . "1123682187"^^ . . "Haecceitas (uit het Latijn, in het Nederlands: \u2018Ditheid\u2018) is een begrip uit de filosofische vaktaal, gebruikt door Johannes Duns Scotus en na hem door zijn volgelingen in dezelfde denkrichting. Haecceitas betekent het specifieke van een uniek objekt in tegenstelling tot het begrip Quidditas, dat juist de algemene eigenschappen van een objektklasse beschrijft."@nl . "Haecceitas"@es . .