. "Hendekasilabo"@eu . . . "Der Elfsilb(l)er ist in der Verslehre bei silbenz\u00E4hlendem Versprinzip ein Versma\u00DF bzw. Vers mit elf Silben. Gelegentlich, vor allem im Kontext antiker Dichtung, wird auch die Bezeichnung Hendekasyllabus (altgriechisch \u1F11\u03BD\u03B4\u03B5\u03BA\u03AC hendek\u00E1 \u201Eelf\u201C und \u03C3\u03C5\u03BB\u03BB\u03B1\u03B2\u03AE syllab\u1E17 \u201EZusammenfassung, Silbe\u201C) verwendet. Man unterscheidet insbesondere: \n* Alk\u00E4ischer Hendekasyllabus \n* Phal\u00E4kischer Hendekasyllabus \n* Sapphischer Hendekasyllabus In der Dichtung moderner Sprachen ist vor allem der italienische Endecasillabo als klassisches Versma\u00DF von Dantes G\u00F6ttlicher Kom\u00F6die und Petrarcas Sonetten und der spanische Endecas\u00EDlabo als Sammelbezeichnung f\u00FCr rhythmische unterschiedliche Formen des Elfsilblers von Bedeutung."@de . . "\u5341\u4E00\u97F3\u7BC0\u8A69"@ja . . . . . . . . . "In poetry, a hendecasyllable (sometimes hendecasyllabic) is a line of eleven syllables. The term may refer to several different poetic meters, the older of which are quantitative and used chiefly in classical (Ancient Greek and Latin) poetry, and the newer of which are syllabic or accentual-syllabic and used in medieval and modern poetry."@en . . . . . . . "El endecas\u00EDlabo (del griego \u1F15\u03BD\u03B4\u03B5\u03BA\u03B1 \"once\" y \u03C3\u03C5\u03BB\u03BB\u03B1\u03B2\u03B1\u03AF \"s\u00EDlabas\") es un verso de once s\u00EDlabas de origen italiano que se adopt\u00F3 en la poes\u00EDa l\u00EDrica espa\u00F1ola durante el primer tercio del siglo XVI, durante el Renacimiento, gracias al poeta toledano Garcilaso de la Vega, quien lo introdujo junto con su amigo Juan Bosc\u00E1n convencido en Granada por el embajador veneciano Andrea Navagiero de que introdujese la m\u00E9trica italiana en la castellana, tal y como declara Bosc\u00E1n en la carta \"A la duquesa de Soma\" que precede al segundo libro de Obras de Bosc\u00E1n y algunas de Garcilaso (Barcelona, 1534): Porque estando un d\u00EDa en Granada con el Navagiero (...) me dijo por qu\u00E9 no probaba en lengua castellana sonetos y otras artes de trovas usadas por los buenos autores de Italia. La adaptaci\u00F3n tuvo \u00E9xito y arrincon\u00F3, a causa de su ritmo m\u00E1s flexible, el uso del verso de doce s\u00EDlabas, o dodecas\u00EDlabo, que hasta ese momento dominaba la expresi\u00F3n en versos de arte mayor para los temas importantes y solemnes. Don \u00CD\u00F1igo L\u00F3pez de Mendoza, Marqu\u00E9s de Santillana, hab\u00EDa intentado introducirlos ya en el siglo XV, pero su intento no hab\u00EDa tenido \u00E9xito."@es . . . . "Hendecas\u00EDl\u00B7lab"@ca . . . . . "Hendekasilaboa hamaika silabako bertsoa da. Antzinarotik dator eta Katulok maiz erabiltzen zuen. Italierazko olerkigintzan askotan ageri da; adibidez, Jainkotiar Komedia hendekasilaboetan idatzita dago."@eu . . . . . . . "Verso hendecass\u00EDlabo (do grego: \u1F15\u03BD\u03B4\u03B5\u03BA\u03B1 \"onze\" e \u03C3\u03C5\u03BB\u03BB\u03B1\u03B2\u03B1\u03AF \"s\u00EDlabas\") \u00E9 uma forma de verso de arte maior, de onze s\u00EDlabas m\u00E9tricas. Foi um ritmo especial, em voga no s\u00E9culo XV, mas que ainda se encontra em Gil Vicente, que caiu em desuso com o triunfo do verso decass\u00EDlabo de gosto italiano (chamado \"endecasillabo\" em italiano e \"endecas\u00EDlabo\" na tradi\u00E7\u00E3o espanhola que o recuperou!), usado por Lu\u00EDs de Cam\u00F5es e por Dante Alighieri. Apesar disso, esta forma verso aparece esporadicamente na literatura portuguesa at\u00E9 \u00E0 actualidade."@pt . . . . "\u5341\u4E00\u97F3\u7BC0\u8A69\u30FB\u8A69\u53E5\u30FB\u8A69\u884C\uFF08\u3058\u3085\u3046\u3044\u3061\u304A\u3093\u305B\u3064-\u3057\u30FB\u3057\u304F\u30FB\u3057\u304E\u3087\u3046\uFF09\u306F\u8A69\u5F62\u3060\u304C\u3001\u7570\u306A\u308B2\u3064\u306E\u3082\u306E\u304C\u3042\u308B\u3002 1. \n* Endecasillabo\uFF08\u30A4\u30BF\u30EA\u30A2\u8A9E\uFF09/Hendecasyllable\uFF08\u82F1\u8A9E\uFF09 - \u30C0\u30F3\u30C6\u300E\u795E\u66F2\u300F\u306A\u3069\u30A4\u30BF\u30EA\u30A2\u8A69\u306B\u591A\u304F\u4F7F\u308F\u308C\u308B\u8A69\u5F62\u3002 2. \n* Hendecasyllabi\uFF08\u30E9\u30C6\u30F3\u8A9E\uFF09/Hendecasyllabic\uFF08\u82F1\u8A9E\uFF09 - \u30AB\u30C8\u30A5\u30EB\u30B9\u306E\u4F7F\u3063\u305F\u97FB\u5F8B\u3002"@ja . . . . . . . . . . . . "Jedenastozg\u0142oskowiec \u2013 format wiersza sylabicznego, w kt\u00F3rym w ka\u017Cdym wersie wyst\u0119puje jedena\u015Bcie sylab. W poezji polskiej \u015Bredni\u00F3wka wyst\u0119puje w nim przewa\u017Cnie po sylabie pi\u0105tej, bardzo rzadko po czwartej lub sz\u00F3stej. Jako format wiersza sylabotonicznego przewa\u017Cnie w postaci bez\u015Bredni\u00F3wkowej. Znane dzie\u0142a pisane jedenastozg\u0142oskowcem: Z lud\u017Ami pospo\u0142u i miasta i grodyNieu\u015Bmierzone zatopi\u0142y wody;Nie wysiedzia\u0142 si\u0119 pasterz z byd\u0142em wcaleNa \u017Cadnej skale.Jan Kochanowski, Pie\u015Bni. Ksi\u0119gi wt\u00F3re. Pie\u015B\u0144 I"@pl . "Verso hendecass\u00EDlabo"@pt . . . . . "Endecasillabo"@pl . "Hendekasilaboa hamaika silabako bertsoa da. Antzinarotik dator eta Katulok maiz erabiltzen zuen. Italierazko olerkigintzan askotan ageri da; adibidez, Jainkotiar Komedia hendekasilaboetan idatzita dago."@eu . "Un hend\u00E9casyllabe (du grec \u00AB hendeka \u00BB, onze, et \u00AB sullab\u00EA \u00BB, syllabe) ou end\u00E9casyllabe est \u2014 en g\u00E9n\u00E9ral \u2014 un vers de onze syllabes. En po\u00E9sie fran\u00E7aise, il est peu employ\u00E9 ; on l'utilisa au XIXe si\u00E8cle pour combattre l'h\u00E9g\u00E9monie de l'alexandrin. Par exemple, Rimbaud dans ses Vers nouveaux, comme Larme qui commence ainsi : Loin des oiseaux, des troupeaux, des villageoises,Je buvais, accroupi dans quelque bruy\u00E8reEntour\u00E9e de tendres bois de noisetiers,Par un brouillard d'apr\u00E8s-midi ti\u00E8de et vert. L'hend\u00E9casyllabe est le vers cardinal de la po\u00E9sie italienne (m\u00E9triquement parlant, il \u00E9quivaut au d\u00E9casyllabe fran\u00E7ais)."@fr . . "El vers hendecas\u00EDl\u00B7lab \u00E9s un vers d'onze s\u00EDl\u00B7labes. No \u00E9s un vers com\u00FA en m\u00E8trica catalana, en la qual \u00E9s molt m\u00E9s com\u00FA el vers decas\u00EDl\u00B7lab de deu s\u00EDl\u00B7labes. Exemple de vers hendecas\u00EDl\u00B7lab: El vers d'onze s\u00EDl\u00B7labes s\u00ED que \u00E9s molt com\u00FA en castell\u00E0, anomenat endecas\u00EDlabo, o en itali\u00E0, anomenat endecasillabo. Cal tenir en compte, per\u00F2, que r\u00EDtmicament el recompte catal\u00E0 de deu s\u00EDl\u00B7labes correspon al recompte castell\u00E0 d'onze s\u00EDl\u00B7labes. Aix\u00F2 passa perqu\u00E8 en m\u00E8trica catalana es compten les s\u00EDl\u00B7labes fins a la darrera vocal t\u00F2nica. En canvi, altres m\u00E8triques com la castellana o la italiana sumen una s\u00EDl\u00B7laba a aquest recompte."@ca . . . . . . "1117089137"^^ . . . . "Der italienische Endecasillabo (Plural endecasillabi) und der spanische Endecas\u00EDlabo (Plural endecas\u00EDlabos) sind spezifische Formen eines (meist gereimten) Elfsilblers. In beiden Sprachen bedeutet der Begriff schlicht \u201EElfsilbler\u201C. Er ist ein klassisches, zeitweise dominierendes Versma\u00DF. In der silbenz\u00E4hlenden Metrik der italienischen und der spanischen Lyrik ist es dadurch bestimmt, dass eine obligatorische Betonung auf der 10. Silbe liegt und eine weitere Betonung auf der 4. oder der 6. Silbe. Man hat demnach als metrisches Schema der beiden Hauptformen x x x x\u0301 x x x x x x\u0301 x und x x x x x x\u0301 x x x x\u0301 x. Durch die Festlegung der Position weiterer Betonungen und obligatorischer Z\u00E4suren ergeben sich zahlreiche Unterformen, die entsprechend der Bedeutung des Versma\u00DFes in den beiden Literaturen jeweils eigene Bezeichnungen tragen.Die Formen treten im Allgemeinen nicht rein auf, vielmehr wird in aufeinanderfolgenden Versen die metrische Form variiert werden, was eine rhythmisch abwechslungsreiche Gestaltung der Versfolge erm\u00F6glicht."@de . "Endecasillabo"@it . . "Endecasillabo"@de . "\u5341\u4E00\u97F3\u7BC0\u8A69\u30FB\u8A69\u53E5\u30FB\u8A69\u884C\uFF08\u3058\u3085\u3046\u3044\u3061\u304A\u3093\u305B\u3064-\u3057\u30FB\u3057\u304F\u30FB\u3057\u304E\u3087\u3046\uFF09\u306F\u8A69\u5F62\u3060\u304C\u3001\u7570\u306A\u308B2\u3064\u306E\u3082\u306E\u304C\u3042\u308B\u3002 1. \n* Endecasillabo\uFF08\u30A4\u30BF\u30EA\u30A2\u8A9E\uFF09/Hendecasyllable\uFF08\u82F1\u8A9E\uFF09 - \u30C0\u30F3\u30C6\u300E\u795E\u66F2\u300F\u306A\u3069\u30A4\u30BF\u30EA\u30A2\u8A69\u306B\u591A\u304F\u4F7F\u308F\u308C\u308B\u8A69\u5F62\u3002 2. \n* Hendecasyllabi\uFF08\u30E9\u30C6\u30F3\u8A9E\uFF09/Hendecasyllabic\uFF08\u82F1\u8A9E\uFF09 - \u30AB\u30C8\u30A5\u30EB\u30B9\u306E\u4F7F\u3063\u305F\u97FB\u5F8B\u3002"@ja . "Endecasillabo (w\u0142. jedenastozg\u0142oskowiec) \u2013 najpopularniejsza forma wiersza w\u0142oskiego, jedenastozg\u0142oskowiec wykazuj\u0105cy tendencj\u0119 do jambicznego uporz\u0105dkowania akcentowego. Format ten stanowi tworzywo klasycznych w\u0142oskich form stroficznych tercyny, sekstyny, oktawy i sonetu. U\u017Cywali go poeci w\u0142oscy, jak Dante Alighieri, Francesco Petrarca, Ludovico Ariosto i Torquato Tasso. W wierszu w\u0142oskim nie wszystkie samog\u0142oski si\u0119 czyta - s\u0105siaduj\u0105ce samog\u0142oski traktuje si\u0119 jako pojedyncz\u0105 sylab\u0119."@pl . . . . . . . . . "Jedenastozg\u0142oskowiec \u2013 format wiersza sylabicznego, w kt\u00F3rym w ka\u017Cdym wersie wyst\u0119puje jedena\u015Bcie sylab. W poezji polskiej \u015Bredni\u00F3wka wyst\u0119puje w nim przewa\u017Cnie po sylabie pi\u0105tej, bardzo rzadko po czwartej lub sz\u00F3stej. Jako format wiersza sylabotonicznego przewa\u017Cnie w postaci bez\u015Bredni\u00F3wkowej. Znane dzie\u0142a pisane jedenastozg\u0142oskowcem: \n* Jan Kochanowski \u2013 Szachy, Odprawa pos\u0142\u00F3w greckich \n* Piotr Kochanowski \u2013 przek\u0142ad utworu Jerozolima wyzwolona Tassa \n* Ignacy Krasicki \u2013 Monachomachia, Hymn do mi\u0142o\u015Bci Ojczyzny \n* Juliusz S\u0142owacki \u2013 Beniowski, Kr\u00F3l-Duch, Balladyna \n* Adam Mickiewicz \u2013 Gra\u017Cyna \n* Dante Alighieri \u2013 Boska komedia Jedenastozg\u0142oskowiec stanowi w literaturze polskiej naturalne tworzywo form stroficznych pochodzenia w\u0142oskiego, jak tercyna, sekstyna, oktawa i sonet, pisanych po w\u0142osku miar\u0105 jedenastozg\u0142oskow\u0105 (endecasillabo), jakkolwiek w sonecie na pierwsze miejsce wysun\u0105\u0142 si\u0119 w okresie romantyzmu trzynastozg\u0142oskowiec. Jedenastozg\u0142oskowiec wyst\u0119puje te\u017C w strofie safickiej. Z lud\u017Ami pospo\u0142u i miasta i grodyNieu\u015Bmierzone zatopi\u0142y wody;Nie wysiedzia\u0142 si\u0119 pasterz z byd\u0142em wcaleNa \u017Cadnej skale.Jan Kochanowski, Pie\u015Bni. Ksi\u0119gi wt\u00F3re. Pie\u015B\u0144 I Jedenastozg\u0142oskowiec jest formalnym i funkcjonalnym odpowiednikiem angielskiego pentametru jambicznego, u\u017Cywanego przez Williama Szekspira i Johna Miltona. Mo\u017Cna go odnale\u017A\u0107 w bardzo wielu t\u0142umaczeniach z angielskiego. W\u0105\u017C to piekielny, kt\u00F3rego z\u0142o\u015Bliwo\u015B\u0107,Karmiona zbrodni\u0105 i zemst\u0105 \u2014 uwiod\u0142aMatk\u0119 ludzko\u015Bci; kt\u00F3ry dla swej pychyStr\u0105cony z niebios z t\u0142umem zbuntowanychSwoich anio\u0142\u00F3w. \u2014 Przez nich on zamierza\u0142Sam zasi\u0105\u015B\u0107 w chwale ponad towarzysze,Ufny, \u017Ce z Panem zr\u00F3wna si\u0119 Wszechmocnym,Gdy mu wytoczy b\u00F3j; w zuchwa\u0142ym celuPrzeciw tronowi i monarchii BogaJ\u0105\u0142 si\u0119 bezbo\u017Cnych walk \u2014 i dumnie walczy\u0142W pr\u00F3\u017Cnych zapasach. \u2014 Pot\u0119ga WszechmocnaW przepa\u015B\u0107 go z jasnych str\u0105ci\u0142a eter\u00F3wZ g\u0142uchym \u0142omotem \u2014 precz \u2014 w g\u0142\u0105b \u2014 ku bezdennejZag\u0142adzie \u2014 w otch\u0142a\u0144, aby w diamentowych\u017By\u0142 tam \u0142a\u0144cuchach i w ogniu piekielnym,Cierpi\u0105c, \u017Ce podni\u00F3s\u0142 rami\u0119 przeciw Bogu. \u2014John Milton, Raj utracony. Pie\u015B\u0144 I, t\u0142um. Antoni Lange O polskim jedenastozg\u0142oskowcu pisa\u0142o wielu wersolog\u00F3w, w tym Kazimierz W\u00F3ycicki, Karol Wiktor Zawodzi\u0144ski, Maria D\u0142uska, Maria Renata Mayenowa, Stanis\u0142aw Furmanik, Lucylla Pszczo\u0142owska i Adam Kulawik. Przyk\u0142adem zastosowania jedenastozg\u0142oskowca w poezji polskiej mog\u0105 by\u0107 utwory Sebastiana Grabowieckiego: Wyrwa\u0142e\u015B dusz\u0119, aby nie zgin\u0119\u0142aNazad rzuciwszy grzech, kt\u00F3rym s\u0142yn\u0119\u0142aPrzeto i\u017C piek\u0142o nie umie ci\u0119 s\u0142awi\u0107Ani gr\u00F3b, prawd\u0105 twoj\u0105 chce si\u0119 bawi\u0107.Sebastian Grabowiecki, Setnik rym\u00F3w duchownych Jedenastozg\u0142oskowiec jest te\u017C od XIX wieku popularnym formatem w literaturze czeskiej. R\u00F3\u017Cnica mi\u0119dzy polsk\u0105 a czesk\u0105 realizacj\u0105 tego rozmiaru polega na tym, \u017Ce jedenastozg\u0142oskowiec polski jest sylabiczny, a czeski sylabotoniczny (jambiczny). W polskim jedenastozg\u0142oskowcu ustabilizowane s\u0105 tylko dwa akcenty, na sylabie czwartej i dziesi\u0105tej, a w wierszu czeskim, przynajmniej teoretycznie, wszystkie - na parzystych sylabach wersu (sSsSsSsSsS). Jak p\u0159iv\u00EDtat m\u00E1m slunce, kr\u00E1le sv\u011Bta,\u017Eivota kouzlo, dusi vsehom\u00EDra?V n\u011Bm v\u0161ecko d\u00FD\u0161e, trv\u00E1, \u017Eije, zkv\u00E9t\u00E1,pln touhy mdl\u00FD zrak v\u0161ady za n\u00EDm z\u00EDr\u00E1,bez n\u011Bho zem by pou\u0161\u0165 jen byla sir\u00E1, \u2014skal obrov\u00E9 i mo\u0159e v tmav\u00E9 t\u016Fni,\u010Dlov\u011Bk, jen\u017E z prachu tem\u011B svoje vzp\u00EDr\u00E1,v\u0161e v jeho z\u00E1\u0159i buj\u00ED a se slun\u00ED,v\u0161ak nad propastmi jak v den prv\u00FD ono tr\u016Fn\u00ED!Jaroslav Vrchlick\u00FD, Stvo\u0159en\u00ED sv\u011Bta Jambiczny jedenastozg\u0142oskowiec (pi\u0119ciostopowiec) jest wykorzystywany r\u00F3wnie\u017C w poezji s\u0142owe\u0144skiej. Takim wierszem pisa\u0142 swoje sonety France Pre\u0161eren.Jedenastozg\u0142oskowiec (endecasillabo) jest podstawowym formatem wiersza w literaturze w\u0142oskiej. Jednak szczeg\u00F3\u0142owe regu\u0142y kompozycji tego rodzaju wiersza s\u0105 bardziej skomplikowane ni\u017C w przypadku sylabizmu polskiego. Jedenastozg\u0142oskowcem uj\u0119tym w tercyny pos\u0142ugiwa\u0142 si\u0119 Dante: Per me si va ne la citt\u00E0 dolente,per me si va ne l'etterno dolore,per me si va tra la perduta gente.Giustizia mosse il mio alto fattore;fecemi la divina podestate,la somma sap\u00EFenza e \u2019l primo amore.Dinanzi a me non fuor cose createse non etterne, e io etterna duro.Lasciate ogne speranza, voi ch\u2019intrate.Dante Alighieri, Divina commedia. Inferno, Canto III"@pl . . . "\u041E\u0434\u0438\u043D\u043D\u0430\u0434\u0446\u0430\u0442\u0438\u0441\u043B\u043E\u0436\u043D\u0438\u043A \u2014 \u0441\u0442\u0438\u0445 \u0438\u0437 11 \u0441\u043B\u043E\u0433\u043E\u0432, \u043E\u0434\u0438\u043D \u0438\u0437 \u0441\u0430\u043C\u044B\u0445 \u0443\u043F\u043E\u0442\u0440\u0435\u0431\u0438\u0442\u0435\u043B\u044C\u043D\u044B\u0445 \u0440\u0430\u0437\u043C\u0435\u0440\u043E\u0432 \u0435\u0432\u0440\u043E\u043F\u0435\u0439\u0441\u043A\u043E\u0439 \u0440\u0438\u0444\u043C\u043E\u0432\u0430\u043D\u043D\u043E\u0439 \u0441\u0438\u043B\u043B\u0430\u0431\u0438\u043A\u0438."@ru . . . . "Der Elfsilb(l)er ist in der Verslehre bei silbenz\u00E4hlendem Versprinzip ein Versma\u00DF bzw. Vers mit elf Silben. Gelegentlich, vor allem im Kontext antiker Dichtung, wird auch die Bezeichnung Hendekasyllabus (altgriechisch \u1F11\u03BD\u03B4\u03B5\u03BA\u03AC hendek\u00E1 \u201Eelf\u201C und \u03C3\u03C5\u03BB\u03BB\u03B1\u03B2\u03AE syllab\u1E17 \u201EZusammenfassung, Silbe\u201C) verwendet. Man unterscheidet insbesondere: \n* Alk\u00E4ischer Hendekasyllabus \n* Phal\u00E4kischer Hendekasyllabus \n* Sapphischer Hendekasyllabus"@de . . "Endecas\u00EDlabo"@es . . . . . . . "19439"^^ . . . . "Un hend\u00E9casyllabe (du grec \u00AB hendeka \u00BB, onze, et \u00AB sullab\u00EA \u00BB, syllabe) ou end\u00E9casyllabe est \u2014 en g\u00E9n\u00E9ral \u2014 un vers de onze syllabes. En po\u00E9sie fran\u00E7aise, il est peu employ\u00E9 ; on l'utilisa au XIXe si\u00E8cle pour combattre l'h\u00E9g\u00E9monie de l'alexandrin. Par exemple, Rimbaud dans ses Vers nouveaux, comme Larme qui commence ainsi : Loin des oiseaux, des troupeaux, des villageoises,Je buvais, accroupi dans quelque bruy\u00E8reEntour\u00E9e de tendres bois de noisetiers,Par un brouillard d'apr\u00E8s-midi ti\u00E8de et vert."@fr . . "Jedenastozg\u0142oskowiec"@pl . . . . "Nella metrica italiana, l'endecasillabo (dal greco antico \u1F11\u03BD\u03B4\u03B5\u03BA\u03B1\u03C3\u03CD\u03BB\u03BB\u03B1\u03B2\u03BF\u03C2, hendecas\u00FDllabos, \u00AB(verso) di undici sillabe\u00BB) \u00E8 il verso in cui l'ultimo accento, tonico e ritmico, cade obbligatoriamente sulla decima sillaba. \u00C8 il metro principale e pi\u00F9 utilizzato della poesia italiana: si trova in tutte le strofe e le strutture metriche pi\u00F9 importanti, come la terza rima, o terzina dantesca, l'ottava, la ballata, la canzone, il sonetto. \u00C8 sempre stato usato anche in sequenze di endecasillabi sciolti. Le sedi degli accenti sono varie. Tuttavia di norma gli endecasillabi presentano un accento fisso o sulla quarta o sulla sesta sede (qui evidenziate in arancione e in giallo)."@it . "\u041E\u0434\u0438\u043D\u043D\u0430\u0434\u0446\u0430\u0442\u0438\u0441\u043B\u043E\u0436\u043D\u0438\u043A \u2014 \u0441\u0442\u0438\u0445 \u0438\u0437 11 \u0441\u043B\u043E\u0433\u043E\u0432, \u043E\u0434\u0438\u043D \u0438\u0437 \u0441\u0430\u043C\u044B\u0445 \u0443\u043F\u043E\u0442\u0440\u0435\u0431\u0438\u0442\u0435\u043B\u044C\u043D\u044B\u0445 \u0440\u0430\u0437\u043C\u0435\u0440\u043E\u0432 \u0435\u0432\u0440\u043E\u043F\u0435\u0439\u0441\u043A\u043E\u0439 \u0440\u0438\u0444\u043C\u043E\u0432\u0430\u043D\u043D\u043E\u0439 \u0441\u0438\u043B\u043B\u0430\u0431\u0438\u043A\u0438."@ru . "Hendecasyllable"@en . . . "Nella metrica italiana, l'endecasillabo (dal greco antico \u1F11\u03BD\u03B4\u03B5\u03BA\u03B1\u03C3\u03CD\u03BB\u03BB\u03B1\u03B2\u03BF\u03C2, hendecas\u00FDllabos, \u00AB(verso) di undici sillabe\u00BB) \u00E8 il verso in cui l'ultimo accento, tonico e ritmico, cade obbligatoriamente sulla decima sillaba. \u00C8 il metro principale e pi\u00F9 utilizzato della poesia italiana: si trova in tutte le strofe e le strutture metriche pi\u00F9 importanti, come la terza rima, o terzina dantesca, l'ottava, la ballata, la canzone, il sonetto. \u00C8 sempre stato usato anche in sequenze di endecasillabi sciolti. Le sedi degli accenti sono varie. Tuttavia di norma gli endecasillabi presentano un accento fisso o sulla quarta o sulla sesta sede (qui evidenziate in arancione e in giallo)."@it . . "In poetry, a hendecasyllable (sometimes hendecasyllabic) is a line of eleven syllables. The term may refer to several different poetic meters, the older of which are quantitative and used chiefly in classical (Ancient Greek and Latin) poetry, and the newer of which are syllabic or accentual-syllabic and used in medieval and modern poetry."@en . . "Elfsilbler"@de . . "Endecasillabo (w\u0142. jedenastozg\u0142oskowiec) \u2013 najpopularniejsza forma wiersza w\u0142oskiego, jedenastozg\u0142oskowiec wykazuj\u0105cy tendencj\u0119 do jambicznego uporz\u0105dkowania akcentowego. Format ten stanowi tworzywo klasycznych w\u0142oskich form stroficznych tercyny, sekstyny, oktawy i sonetu. U\u017Cywali go poeci w\u0142oscy, jak Dante Alighieri, Francesco Petrarca, Ludovico Ariosto i Torquato Tasso. Per me si va ne la citt\u00E0 dolente,per me si va ne l'etterno dolore,per me si va tra la perduta gente.Giustizia mosse il mio alto fattore:fecemi la divina podestate,la somma sapienza e 'l primo amore.Dinanzi a me non fuor cose createse non etterne, e io etterno duro.Lasciate ogne speranza, voi ch'intrate\".(Dante, Boska komedia. Piek\u0142o, Pie\u015B\u0144 III) W wierszu w\u0142oskim nie wszystkie samog\u0142oski si\u0119 czyta - s\u0105siaduj\u0105ce samog\u0142oski traktuje si\u0119 jako pojedyncz\u0105 sylab\u0119."@pl . . "El vers hendecas\u00EDl\u00B7lab \u00E9s un vers d'onze s\u00EDl\u00B7labes. No \u00E9s un vers com\u00FA en m\u00E8trica catalana, en la qual \u00E9s molt m\u00E9s com\u00FA el vers decas\u00EDl\u00B7lab de deu s\u00EDl\u00B7labes. Exemple de vers hendecas\u00EDl\u00B7lab: El vers d'onze s\u00EDl\u00B7labes s\u00ED que \u00E9s molt com\u00FA en castell\u00E0, anomenat endecas\u00EDlabo, o en itali\u00E0, anomenat endecasillabo. Cal tenir en compte, per\u00F2, que r\u00EDtmicament el recompte catal\u00E0 de deu s\u00EDl\u00B7labes correspon al recompte castell\u00E0 d'onze s\u00EDl\u00B7labes. Aix\u00F2 passa perqu\u00E8 en m\u00E8trica catalana es compten les s\u00EDl\u00B7labes fins a la darrera vocal t\u00F2nica. En canvi, altres m\u00E8triques com la castellana o la italiana sumen una s\u00EDl\u00B7laba a aquest recompte. Exemple de vers decas\u00EDl\u00B7lab:"@ca . . . "El endecas\u00EDlabo (del griego \u1F15\u03BD\u03B4\u03B5\u03BA\u03B1 \"once\" y \u03C3\u03C5\u03BB\u03BB\u03B1\u03B2\u03B1\u03AF \"s\u00EDlabas\") es un verso de once s\u00EDlabas de origen italiano que se adopt\u00F3 en la poes\u00EDa l\u00EDrica espa\u00F1ola durante el primer tercio del siglo XVI, durante el Renacimiento, gracias al poeta toledano Garcilaso de la Vega, quien lo introdujo junto con su amigo Juan Bosc\u00E1n convencido en Granada por el embajador veneciano Andrea Navagiero de que introdujese la m\u00E9trica italiana en la castellana, tal y como declara Bosc\u00E1n en la carta \"A la duquesa de Soma\" que precede al segundo libro de Obras de Bosc\u00E1n y algunas de Garcilaso (Barcelona, 1534):"@es . . . . . . . . . . "Hend\u00E9casyllabe"@fr . "Verso hendecass\u00EDlabo (do grego: \u1F15\u03BD\u03B4\u03B5\u03BA\u03B1 \"onze\" e \u03C3\u03C5\u03BB\u03BB\u03B1\u03B2\u03B1\u03AF \"s\u00EDlabas\") \u00E9 uma forma de verso de arte maior, de onze s\u00EDlabas m\u00E9tricas. Foi um ritmo especial, em voga no s\u00E9culo XV, mas que ainda se encontra em Gil Vicente, que caiu em desuso com o triunfo do verso decass\u00EDlabo de gosto italiano (chamado \"endecasillabo\" em italiano e \"endecas\u00EDlabo\" na tradi\u00E7\u00E3o espanhola que o recuperou!), usado por Lu\u00EDs de Cam\u00F5es e por Dante Alighieri. Apesar disso, esta forma verso aparece esporadicamente na literatura portuguesa at\u00E9 \u00E0 actualidade."@pt . . "14153"^^ . "Der italienische Endecasillabo (Plural endecasillabi) und der spanische Endecas\u00EDlabo (Plural endecas\u00EDlabos) sind spezifische Formen eines (meist gereimten) Elfsilblers. In beiden Sprachen bedeutet der Begriff schlicht \u201EElfsilbler\u201C. Er ist ein klassisches, zeitweise dominierendes Versma\u00DF. In der silbenz\u00E4hlenden Metrik der italienischen und der spanischen Lyrik ist es dadurch bestimmt, dass eine obligatorische Betonung auf der 10. Silbe liegt und eine weitere Betonung auf der 4. oder der 6. Silbe. Man hat demnach als metrisches Schema der beiden Hauptformen x x x x\u0301 x x x x x x\u0301 x und"@de . "\u041E\u0434\u0438\u043D\u043D\u0430\u0434\u0446\u0430\u0442\u0438\u0441\u043B\u043E\u0436\u043D\u0438\u043A"@ru . .