. . . "Passiflora lutea"@sv . . . . . . . . . . . . . . . . . "Passiflora lutea, the yellow passionflower, is a flowering plant in the family Passifloraceae, native North America, in the eastern and south-central parts of the United States from Pennsylvania west to Kansas, and south to Florida and Texas. It is the northernmost species of Passiflora, occurring slightly further north than P. incarnata, and tolerant of winter temperatures down to \u221215 \u00B0C, and even \u221230 \u00B0C for short periods."@en . . . . . . "Passiflora lutea \u00E4r en passionsblomsv\u00E4xtart som beskrevs av Carl von Linn\u00E9. Passiflora lutea ing\u00E5r i sl\u00E4ktet passionsblommor, och familjen passionsblomsv\u00E4xter. Inga underarter finns listade i Catalogue of Life."@sv . . "1031132345"^^ . . . . . . . . . . . . . "Passiflora"@en . . "Passiflora lutea"@ca . . . . "Passiflora lutea"@nl . . . . "Passiflora lutea es una especie de planta en la familia Passifloraceae. Es nativa de Am\u00E9rica del Norte. Est\u00E1 listada como una especie en peligro de extinci\u00F3n en el estado de Pensilvania."@es . . "4582522"^^ . "Passiflora lutea, the yellow passionflower, is a flowering plant in the family Passifloraceae, native North America, in the eastern and south-central parts of the United States from Pennsylvania west to Kansas, and south to Florida and Texas. It is the northernmost species of Passiflora, occurring slightly further north than P. incarnata, and tolerant of winter temperatures down to \u221215 \u00B0C, and even \u221230 \u00B0C for short periods. It is a perennial herbaceous climbing or trailing vine that can reach 3\u20135 m in length. The leaves are trilobed, 3\u20137 cm long and 3\u201315 cm broad, with a 5 cm petiole; in the north of its range, it is deciduous. The common name as well as the scientific name refers to the small, 1-1.5 cm diameter chartreuse (yellow-green) or off-white flowers it produces in summer. The flowers are followed by small black berries that contain seeds that are brown and bumpy. P. lutea grows in bright shade to sunny places with moist, rich soil. Very similar to Passiflora suberosa. Yellow passionflower is often good for butterfly gardens, as it is a host for Gulf fritillaries, julia butterflies (Dryas julia), and zebra longwings (Heliconius charitonius). It is also the only pollen source used by an unusual specialist bee, Anthemurgus passiflorae, which is the sole member of its genus; this rare bee is unusual in that despite its obligate relationship with the plant (oligolecty), it rarely pollinates it."@en . . . "Flower"@en . "Passiflora lutea"@pl . . "Passiflora lutea"@es . . "Passiflora lutea L. \u2013 gatunek ro\u015Bliny z rodziny m\u0119czennicowatych (Passifloraceae Juss. ex Kunth in Humb.). Wyst\u0119puje naturalnie w Stanach Zjednoczonych od Teksasu a\u017C po Nowy Jork."@pl . . . . . . . "3241"^^ . . . . . . . . . . . "Passiflora lutea es una especie de planta en la familia Passifloraceae. Es nativa de Am\u00E9rica del Norte. Est\u00E1 listada como una especie en peligro de extinci\u00F3n en el estado de Pensilvania."@es . . . . "Passiflora lutea is een van de 24 passiebloemen die door Carl Linnaeus werd vermeld in zijn Species plantarum uit 1753. Het is de passiebloem met het noordelijkste verspreidingsgebied. De plant komt voor in de bossen van het noorden van de Verenigde Staten. Deze passiebloem kan temperaturen tot \u221215 \u00B0C overleven en korte periodes tot \u221230 \u00B0C, waarmee het de meest winterharde passiebloem is. De plant kan worden verward met uit het zuiden van Texas en het noordoosten van Mexico. Passiflora affinis heeft echter schutbladeren, een knopachtig uiteinde aan zijn coronadraden en nectarkliertjes onderaan de bladeren, kenmerken die Passiflora lutea niet bezit. Passiflora lutea is een kruidachtige klimplant met dunne stengels, die tot 3 m per jaar kan groeien. In de winter sterft de plant tot op de grond af. In het voorjaar komt de plant vanaf zijn dikke, vlezige wortels weer op. In de bladoksels ontspringen de ranken waarmee de plant zich vasthecht. De bladsteel is tot 5 cm lang. De afwisselend geplaatste bladeren zijn drielobbig, drienervig en 3\u20137 cm \u00D7 3\u201315 cm groot. De groengele, 1-2 cm brede bloemen groeien solitair of in paren in de bladoksels op tot 4 cm lange bloemstelen. De kelkbladeren zijn groenachtig geel en tot 1,2 \u00D7 0,3 cm groot. De kroonbladeren zijn bleek groenachtig geel, bijna wittig en tot 0,8 \u00D7 0,15 cm groot. De corona bestaat uit twee rijen. De 0,5\u20131 cm lange binnenste rij is groenig en de buitenste, 1,5\u20132,5 cm lange coronarij is rozig getint aan de basis en gelig aan de punten. In het midden van de corona ontspringt de androgynofoor. De plant bloeit van juni tot augustus. De vruchten ter grootte van een erwt, rijpen van groen naar paars. Ze bevatten vele kleine, gegroefde zaden. De plant heeft geen sierwaarde. Hij heeft wel goede winterharde eigenschappen, wat hem geschikt zou maken als ouder van hybrides. Er zijn echter geen hybrides van Passiflora lutea geregistreerd. De plant kan vermeerderd worden door zaaien en stengel- en wortelstekken. \n* bloem \n* blad \n* zaden"@nl . . . . "Passiflora lutea L. \u2013 gatunek ro\u015Bliny z rodziny m\u0119czennicowatych (Passifloraceae Juss. ex Kunth in Humb.). Wyst\u0119puje naturalnie w Stanach Zjednoczonych od Teksasu a\u017C po Nowy Jork."@pl . "Passiflora lutea \u00E9s una esp\u00E8cie de planta en la fam\u00EDlia Passifloraceae. \u00C9s nativa d'Am\u00E8rica del Nord. Est\u00E0 llistada com una esp\u00E8cie en perill d'extinci\u00F3 en l'estat de Pennsilv\u00E0nia."@ca . . "Passiflora lutea \u00E9s una esp\u00E8cie de planta en la fam\u00EDlia Passifloraceae. \u00C9s nativa d'Am\u00E8rica del Nord. Est\u00E0 llistada com una esp\u00E8cie en perill d'extinci\u00F3 en l'estat de Pennsilv\u00E0nia."@ca . . "lutea"@en . "Passiflora lutea \u00E4r en passionsblomsv\u00E4xtart som beskrevs av Carl von Linn\u00E9. Passiflora lutea ing\u00E5r i sl\u00E4ktet passionsblommor, och familjen passionsblomsv\u00E4xter. Inga underarter finns listade i Catalogue of Life."@sv . "Passiflora lutea is een van de 24 passiebloemen die door Carl Linnaeus werd vermeld in zijn Species plantarum uit 1753. Het is de passiebloem met het noordelijkste verspreidingsgebied. De plant komt voor in de bossen van het noorden van de Verenigde Staten. Deze passiebloem kan temperaturen tot \u221215 \u00B0C overleven en korte periodes tot \u221230 \u00B0C, waarmee het de meest winterharde passiebloem is. De plant kan worden verward met uit het zuiden van Texas en het noordoosten van Mexico. Passiflora affinis heeft echter schutbladeren, een knopachtig uiteinde aan zijn coronadraden en nectarkliertjes onderaan de bladeren, kenmerken die Passiflora lutea niet bezit."@nl . . . . "Passiflora lutea"@en . .