. . . . . "Nancy Olivieri"@en . . . . . . . . "Nancy Fern Olivieri (born 1954) is a prominent Toronto haematologist and researcher with an interest in the treatment of haemoglobinopathies. She is best known for a protracted struggle with the Hospital for Sick Children and the pharmaceutical company Apotex about the drug deferiprone."@en . . . "Nancy Fern Olivieri (born 1954) is a prominent Toronto haematologist and researcher with an interest in the treatment of haemoglobinopathies. She is best known for a protracted struggle with the Hospital for Sick Children and the pharmaceutical company Apotex about the drug deferiprone."@en . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . "1072533424"^^ . . "Nancy Olivieri"@pl . . . . . . . . . . . . . . . . . . "Nancy Fern Olivieri est une h\u00E9matologue et une chercheuse canadienne dont les principales recherches portent sur le traitement des h\u00E9moglobinopathies. En 2009, elle est surtout connue pour un conflit, qui a commenc\u00E9 en 1996, avec le Hospital for Sick Children, situ\u00E9 \u00E0 Toronto, et (en), une soci\u00E9t\u00E9 pharmaceutique canadienne, \u00E0 propos du m\u00E9dicament thalass\u00E9mique d\u00E9f\u00E9riprone."@fr . . . . . "Nancy Fern Olivieri est une h\u00E9matologue et une chercheuse canadienne dont les principales recherches portent sur le traitement des h\u00E9moglobinopathies. En 2009, elle est surtout connue pour un conflit, qui a commenc\u00E9 en 1996, avec le Hospital for Sick Children, situ\u00E9 \u00E0 Toronto, et (en), une soci\u00E9t\u00E9 pharmaceutique canadienne, \u00E0 propos du m\u00E9dicament thalass\u00E9mique d\u00E9f\u00E9riprone."@fr . . . . . . . . "Nancy Fern Olivieri"@fr . . "8655452"^^ . "Nancy Fern Olivieri \u2013 kanadyjska lekarka, cz\u0142onkini , czo\u0142owa specjalistka hematologii z Toronto, badaczka zwi\u0105zana z leczeniem hemoglobinopatii. Nancy Olivieri urodzi\u0142a si\u0119 w Hamilton w prowincji Ontario. Jej ojciec pracowa\u0142 tam jako pediatra. Studiowa\u0142a na Uniwersytecie w Toronto, kt\u00F3ry uko\u0144czy\u0142a w 1975. W 1978 uko\u0144czy\u0142a medycyn\u0119 na McMaster University. Posiada specjalizacj\u0119 z chor\u00F3b wewn\u0119trznych i z hematologii, osi\u0105gn\u0119\u0142a w tych dziedzinach uznany dorobek naukowy. Zwi\u0105zana by\u0142a ze nale\u017C\u0105cym do Wydzia\u0142u Medycznego Uniwersytetu w Toronto, na kt\u00F3rym zajmuje stanowisko profesorskie. Pracowa\u0142a r\u00F3wnie\u017C na Harvard University. Jest autork\u0105 oko\u0142o 200 publikacji naukowych, prac przegladowych i rozdzia\u0142\u00F3w ksi\u0105\u017Cek. Dr Olivieri sta\u0142a si\u0119 znana z trwaj\u0105cego d\u0142ugi czas konfliktu ze i . Sp\u00F3r dotyczy\u0142 wprowadzania leku . Badania dotyczy\u0142y stosowania deferipronu w terapii talasemii. T\u0119 chorob\u0119 genetyczn\u0105 leczy si\u0119 cz\u0119stymi transfuzjami, co powoduje prze\u0142adowanie organizmu \u017Celazem, odk\u0142adaj\u0105cym si\u0119 w licznych narz\u0105dach, w tym w w\u0105trobie czy w sercu, co upo\u015Bledza ich funkcjonowanie. By zapobiec takim powik\u0142aniom, stosuje si\u0119 zwi\u0105zki chelatuj\u0105ce kationy \u017Celaza. Od lat 80 XX wieku u\u017Cywa si\u0119 w tym celu deferoksaminy, stosowanej w infuzji podsk\u00F3rnej za pomoc\u0105 pompy. Poda\u017C taka jest d\u0142ugotrwa\u0142a; zw\u0142aszcza u m\u0142odych pacjent\u00F3w powoduje to op\u00F3r. Natomiast deferiprom wprowadzano jako doustny zwi\u0105zek chelatuj\u0105cy \u017Celazo. Wcze\u015Bniej pr\u00F3by kliniczne z udzia\u0142em deferipronu prowadzono w Anglii. Nancy Olivieri zainteresowa\u0142a si\u0119 badaniami nowego specyfiku. Pracuj\u0105c w najwi\u0119kszym o\u015Brodku zwi\u0105zanym z badaniami nad talasemi\u0105 na kontynencie p\u00F3\u0142nocnoameryka\u0144skim, przyst\u0105pi\u0142a do bada\u0144. W 1988 jej projekt badawczy uzyska\u0142 zgod\u0119 stosownych cia\u0142 kolegialnych. Rozpocz\u0119to pr\u00F3by pilota\u017Cowe, okres trwania kt\u00F3rych okre\u015Blono na 2 lata, dobieraj\u0105c do nich probant\u00F3w, kt\u00F3rzy nie mogli leczy\u0107 si\u0119 deferoksamin\u0105 b\u0105d\u017A te\u017C nie zgadzali si\u0119 na tak\u0105 terapi\u0119. Wyniki napawa\u0142y optymizmem. Badaczka, pragn\u0105c dalej kontynuowa\u0107 badania, wyst\u0105pi\u0142a do Rady Bada\u0144 Medycznych o sfinansowanie kolejnych bada\u0144, nad kt\u00F3rymi pracowa\u0142a a\u017C do 1993. Satysfakcjonuj\u0105ce wyniki pilota\u017Cu hematolo\u017Cka chcia\u0142a potwierdzi\u0107 pr\u00F3b\u0105 d\u0142ugoterminow\u0105, kt\u00F3rej oznaczono LA-03, a tak\u017Ce badaniem z randomizacj\u0105, z kontrol\u0105 w postaci deferoksaminy. Nadano mu symbol LA-01. Wi\u0119kszo\u015B\u0107 probant\u00F3w, kt\u00F3rych wybrano do LA-03, uczestniczy\u0142a wcze\u015Bniej w badaniach Olivieri nad deferipronem. Tym razem jednak skuteczno\u015B\u0107 specyfiku i bezpiecze\u0144stwo jego u\u017Cywania mia\u0142o okre\u015Bla\u0107 st\u0119\u017Cenie \u017Celaza w w\u0105trobie. Tym razem Rada bada\u0144 Medycznych postawi\u0142a przez uczon\u0105 warunek znalezienia sponsora w obr\u0119bie przemys\u0142u farmaceutycznego. Zosta\u0142a nim firma Apotex. W 1993 podpisano kontrakt na 3 lata, na podstawie kt\u00F3rego Nancy Olivieri i jej wsp\u00F3\u0142pracownik doktor farmakologii otrzymywali sum\u0119 120000 dolar\u00F3w rocznie na przeprowadzenie randomizowanego badania. Naukowcy podpisali te\u017C klauzul\u0119 poufno\u015Bci, zabraniaj\u0105c\u0105 im dzieli\u0107 si\u0119 jakimikolwiek informacjami dotycz\u0105cymi tej pr\u00F3by klinicznej przez nast\u0119pne 4 lata, z wy\u0142\u0105czeniem dzia\u0142a\u0144 potrzebnych dla rejestracji deferipronu i jego wprowadzenia na rynek. Klauzula ta nie zosta\u0142a przedstawiona komisji etycznej, kt\u00F3ra analizowa\u0142a protok\u00F3\u0142 pr\u00F3by klinicznej. Sta\u0142a w sprzeczno\u015Bci z obowi\u0105zuj\u0105cymi regulacjami. W 1994 internistka przedstawi\u0142a jeszcze projekt kr\u00F3tkoterminowych, za to wieloo\u015Brodkowych i mi\u0119dzynarodowych bada\u0144 nad toksyczno\u015Bci\u0105 deferipronu, LA-02. W 1995 podpisano kontrakt na przeprowadzenie bada\u0144 LA-02 i LA-03. W tym pierwszym przypadk\u00F3w r\u00F3wnie\u017C obj\u0105\u0142 on klauzul\u0119 poufno\u015Bci. W tym samym roku Olivieri wsp\u00F3lnie z kolegami opublikowa\u0142a w New England Journal of Medicine prac\u0119, w kt\u00F3rej pozytywnie ocenia\u0142a wp\u0142yw deferipronu \u2013 u wszystkich 10 pacjent\u00F3w odnotowano spadek st\u0119\u017Cenia \u017Celaza. W 1996 Olivieri rozpocz\u0119\u0142a prac\u0119 w Sri Lance, badaj\u0105c talasemi\u0119 beta. W tym samym roku wesz\u0142a w ko\u0144cu w sk\u0142ad grupy badawczej maj\u0105cej za zadanie przeprowadzi\u0107 badanie kliniczne w celu oceny stosowania leku u os\u00F3b cierpi\u0105cych na talasemi\u0119 we wspomnianej pr\u00F3bie. W przebiegu badania Olivieri napotka\u0142a dowody \u015Bwiadcz\u0105ce o nieskuteczno\u015Bci stosowanej substancji. U kilku probant\u00F3w st\u0119\u017Cenie \u017Celaza w w\u0105trobie by\u0142o wysokie. Wygl\u0105da\u0142o na to, \u017Ce efektywno\u015B\u0107 badanej substancji maleje. Badaczka dowiedzia\u0142a si\u0119 o tym jeszcze w 1996. Natomiast w lutym 1997 dysponowa\u0142a te\u017C dowodami na toksyczno\u015B\u0107 badanej substancji, powoduj\u0105cej w\u0142\u00F3knienie w\u0105troby. Badaczka zwr\u00F3ci\u0142a si\u0119 do koncernu Apotex o zgod\u0119 na poinformowanie komisji badawczej i probant\u00F3w. Widzia\u0142a potrzeb\u0119 zmiany w protokole badania. Firma odm\u00F3wi\u0142a, podwa\u017Caj\u0105c spos\u00F3b oznaczania \u017Celaza w w\u0105trobach probant\u00F3w, uzna\u0142a te\u017C, \u017Ce Olivieri nie ma wystarczaj\u0105cych kwalifikacji. W ko\u0144cu jednak wyra\u017Cono zgod\u0119 na kontakt Olivieri z komisj\u0105. Badaczka poinformowa\u0142a komisj\u0119 etyczn\u0105 nadzoruj\u0105c\u0105 badanie. Komisja etyczna zaleci\u0142a Olivieri poinformowanie probant\u00F3w o rzeczonej sprawie. Apotex w swej odpowiedzi zwr\u00F3ci\u0142 uwag\u0119, \u017Ce badaczka podpisa\u0142a wcze\u015Bniej klauzul\u0119 poufno\u015Bci, a informowanie probant\u00F3w o jej zastrze\u017Ceniach, kt\u00F3re swoj\u0105 drog\u0105 Apotex podwa\u017Ca\u0142, naruszy\u0142o by t\u0119 klauzul\u0119. Nale\u017Cy jednak zauwa\u017Cy\u0107, \u017Ce przywo\u0142ywana przez koncern klauzula nie dotyczy\u0142a badania LA-03, tymczasem firma zabrania\u0142a badaczce informowania jakichkolwiek probant\u00F3w, co nie mia\u0142o podstaw prawnych. Jednak\u017Ce koncern utrzymywa\u0142, \u017Ce badanie LA-03 mia\u0142o jedynie charakter pomocniczy wzgl\u0119dem LA-02. Co wi\u0119cej, koncern zagrozi\u0142 u\u017Cyciem wszystkich dost\u0119pnych \u015Brodk\u00F3w prawnych przeciwko lekarce, je\u015Bli podzieli si\u0119 ona swymi wnioskami z probantami. Pomimo tego Olivieri ujawni\u0142a przed nimi swe obawy, a Apotex zako\u0144czy\u0142 cz\u0119\u015B\u0107 badania, w kt\u00F3r\u0105 hematolo\u017Cka by\u0142a zaanga\u017Cowana. Odby\u0142o si\u0119 to zgodnie z prawem, gdy\u017C Apotex zastrzeg\u0142 sobie mo\u017Cliwo\u015B\u0107 jednostronnego przerwania bada\u0144. Uzasadnia\u0142 sw\u0105 decyzj\u0119 utrat\u0105 wiary w dzia\u0142anie leku przez Oivieri. Hematolo\u017Cka nie zgadza\u0142a si\u0119 z t\u0105 decyzj\u0119, uzasadniaj\u0105c to dzia\u0142aniem deferipronu u cz\u0119\u015Bci probant\u00F3w. Wyst\u0105pi\u0142a z mediacj\u0105 do dziekana, kt\u00F3ry nie popar\u0142 jej d\u0105\u017Ce\u0144. Z drugiej strony Apotex wspiera\u0142 zar\u00F3wno uniwersytet, jak i szpital, finansowo. W 1996, wbrew rozumieniu przez Apotex klauzul poufno\u015Bci, Olivieri podzieli\u0142a si\u0119 swoimi wnioskami z badania LA-03 na konferencji Ameryka\u0144skiego Towarzystwa Hematologicznego. Olivieri poinformowa\u0142a te\u017C probant\u00F3w o dzia\u0142aniach niepo\u017C\u0105danych leku, odstawi\u0142a go u os\u00F3b, u kt\u00F3rych powodowa\u0142 wspomniane dzia\u0142ania niepo\u017C\u0105dane, ca\u0142y czas stosuj\u0105c go jednak u tych, u kt\u00F3rych oddzia\u0142ywa\u0142 pozytywnie. W 1998 New England Journal of Medicine opublikowa\u0142 jej prac\u0119 sugeruj\u0105c\u0105, \u017Ce powoduje post\u0119puj\u0105ce . Konflikt w ko\u0144cu zainteresowa\u0142 media. Celem jego zbadania powo\u0142ano komisj\u0119, na czele kt\u00F3rej stan\u0105\u0142 dr Arnold Naimark z Uniwersytetu w Manitobie. W 1998 ukaza\u0142 si\u0119 raport tej komisji. Wytkn\u0105\u0142 on nieprawid\u0142owo\u015Bci zar\u00F3wno po stronie dyrekcji Szpitala dla Chorych Dzieci, zarzucaj\u0105c jej brak stworzenia procedur odwo\u0142awczych i w efekcie niesprawiedliwe traktowanie badaczy uwik\u0142anych w konflikty ze sponsorami, jak te\u017C po stronie dr Olivieri, kwestionuj\u0105c jej kompetencje jako naukowca. W efekcie w 2009 uczona zosta\u0142a pozbawiona funkcji dyrektora programu studi\u00F3w nad hemoglobinopatiami. Obecnie uwa\u017Ca si\u0119, \u017Ce raport Naimarka opiera\u0142 si\u0119 mi\u0119dzy innymi o fa\u0142szywe informacje o Olivieri rozpowszechniane przez jednego z jej wsp\u00F3\u0142pracownik\u00F3w. Rzecznik Uniwersytetu w Toronto, profesor , obecnie prezydent Uniwersytetu, a wtedy dziekan Wydzia\u0142u Medycyny oraz prorektor do spraw relacji z instytucjami ochrony zdrowia, oraz inni z nim zwi\u0105zani wypowiadali si\u0119 publicznie, \u017Ce Olivieri czyni\u0142a zaawansowane, w widoczny spos\u00F3b nieprawid\u0142owe zarzuty przeciwko innym, u\u017Cywa\u0142a setek tysi\u0119cy dolar\u00F3w z funduszy wyk\u0142adowc\u00F3w, po czym nie umia\u0142a przyzna\u0107 si\u0119 do b\u0142\u0119du. Prze\u0142om nast\u0105pi\u0142 w latach 1999\u20132000. W\u0142adze uniwersytetu zmieni\u0142y sw\u00F3j punkt widzenia. Olivieri przywr\u00F3cono na zajmowane niegdy\u015B stanowisko. Potwierdzono tak\u017Ce jej swobody akademickie i zadeklarowano pomoc finansow\u0105 w sporze z Apotexem. Pomimo tego w\u0142adze szpitala nadal trwa\u0142y przy swym uprzednim punkcie widzenia. \u015Aledztwo prowadzone przez (CAUT) ujawni\u0142o w 2001, \u017Ce jeden z krytyk\u00F3w Olivieri, , anonimowo wysy\u0142a\u0142 listy dyskredytuj\u0105ce Olivieri do medi\u00F3w i koleg\u00F3w. Badacz ten po ustaniu umowy, kt\u00F3r\u0105 podpisa\u0142 z Apotexem, przeszed\u0142 do tej firmy. Koren pocz\u0105tkowo zaprzecza\u0142, jakoby odpowiada\u0142 za anonimy, ale dowody bazuj\u0105ce na badaniach DNA powi\u0105za\u0142y go z listami, spotka\u0142a go reprymenda. Ten licz\u0105cy ponad p\u00F3\u0142 tysi\u0105ca stron raport uznawa\u0142 post\u0119powanie Olivieri za w\u0142a\u015Bciwe. Krytykowa\u0142 za\u015B w\u0142adze uniwersytetu za zbyt ma\u0142o wsparcia udzielanego badaczom. Naylor wytyka\u0142 jednak b\u0142\u0105d CAUT jako trzymaj\u0105cemu stron\u0119 Olivieri, wytykaj\u0105c brak niezale\u017Cno\u015Bci komisji. Odkrycie Olivieri wywo\u0142a\u0142o kontrowersje, sprawdzono je z wykorzystaniem danych klinicznych zgromadzonych przez Apotex. Tymczasem \u015Brodowisko bioetyk\u00F3w kanadyjskich przemilcza\u0142o spraw\u0119. dopuszczono do u\u017Cytku w ponad 50 krajach, ale nie w Kanadzie. W USA zaakceptowano go w 2011 dzi\u0119ki przy\u015Bpieszonemu programowi FDA. W 1996 Europejski Trybuna\u0142 Sprawiedliwo\u015Bci uzna\u0142, \u017Ce Olivieri nie ma prawa sprzeciwia\u0107 si\u0119 dopuszczeniu deferipronu do sprzeda\u017Cy na terenie Unii Europejskiej. Cho\u0107 Olivieri doceniono za determinacj\u0119 w obronie integralno\u015Bci badacza i wolno\u015Bci akademickiej, niekt\u00F3rzy krytycy uznali, \u017Ce szuka rozg\u0142osu, argumentuj\u0105c, \u017Ce niezas\u0142u\u017Cenie znalaz\u0142a si\u0119 na piedestale. Olivieri zawalczy\u0142a o wi\u0119ksz\u0105 wolno\u015B\u0107 akademick\u0105, staraj\u0105c si\u0119 o mniejsz\u0105 kontrol\u0119 bada\u0144 przez koncerny farmaceutyczne. Sytuacj\u0119 t\u0105 szeroko opisywano i badano przez . Otrzyma\u0142a w 2009 AAAS Award for Scientific Freedom and Responsibility za niestrudzon\u0105 determinacj\u0119, \u017Ce bezpiecze\u0144stwo pacjent\u00F3w i integralno\u015B\u0107 badacza maj\u0105 pierwsze\u0144stwo przed instytucyjnymi i komercyjnymi interesami, oraz za odwag\u0119 w bronieniu tych zasad w obliczu powa\u017Cnych konsekwencji. Fundacja Shafeek Nader uhonorowa\u0142a j\u0105 te\u017C nagrod\u0105 Joe Callawaya. Otrzyma\u0142a te\u017C Community Champion Award i Milner Memorial Award, kt\u00F3r\u0105 to nagrod\u0119 przyzna\u0142o Kanadyjskie Stowarzyszenie Nauczycieli Akademickich. Przypadek Nancy Olivieri odegra\u0142 wa\u017Cn\u0105 rol\u0119 w debacie nad zwi\u0105zkami \u0142\u0105cz\u0105cymi nauk\u0119 i biznes. Przyczyni\u0142 si\u0119 on do namys\u0142u nad (obecnie Mi\u0119dzynarodowy Komitet Redaktor\u00F3w Pism Medycznych nakazuje publikowa\u0107 r\u00F3wnie\u017C badania, kt\u00F3re si\u0119 nie powiod\u0142y), nad konfliktami pomi\u0119dzy instytucjami naukowymi, ich sponsorami, zespo\u0142ami badawczymi i konkretnymi badaczami na poziomie makro, mezo i mikro. Zwr\u00F3ci\u0142 uwag\u0119 na niebezpiecze\u0144stwo komercjalizacji bada\u0144 naukowych, a tak\u017Ce zbyt s\u0142ab\u0105 ochron\u0119 probant\u00F3w przed dominuj\u0105cym modelem komisji etycznych, reprezentuj\u0105cych g\u0142\u00F3wnie naukowc\u00F3w, a tak\u017Ce ograniczenia ich niezale\u017Cno\u015Bci."@pl . . . . . "9485"^^ . . . "Nancy Fern Olivieri \u2013 kanadyjska lekarka, cz\u0142onkini , czo\u0142owa specjalistka hematologii z Toronto, badaczka zwi\u0105zana z leczeniem hemoglobinopatii. Nancy Olivieri urodzi\u0142a si\u0119 w Hamilton w prowincji Ontario. Jej ojciec pracowa\u0142 tam jako pediatra. Studiowa\u0142a na Uniwersytecie w Toronto, kt\u00F3ry uko\u0144czy\u0142a w 1975. W 1978 uko\u0144czy\u0142a medycyn\u0119 na McMaster University. Posiada specjalizacj\u0119 z chor\u00F3b wewn\u0119trznych i z hematologii, osi\u0105gn\u0119\u0142a w tych dziedzinach uznany dorobek naukowy. Zwi\u0105zana by\u0142a ze nale\u017C\u0105cym do Wydzia\u0142u Medycznego Uniwersytetu w Toronto, na kt\u00F3rym zajmuje stanowisko profesorskie. Pracowa\u0142a r\u00F3wnie\u017C na Harvard University. Jest autork\u0105 oko\u0142o 200 publikacji naukowych, prac przegladowych i rozdzia\u0142\u00F3w ksi\u0105\u017Cek."@pl . . . .