. "Ba Ph\u00E1pa ar an Eaglais Chaitliceach R\u00F3mh\u00E1nach\u00E9 P\u00E1pa Vioct\u00F3r III."@ga . . . . "\u039F \u03C0\u03AC\u03C0\u03B1\u03C2 \u0392\u03AF\u03BA\u03C4\u03C9\u03C1 \u0393\u0384 (Papa Vittore III, 1027 - 16 \u03A3\u03B5\u03C0\u03C4\u03B5\u03BC\u03B2\u03C1\u03AF\u03BF\u03C5 1087), \u03C0\u03BF\u03C5 \u03B3\u03B5\u03BD\u03BD\u03AE\u03B8\u03B7\u03BA\u03B5 \u03BC\u03B5 \u03C4\u03BF \u03CC\u03BD\u03BF\u03BC\u03B1 \u039D\u03C4\u03B1\u03BF\u03C5\u03C6\u03AD\u03C1\u03B9\u03BF (Dauferio), \u03AE\u03C4\u03B1\u03BD \u03C0\u03BF\u03BD\u03C4\u03AF\u03C6\u03B7\u03BA\u03B1\u03C2 \u03B1\u03C0\u03CC \u03C4\u03B9\u03C2 24 \u039C\u03B1\u0390\u03BF\u03C5 1086 \u03C9\u03C2 \u03C4\u03BF 1087 \u03C0\u03BF\u03C5 \u03B1\u03C0\u03B5\u03B2\u03AF\u03C9\u03C3\u03B5. \u0394\u03B9\u03B1\u03B4\u03AD\u03C7\u03B8\u03B7\u03BA\u03B5 \u03C4\u03BF\u03BD \u0393\u03C1\u03B7\u03B3\u03CC\u03C1\u03B9\u03BF \u0396\u0384. \u0395\u03C0\u03B9\u03C3\u03BA\u03B9\u03AC\u03C3\u03C4\u03B7\u03BA\u03B5 \u03B1\u03C0\u03CC \u03C4\u03B7 \u03B4\u03C1\u03AC\u03C3\u03B7 \u03BA\u03B1\u03B9 \u03C4\u03B7 \u03C6\u03AE\u03BC\u03B7 \u03C4\u03BF\u03C5 \u0394\u03B5\u03C3\u03B9\u03B4\u03AD\u03C1\u03B9\u03BF\u03C5, \u03B7\u03B3\u03BF\u03C5\u03BC\u03AD\u03BD\u03BF\u03C5 \u03C4\u03BF\u03C5 \u039C\u03CC\u03BD\u03C4\u03B5 \u039A\u03B1\u03C3\u03AF\u03BD\u03BF. \u0397 \u03B1\u03C3\u03B8\u03B5\u03BD\u03AE\u03C2 \u03C5\u03B3\u03B5\u03AF\u03B1 \u03C4\u03BF\u03C5 \u03C4\u03BF\u03BD \u03AD\u03BA\u03B1\u03BD\u03B5 \u03B1\u03C1\u03C7\u03B9\u03BA\u03AC \u03B1\u03C0\u03C1\u03CC\u03B8\u03C5\u03BC\u03BF \u03BD\u03B1 \u03B1\u03C0\u03BF\u03B4\u03B5\u03C7\u03B8\u03B5\u03AF \u03C4\u03B7\u03BD \u03B5\u03BA\u03BB\u03BF\u03B3\u03AE \u03C4\u03BF\u03C5 \u03BA\u03B1\u03B9 \u03BA\u03B1\u03C4\u03AC \u03C4\u03B7 \u03B4\u03B9\u03AC\u03C1\u03BA\u03B5\u03B9\u03B1 \u03C4\u03B7\u03C2 \u03C3\u03C4\u03AD\u03C8\u03B7\u03C2 \u03C4\u03BF\u03C5 \u03AD\u03C0\u03B5\u03C3\u03B5 \u03C3\u03B5 \u03B1\u03C3\u03B8\u03AD\u03BD\u03B5\u03B9\u03B1. \u03A4\u03BF \u03BC\u03CC\u03BD\u03BF \u03B3\u03C1\u03B1\u03C0\u03C4\u03CC \u03C4\u03BF\u03C5 \u03AD\u03C1\u03B3\u03BF \u03B5\u03AF\u03BD\u03B1\u03B9 \u03BF\u03B9 \"\u0394\u03B9\u03AC\u03BB\u03BF\u03B3\u03BF\u03B9\" \u03B3\u03B9\u03B1 \u03C4\u03B1 \u03B8\u03B1\u03CD\u03BC\u03B1\u03C4\u03B1 \u03C4\u03BF\u03C5 \u03B1\u03B3\u03AF\u03BF\u03C5 \u0392\u03B5\u03BD\u03B5\u03B4\u03AF\u03BA\u03C4\u03BF\u03C5 \u03C4\u03B7\u03C2 \u039D\u03BF\u03C5\u03C1\u03C3\u03AF\u03B1 \u03BA\u03B1\u03B9 \u03AC\u03BB\u03BB\u03C9\u03BD \u03B1\u03B3\u03AF\u03C9\u03BD \u03C4\u03BF\u03C5 \u039C\u03BF\u03BD\u03C4\u03B5\u03BA\u03B1\u03C3\u03AF\u03BD\u03BF. \u0391\u03C1\u03C7\u03B9\u03B5\u03C1\u03AC\u03C4\u03B5\u03C5\u03C3\u03B5 \u03B3\u03B9\u03B1 1 \u03AD\u03C4\u03BF\u03C2, 3 \u03BC\u03AE\u03BD\u03B5\u03C2 \u03BA\u03B1\u03B9 23 \u03B7\u03BC\u03AD\u03C1\u03B5\u03C2\u00B7 \u03B1\u03BD\u03B1\u03BA\u03B7\u03C1\u03CD\u03C7\u03B8\u03B7\u03BA\u03B5 \u03B5\u03C5\u03BB\u03BF\u03B3\u03B7\u03BC\u03AD\u03BD\u03BF\u03C2 (\u03AD\u03BD\u03B1 \u03B2\u03B1\u03B8\u03BC\u03CC \u03C0\u03C1\u03B9\u03BD \u03C4\u03BF \u03AC\u03B3\u03B9\u03BF\u03C2) \u03C4\u03BF 1887."@el . . "\u0412\u0438\u0301\u043A\u0442\u043E\u0440 III (\u043B\u0430\u0442. Victor PP. III; \u0432 \u043C\u0438\u0440\u0443 \u0414\u0430\u0432\u0444\u0435\u0440\u0438\u0439 \u0415\u043F\u0438\u0444\u0430\u0301\u043D\u0438\u0439, \u043A\u043D\u044F\u0437\u044C \u0411\u0435\u043D\u0435\u0432\u0435\u0301\u043D\u0442\u0441\u043A\u0438\u0439, \u0438\u0442\u0430\u043B. Dauferio (\u0438\u043B\u0438 Desiderio) Epifani, \u0432 \u043C\u043E\u043D\u0430\u0448\u0435\u0441\u0442\u0432\u0435 \u2014 \u0414\u0435\u0437\u0438\u0434\u0435\u0440\u0438\u0439; \u043E\u043A\u043E\u043B\u043E 1027 \u0438\u043B\u0438 1027, \u0411\u0435\u043D\u0435\u0432\u0435\u043D\u0442\u043E, \u041A\u0430\u043C\u043F\u0430\u043D\u0438\u044F \u2014 16 \u0441\u0435\u043D\u0442\u044F\u0431\u0440\u044F 1087, \u041C\u043E\u043D\u0442\u0435\u043A\u0430\u0441\u0441\u0438\u043D\u043E, \u041A\u0430\u0441\u0441\u0438\u043D\u043E) \u2014 \u041F\u0430\u043F\u0430 \u0420\u0438\u043C\u0441\u043A\u0438\u0439 \u0441 24 \u043C\u0430\u044F 1086 \u0433\u043E\u0434\u0430 \u043F\u043E 16 \u0441\u0435\u043D\u0442\u044F\u0431\u0440\u044F 1087 \u0433\u043E\u0434\u0430."@ru . . "Paus Victor III"@nl . . . . . "V\u00EDctor III"@es . . . . . . "\u30A6\u30A3\u30AF\u30C8\u30EB3\u4E16\uFF08Victor III, 1026\u5E74 - 1087\u5E749\u670816\u65E5\uFF09\u306F\u300111\u4E16\u7D00\u306E\u30ED\u30FC\u30DE\u6559\u7687\uFF08\u5728\u4F4D\uFF1A1086\u5E74 - 1087\u5E74\uFF09\u3002\u672C\u540D\u306F\u30C0\u30A6\u30D5\u30A7\u30EA\u30A6\u30B9\uFF08Dauferius\uFF09\u3001\u3042\u308B\u3044\u306F\u30C7\u30B8\u30C7\u30EA\u30A6\u30B9\uFF08Desiderius\uFF09\u3002\u30B0\u30EC\u30B4\u30EA\u30A6\u30B97\u4E16\u306E\u5F8C\u7D99\u8005\u3002\u3084\u304C\u3066\u30A6\u30EB\u30D0\u30CC\u30B92\u4E16\u304C\u5F7C\u306E\u77ED\u3044\u6CBB\u4E16\u306E\u5F8C\u3092\u7D99\u3050\u3053\u3068\u306B\u306A\u308B\u3002"@ja . . . . . . . . "\uAD50\uD669 \uBE45\uD1A0\uB974 3\uC138(\uB77C\uD2F4\uC5B4: Victor PP. III, \uC774\uD0C8\uB9AC\uC544\uC5B4: Papa Vittore III)\uB294 \uC81C158\uB300 \uAD50\uD669(\uC7AC\uC704: 1086\uB144 5\uC6D4 28\uC77C - 1087\uB144 9\uC6D4 16\uC77C)\uC774\uB2E4. \uBCF8\uBA85\uC740 \uB2E4\uC6B0\uD398\uB9AC\uC6B0\uC2A4(Dauferius)\uC774\uB2E4. \uC88B\uC9C0 \uC54A\uC558\uB358 \uADF8\uC758 \uAC74\uAC15\uC740 \uAD50\uD669\uC73C\uB85C \uC120\uCD9C\uB418\uB294\uB370 \uC7A5\uC560\uBB3C\uC774 \uB418\uC5C8\uC73C\uBA70, \uAD50\uD669\uC774 \uB41C \uC774\uD6C4\uC5D0\uB3C4 \uB354\uC6B1 \uC545\uD654\uB418\uC5B4 \uC2EC\uC9C0\uC5B4 \uB300\uAD00\uC2DD \uC911\uC5D0 \uC4F0\uB7EC\uC9C0\uAE30\uAE4C\uC9C0 \uD558\uC600\uB2E4. \uC0DD\uC804\uC5D0 \uADF8\uAC00 \uB0A8\uAE34 \uC720\uC77C\uD55C \uAE00\uC740 \uB204\uB974\uC2DC\uC544\uC758 \uBCA0\uB124\uB515\uD1A0\uB97C \uD3EC\uD568\uD55C \uC218\uB3C4\uC6D0\uC758 \uBCA0\uB124\uB515\uB3C4\uD68C \uB4E4\uC774 \uD589\uD55C \uAE30\uC801\uB4E4\uC744 \uB098\uC5F4\uD55C \u300A\uB300\uD654\uB85D\u300B\uC774\uB2E4. 1887\uB144 7\uC6D4 23\uC77C \uAD50\uD669 \uB808\uC624 13\uC138\uC5D0 \uC758\uD574 \uBCF5\uC790\uB85C \uC2DC\uBCF5\uB418\uC5C8\uB2E4."@ko . "Dauferio"@en . . . "V\u00EDctor III (Benevento, 1026-Abad\u00EDa de Montecasino, 16 de septiembre de 1087) fue el papa n.\u00B0 158 de la Iglesia cat\u00F3lica de 1086 a 1087, en oposici\u00F3n al antipapa Clemente III (1080-1100)."@es . "O Papa V\u00EDtor III (Dauferio de Fausi, * Benevento, 1026? \u2014 Roma, 16 de Setembro de 1087) foi um monge beneditino. Exerceu o seu pontificado de 24 de Maio de 1086 at\u00E9 \u00E0 data da sua morte. Filho do pr\u00EDncipe Landolfo V de Benevento, aos 13 anos entra no mosteiro de Montecassino e em 1059 foi nomeado cardeal pelo Papa Greg\u00F3rio VII, de quem se converteu em firme aliado. Diz-se que este lhe recomendou como seu sucessor no seu leito de morte, embora, segundo outros, Greg\u00F3rio VII preferiria ser sucedido pelo franc\u00EAs Odo de Lagery, futuro Papa Urbano II. Foi eleito como novo Papa em Maio de 1086, algo que o incomodou profundamente, pelo que tentou atrasar a sua consagra\u00E7\u00E3o como Pont\u00EDfice. Devido a isto, n\u00E3o acedeu realmente ao trono pontif\u00EDcio at\u00E9 9 de Maio de 1087, e quando o fez abandonou Roma e retirou-se para Montecassino. Isto foi aproveitado pelo Antipapa Clemente III para aumentar o seu poder em Roma, pelo que quando V\u00EDtor III voltou de novo a Roma (devido sobretudo \u00E0s press\u00F5es da condessa Matilde de Toscana) teve que abandon\u00E1-la de novo ap\u00F3s pouco tempo. Em Agosto de 1087 presidiu a um s\u00EDnodo em Benevento no qual excomungou Clemente III, proibiu a quest\u00E3o das investiduras e promoveu uma a\u00E7\u00E3o armada contra os mu\u00E7ulmanos do norte de \u00C1frica, um precedente do que seriam depois as Cruzadas. Caiu enfermo durante o s\u00EDnodo e retirou-se pela \u00FAltima vez para Montecassino, onde faleceu. O seu sucessor foi Urbano II. Conta-se que era filho do Rabino Sim\u00E3o o Grande, um judeu importante de Mainz, na Alemanha. Seu nome quando jovem era Elchanan. Certa vez, ficou muito doente, e sua bab\u00E1 Margarita o sequestrou e levou-o a um mosteiro. L\u00E1, se formou cat\u00F3lico e foi enviado para Roma, onde se tornou aliado de Greg\u00F3rio VII. Foi eleito Papa ap\u00F3s a morte deste. Alguns meses depois, o Bispo de Mainz decretou um pogrom contra os judeus. O Rabino Sim\u00E3o foi \u00E0 Roma para interceder \u00E0 favor dos judeus. Este mostrou alguns c\u00E2nticos judaicos ao Papa, que lembrou-se de seu juda\u00EDsmo e resolveu largar a vida como Papa para ser judeu. Segundo esta vers\u00E3o, a Igreja ocultou a hist\u00F3ria de sua ren\u00FAncia declarando-o morto. Seria morto alguns anos depois na Primeira Cruzada, decretada por seu sucessor, o Papa Urbano II (segundo o Livro \"A Epopeia do Povo Judeu, volume 1\"). Faltam provas para a hist\u00F3ria de que o papa era judeu."@pt . . ""@en . . "Viktor III, nama lahir Dauferius (Benevento, Italia, \u00B11026 \u2013 Monte Cassino, Italia, 16 September 1087), adalah Paus Gereja Katolik Roma sejak 24 Mei 1086 sampai 16 September 1087. \n* l \n* b \n* s"@in . . . . "24384"^^ . . "\u0627\u0644\u0628\u0627\u0628\u0627 \u0627\u0644\u0645\u0637\u0648\u0628 \u0641\u064A\u0643\u062A\u0648\u0631 \u0627\u0644\u062B\u0627\u0644\u062B (\u062A\u0642\u0631\u064A\u0628\u064B\u0627 1026 - 16 \u0633\u0628\u062A\u0645\u0628\u0631 1087) \u0648\u0644\u062F \u0628\u0627\u0633\u0645 \u062F\u0627\u0648\u0641\u0631 \u0648\u0643\u0627\u0646 \u0627\u0644\u0628\u0627\u0628\u0627 \u062E\u0644\u064A\u0641\u0629 \u063A\u0631\u064A\u063A\u0648\u0631\u064A \u0627\u0644\u0633\u0627\u0628\u0639 \u0645\u0646 24 \u0645\u0627\u064A\u0648 1086 \u0625\u0644\u0627 \u0623\u0646\u0647 \u0627\u0634\u062A\u0647\u0631 \u0623\u064A\u0636\u064B\u0627 \u0628\u0643\u0648\u0646\u0647 \u0631\u0626\u064A\u0633 \u062F\u064A\u0631 \u0645\u0648\u0646\u062A\u064A \u0643\u0627\u0633\u064A\u0646\u0648."@ar . . . "Victor III, geboren als Victor Daufari (Benevento, 1027 - Cassino, 16 september 1087) was paus van 24 mei 1086 tot aan zijn overlijden in 1087. Daufari behoorde tot de niet-regerende tak van de Lombardische hertogen van Benevento. Daufari was benedictijn in de Abdij van Monte Cassino, waar hij abt werd in 1058 onder de naam Desiderius. In mei 1086 werd hij tot paus gekozen, maar pas in maart 1087 aanvaardde hij de keuze. Als paus trad hij op in de geest van zijn voorganger paus Gregorius VII. Hij hield vast aan het verbod op lekeninvestituur, hief de kerkelijke ban tegen Hendrik IV niet op en organiseerde een veldtocht tegen de Saracenen in Noord-Afrika, waar men een overwinning behaalde en een groot aantal christelijke gevangenen bevrijdde. In 1887 werd hij zalig verklaard. Pausen van de Rooms-Katholieke Kerk Cursief: tegenpaus"@nl . . . . . . . . "1887-07-23"^^ . "Viktor III."@de . "Ba Ph\u00E1pa ar an Eaglais Chaitliceach R\u00F3mh\u00E1nach\u00E9 P\u00E1pa Vioct\u00F3r III."@ga . "\u771F\u798F\u6559\u5B97\u7DAD\u7BE4\u4E09\u4E16\uFF08\u62C9\u4E01\u8A9E\uFF1ABeatus Victor PP. III\uFF1B\u7EA61026\u5E74\uFF0D1087\u5E749\u670816\u65E5\uFF09\u672C\u540D\u9053\u8CBB\u5ED6\uFF08Dauferio\uFF09\uFF0C\u65BC1087\u5E745\u67089\u65E5\u81F31087\u5E749\u670816\u65E5\u5C80\u4EFB\u6559\u5B97\u3002"@zh . "Viktor III, f\u00F6dd Dauferius 1027 i Benevento, d\u00F6d 16 september 1087 i Monte Cassino, var p\u00E5ve fr\u00E5n den 24 maj 1086 till sin d\u00F6d den 16 september 1087. Viktor III v\u00F6rdas som salig i Romersk-katolska kyrkan, med minnesdag 16 september."@sv . . . . . . "\u0627\u0644\u0628\u0627\u0628\u0627 \u0627\u0644\u0645\u0637\u0648\u0628 \u0641\u064A\u0643\u062A\u0648\u0631 \u0627\u0644\u062B\u0627\u0644\u062B (\u062A\u0642\u0631\u064A\u0628\u064B\u0627 1026 - 16 \u0633\u0628\u062A\u0645\u0628\u0631 1087) \u0648\u0644\u062F \u0628\u0627\u0633\u0645 \u062F\u0627\u0648\u0641\u0631 \u0648\u0643\u0627\u0646 \u0627\u0644\u0628\u0627\u0628\u0627 \u062E\u0644\u064A\u0641\u0629 \u063A\u0631\u064A\u063A\u0648\u0631\u064A \u0627\u0644\u0633\u0627\u0628\u0639 \u0645\u0646 24 \u0645\u0627\u064A\u0648 1086 \u0625\u0644\u0627 \u0623\u0646\u0647 \u0627\u0634\u062A\u0647\u0631 \u0623\u064A\u0636\u064B\u0627 \u0628\u0643\u0648\u0646\u0647 \u0631\u0626\u064A\u0633 \u062F\u064A\u0631 \u0645\u0648\u0646\u062A\u064A \u0643\u0627\u0633\u064A\u0646\u0648."@ar . . . . . . "\uAD50\uD669 \uBE45\uD1A0\uB974 3\uC138(\uB77C\uD2F4\uC5B4: Victor PP. III, \uC774\uD0C8\uB9AC\uC544\uC5B4: Papa Vittore III)\uB294 \uC81C158\uB300 \uAD50\uD669(\uC7AC\uC704: 1086\uB144 5\uC6D4 28\uC77C - 1087\uB144 9\uC6D4 16\uC77C)\uC774\uB2E4. \uBCF8\uBA85\uC740 \uB2E4\uC6B0\uD398\uB9AC\uC6B0\uC2A4(Dauferius)\uC774\uB2E4. \uC88B\uC9C0 \uC54A\uC558\uB358 \uADF8\uC758 \uAC74\uAC15\uC740 \uAD50\uD669\uC73C\uB85C \uC120\uCD9C\uB418\uB294\uB370 \uC7A5\uC560\uBB3C\uC774 \uB418\uC5C8\uC73C\uBA70, \uAD50\uD669\uC774 \uB41C \uC774\uD6C4\uC5D0\uB3C4 \uB354\uC6B1 \uC545\uD654\uB418\uC5B4 \uC2EC\uC9C0\uC5B4 \uB300\uAD00\uC2DD \uC911\uC5D0 \uC4F0\uB7EC\uC9C0\uAE30\uAE4C\uC9C0 \uD558\uC600\uB2E4. \uC0DD\uC804\uC5D0 \uADF8\uAC00 \uB0A8\uAE34 \uC720\uC77C\uD55C \uAE00\uC740 \uB204\uB974\uC2DC\uC544\uC758 \uBCA0\uB124\uB515\uD1A0\uB97C \uD3EC\uD568\uD55C \uC218\uB3C4\uC6D0\uC758 \uBCA0\uB124\uB515\uB3C4\uD68C \uB4E4\uC774 \uD589\uD55C \uAE30\uC801\uB4E4\uC744 \uB098\uC5F4\uD55C \u300A\uB300\uD654\uB85D\u300B\uC774\uB2E4. 1887\uB144 7\uC6D4 23\uC77C \uAD50\uD669 \uB808\uC624 13\uC138\uC5D0 \uC758\uD574 \uBCF5\uC790\uB85C \uC2DC\uBCF5\uB418\uC5C8\uB2E4."@ko . . . "O Papa V\u00EDtor III (Dauferio de Fausi, * Benevento, 1026? \u2014 Roma, 16 de Setembro de 1087) foi um monge beneditino. Exerceu o seu pontificado de 24 de Maio de 1086 at\u00E9 \u00E0 data da sua morte. Filho do pr\u00EDncipe Landolfo V de Benevento, aos 13 anos entra no mosteiro de Montecassino e em 1059 foi nomeado cardeal pelo Papa Greg\u00F3rio VII, de quem se converteu em firme aliado. Diz-se que este lhe recomendou como seu sucessor no seu leito de morte, embora, segundo outros, Greg\u00F3rio VII preferiria ser sucedido pelo franc\u00EAs Odo de Lagery, futuro Papa Urbano II."@pt . . . "1117354034"^^ . . . "Blahoslaven\u00FD Viktor III., rodn\u00FDm jm\u00E9nem Desiderius z Beneventa (1027 Benevento \u2013 16. z\u00E1\u0159\u00ED 1087 ) byl pape\u017Eem od 24. kv\u011Btna 1086 a\u017E do sv\u00E9 smrti."@cs . . "Viktoro la 3-a, la\u016Dnaske Dauferio Epifani kaj la\u016Ddire Dezidero el Montokasino (naski\u011Dis en 1027 en Benevento, mortis la 16-an de septembro 1087 en Montokasino) estis 158-a papo de la Katolika Eklezio ekde 1086 \u011Dis la morto."@eo . "Blahoslaven\u00FD Viktor III., rodn\u00FDm jm\u00E9nem Desiderius z Beneventa (1027 Benevento \u2013 16. z\u00E1\u0159\u00ED 1087 ) byl pape\u017Eem od 24. kv\u011Btna 1086 a\u017E do sv\u00E9 smrti."@cs . ""@en . . . . . . . . . . . . . . "16453"^^ . . . "Victor III"@en . . . . . . . . "\u0412\u0438\u043A\u0442\u043E\u0440 III"@ru . . . . . "\u0412\u0456\u043A\u0442\u043E\u0440 III"@uk . . "\uAD50\uD669 \uBE45\uD1A0\uB974 3\uC138"@ko . "Wiktor III"@pl . . . . . . "V\u00EDctor III, nom que prengu\u00E9 Dauferio de Fausi en accedir a la dignitat papal, (Benevent, 1026 \u2013 Roma, 16 de setembre de 1087) va ser Papa de l'Esgl\u00E9sia Cat\u00F2lica del 1086 al 1087. Fill del pr\u00EDncep de Benevent, als 13 anys va ingressar al monestir de Montecassino, i el 1059 va ser nomenat cardenal pel Papa Gregori VII, de qui va esdevenir un ferm aliat. Es diu que aquest el va recomanar com a successor en el seu llit de mort, per\u00F2 segons altres, Gregori VII es decantava en realitat pel franc\u00E8s Od\u00F3 de Lagery, futur Urb\u00E0 II. Va ser escollit papa el 24 de maig de 1086, fet que el va molestar profundament, per la qual cosa va intentar endarrerir la seva consagraci\u00F3 com a pont\u00EDfex. \u00C9s per aquesta ra\u00F3 que no va accedir realment al tron pontifici fins al 9 de maig de 1087, i quan ho va ser va abandonar Roma i es va retirar de nou a Montecassino. Aquest fet el va aprofitar l'antipapa Climent III per augmentar el seu poder en Roma, per la qual cosa quan V\u00EDctor III va tornar de nou a Roma (degut en gran part a les pressions de la comtessa Matilde de Toscana) va haver d'anar-se'm un altre cop despr\u00E9s d'una estada molt curta. L'agost va presidir un s\u00EDnode a Benevent, en el qual va excomunicar Climent III, va prohibir la llei de les investidures i va promoure una acci\u00F3 armada contra els musulmans del nord d'Afric\u00E0, un precedent del que m\u00E9s tard serien les croades. Va caure malalt durant el desenvolupament del s\u00EDnode i es va retirar per \u00FAltim cop a Montecassino, on va morir el 16 de setembre de 1087. El seu successor va ser Urb\u00E0 II."@ca . . . . . . . . . . . . . . . "Viktor III. (* um 1027 in Benevent; \u2020 16. September 1087 in Montecassino) amtierte nach seiner Wahl im Mai 1086 bis zu seinem Tod als Papst der gregorianischen Partei. Dauferius stammte aus einer Seitenlinie der langobardischen F\u00FCrsten von Benevent. Nach anf\u00E4nglichem Leben als Eremit trat er 1048/49 in das Kloster Santa Sofia in Benevent ein und nahm den Ordensnamen Desiderius an. 1055 wechselte er mit Billigung Papst Viktors II. in das Benediktiner-Kloster von Montecassino, wo er 1058 als Nachfolger von Papst Stephan IX. zum Abt aufstieg. W\u00E4hrend seiner drei\u00DFigj\u00E4hrigen Amtszeit als Abt von Montecassino wurde das Kloster gro\u00DFz\u00FCgig um- und ausgebaut. Er bet\u00E4tigte sich auch schriftstellerisch und verfasste unter anderem 1076/79 ein Werk \u00FCber die Wunder des heiligen Ordensstifters Benedikt vo"@de . "Wiktor III, \u0142ac. Victor Tertius, w\u0142a\u015Bc. w\u0142. Dauferio Epifani dei duchni di Benevento OSB (ur. ok. 1027 w Benewencie, zm. 16 wrze\u015Bnia 1087 w Monte Cassino) \u2013 opat benedyktyn\u00F3w, papie\u017C w okresie od 24 maja do 28 maja 1086 i od 9 maja do 16 wrze\u015Bnia 1087, b\u0142ogos\u0142awiony Ko\u015Bcio\u0142a rzymskokatolickiego."@pl . "1087-09-16"^^ . . "\u771F\u798F\u6559\u5B97\u7DAD\u7BE4\u4E09\u4E16\uFF08\u62C9\u4E01\u8A9E\uFF1ABeatus Victor PP. III\uFF1B\u7EA61026\u5E74\uFF0D1087\u5E749\u670816\u65E5\uFF09\u672C\u540D\u9053\u8CBB\u5ED6\uFF08Dauferio\uFF09\uFF0C\u65BC1087\u5E745\u67089\u65E5\u81F31087\u5E749\u670816\u65E5\u5C80\u4EFB\u6559\u5B97\u3002"@zh . . . . . . ""@en . . . . . . . . . . . . . . "Wiktor III, \u0142ac. Victor Tertius, w\u0142a\u015Bc. w\u0142. Dauferio Epifani dei duchni di Benevento OSB (ur. ok. 1027 w Benewencie, zm. 16 wrze\u015Bnia 1087 w Monte Cassino) \u2013 opat benedyktyn\u00F3w, papie\u017C w okresie od 24 maja do 28 maja 1086 i od 9 maja do 16 wrze\u015Bnia 1087, b\u0142ogos\u0142awiony Ko\u015Bcio\u0142a rzymskokatolickiego."@pl . . . . . . . . . . . . . . . "V\u00EDctor III"@ca . . . . . . . . "Vittore III, nato Dauferio Epifani Del Zotto detto Desiderio da Montecassino (Benevento, 1027 \u2013 Montecassino, 16 settembre 1087), \u00E8 stato il 158\u00BA papa della Chiesa cattolica dal 24 maggio 1086 alla sua morte."@it . . . "Viktor III.a (?, 1026 inguru - \u2020 Monte Cassino, 1087ko irailaren 16a) Eliza Katolikoaren 158. Aita Santua izan zen 1086 eta 1087 urteen bitartean."@eu . "Pope"@en . . . . . . "1058-03-06"^^ . . . . "\u7EF4\u7B03\u4E09\u4E16"@zh . . . . . . . . "\u0411\u043B\u0430\u0436\u0435\u043D\u043D\u0438\u0439 \u0412\u0456\u043A\u0442\u043E\u0440 \u0406\u0406\u0406 (\u043B\u0430\u0442. Victor; *\u0431\u043B. 1026\u2014\u202016 \u0432\u0435\u0440\u0435\u0441\u043D\u044F 1087), \u0441\u0442\u043E \u043F'\u044F\u0442\u0434\u0435\u0441\u044F\u0442 \u0441\u044C\u043E\u043C\u0438\u0439 \u043F\u0430\u043F\u0430 \u0420\u0438\u043C\u0441\u044C\u043A\u0438\u0439 (24 \u0442\u0440\u0430\u0432\u043D\u044F 1086\u2014 16 \u0432\u0435\u0440\u0435\u0441\u043D\u044F 1087). \u0419\u043E\u0433\u043E \u043A\u043E\u0440\u043E\u0442\u043A\u0438\u0439 \u043F\u043E\u043D\u0442\u0438\u0444\u0456\u043A\u0430\u0442 \u0432\u0440\u0430\u0436\u0430\u0454 \u043C\u0435\u043D\u0448\u0435 \u043D\u0456\u0436 \u043F\u0440\u0430\u0446\u044F \u043D\u0430\u0441\u0442\u043E\u044F\u0442\u0435\u043B\u044F \u043C\u043E\u043D\u0430\u0441\u0442\u0438\u0440\u044F \u0443 \u041C\u043E\u043D\u0442\u0435 \u041A\u0430\u0441\u0441\u0456\u043D\u043E \u043F\u0456\u0434 \u0456\u043C\u0435\u043D\u0435\u043C \u0414\u0435\u0437\u0438\u0434\u0435\u0440\u0456\u0439."@uk . "Vittore III, nato Dauferio Epifani Del Zotto detto Desiderio da Montecassino (Benevento, 1027 \u2013 Montecassino, 16 settembre 1087), \u00E8 stato il 158\u00BA papa della Chiesa cattolica dal 24 maggio 1086 alla sua morte."@it . . . . . . . . . . . . . . . . . . . "\u0412\u0438\u0301\u043A\u0442\u043E\u0440 III (\u043B\u0430\u0442. Victor PP. III; \u0432 \u043C\u0438\u0440\u0443 \u0414\u0430\u0432\u0444\u0435\u0440\u0438\u0439 \u0415\u043F\u0438\u0444\u0430\u0301\u043D\u0438\u0439, \u043A\u043D\u044F\u0437\u044C \u0411\u0435\u043D\u0435\u0432\u0435\u0301\u043D\u0442\u0441\u043A\u0438\u0439, \u0438\u0442\u0430\u043B. Dauferio (\u0438\u043B\u0438 Desiderio) Epifani, \u0432 \u043C\u043E\u043D\u0430\u0448\u0435\u0441\u0442\u0432\u0435 \u2014 \u0414\u0435\u0437\u0438\u0434\u0435\u0440\u0438\u0439; \u043E\u043A\u043E\u043B\u043E 1027 \u0438\u043B\u0438 1027, \u0411\u0435\u043D\u0435\u0432\u0435\u043D\u0442\u043E, \u041A\u0430\u043C\u043F\u0430\u043D\u0438\u044F \u2014 16 \u0441\u0435\u043D\u0442\u044F\u0431\u0440\u044F 1087, \u041C\u043E\u043D\u0442\u0435\u043A\u0430\u0441\u0441\u0438\u043D\u043E, \u041A\u0430\u0441\u0441\u0438\u043D\u043E) \u2014 \u041F\u0430\u043F\u0430 \u0420\u0438\u043C\u0441\u043A\u0438\u0439 \u0441 24 \u043C\u0430\u044F 1086 \u0433\u043E\u0434\u0430 \u043F\u043E 16 \u0441\u0435\u043D\u0442\u044F\u0431\u0440\u044F 1087 \u0433\u043E\u0434\u0430."@ru . . . "Papa Vittore III"@it . "Victor III"@fr . . . . . . . . . . "Paus Viktor III"@in . . . . . . . . "Viktor III, f\u00F6dd Dauferius 1027 i Benevento, d\u00F6d 16 september 1087 i Monte Cassino, var p\u00E5ve fr\u00E5n den 24 maj 1086 till sin d\u00F6d den 16 september 1087. Viktor III v\u00F6rdas som salig i Romersk-katolska kyrkan, med minnesdag 16 september."@sv . . . . . . . "Saint Victor III (n\u00E9 en 1027 \u00E0 B\u00E9n\u00E9vent mort au Mont-Cassin, le 16 septembre 1087) fut le 158e pape de l\u2019\u00C9glise catholique au cours de l'ann\u00E9e 1086-1087."@fr . . . "1087-09-16"^^ . "--10-16"^^ . . . "Viktor III. (* um 1027 in Benevent; \u2020 16. September 1087 in Montecassino) amtierte nach seiner Wahl im Mai 1086 bis zu seinem Tod als Papst der gregorianischen Partei. Dauferius stammte aus einer Seitenlinie der langobardischen F\u00FCrsten von Benevent. Nach anf\u00E4nglichem Leben als Eremit trat er 1048/49 in das Kloster Santa Sofia in Benevent ein und nahm den Ordensnamen Desiderius an. 1055 wechselte er mit Billigung Papst Viktors II. in das Benediktiner-Kloster von Montecassino, wo er 1058 als Nachfolger von Papst Stephan IX. zum Abt aufstieg. W\u00E4hrend seiner drei\u00DFigj\u00E4hrigen Amtszeit als Abt von Montecassino wurde das Kloster gro\u00DFz\u00FCgig um- und ausgebaut. Er bet\u00E4tigte sich auch schriftstellerisch und verfasste unter anderem 1076/79 ein Werk \u00FCber die Wunder des heiligen Ordensstifters Benedikt von Nursia. Er war seit 1059 Kardinalpriester von Santa Cecilia und stand in engem Kontakt mit dem Reformpapsttum. So vermittelte er vermutlich das 1059 in Melfi geschlossene B\u00FCndnis zwischen Papst Nikolaus II. und den s\u00FCditalienischen Normannen und wirkte als p\u00E4pstlicher Legat in Unteritalien. 1080 vermittelte er die Auss\u00F6hnung zwischen dem Normannenf\u00FChrer Robert Guiskard und Papst Gregor VII. Er versuchte auch, zwischen Gregor und dem deutschen K\u00F6nig eine Verst\u00E4ndigung herbeizuf\u00FChren, und traf sich zu diesem Zweck 1082 mit Heinrich IV. Obwohl er deswegen beim Papst zun\u00E4chst in Ungnade fiel, nahm er Gregor nach dessen Flucht aus Rom 1084 im Kloster Montecassino auf und war auch am Sterbelager Gregors VII. in Salerno zugegen. Abt Desiderius wurde am 24. Mai 1086 gegen seinen erkl\u00E4rten Willen von einem kleinen Kreis von Anh\u00E4ngern des 1085 verstorbenen Gregors VII. in Rom unter dem Schutz Herzog Rogers von Apulien und Kalabrien zum Papst gew\u00E4hlt und erhielt den Namen Viktor III. Von seiner Wahl erhoffte sich die Reformpartei wohl im Wesentlichen eine Vermittlung im Konflikt zwischen dem 1084 vom Gegenpapst Clemens III. (Wibert von Ravenna) zum Kaiser gekr\u00F6nten Heinrich IV. und den langobardischen F\u00FCrsten, mit denen Dauferius verwandt war. Der Papstname d\u00FCrfte auf Viktor II. hindeuten und war m\u00F6glicherweise als Zeichen der Vers\u00F6hnungsbereitschaft gegen\u00FCber dem Kaisertum gew\u00E4hlt (der 1057 verstorbene deutsche Papst Viktor II. war ein Parteig\u00E4nger Kaiser Heinrichs III. gewesen). Bereits vier Tage nach seiner Wahl musste Viktor III. zur\u00FCck in sein Kloster fliehen und legte die p\u00E4pstliche W\u00FCrde zun\u00E4chst wieder ab. Es kam zu Spaltungen im Lager der Gregorianer, die Viktor zum Teil als zu durchsetzungsschwach ablehnten. Als scharfer Gegner Viktors profilierte sich Hugo, Bischof von Die, der von Gregor VII. ernannte p\u00E4pstliche Legat in Frankreich. Eine Synode von Reformbisch\u00F6fen in Capua best\u00E4tigte jedoch im M\u00E4rz 1087 die G\u00FCltigkeit der Papstwahl. Fast ein Jahr nach der Wahl, am 9. Mai 1087, wurde Viktor, der sich widerstrebend bereitfand, sein Amt doch anzutreten, im Zuge eines normannischen Handstreichs in der leicht zug\u00E4nglichen Leo-Stadt in Rom konsekriert, w\u00E4hrend sich der seit 1084 regierende Gegenpapst Clemens III. in Ravenna aufhielt. Gleich danach mussten die Reformanh\u00E4nger Rom wieder verlassen. Viktor verbrachte die Zeit seines Pontifikats haupts\u00E4chlich in seinem Kloster, wo ihn Anh\u00E4nger wie die Markgr\u00E4fin Mathilde von Tuszien aufsuchen mussten, und bewegte sich nie \u00FCber den s\u00FCditalienisch-r\u00F6mischen Bereich hinaus. Ein zweiter Angriff auf Rom, der zur Inthronisation Viktors unternommen und diesmal von Truppen Mathildes begleitet wurde, f\u00FChrte im Juni und Juli 1087 zu K\u00E4mpfen in der Stadt, zu deren Verteidigung Clemens III. aus Ravenna anreiste. Die K\u00E4mpfe galten besonders der Peterskirche, die einige Male die Besitzer wechselte; die links des Tibers gelegene eigentliche Stadt Rom blieb stets in der Hand der Wibertiner. Nach dem R\u00FCckzug aus Rom hielt der bereits l\u00E4nger erkrankte Viktor III. im August 1087 in Benevent ein Konzil ab, bei dem seine innergregorianischen Gegner um Hugo von Die und abgesetzt und gebannt wurden. Einer unsicheren Quelle zufolge fand auch eine feierliche Verdammung des kaiserlichen Gegenpapstes Wibert statt. Das Verbot der Laieninvestitur, ein Kernanliegen der Reformp\u00E4pste, wurde dagegen ebenso wenig erneuert wie der Bannfluch \u00FCber Kaiser Heinrich IV. Die Konzilsbeschl\u00FCsse fanden nur geringe Verbreitung und das Konzil stand ganz im Zeichen der Zerw\u00FCrfnisse unter den f\u00FChrenden Gregorianern. Bereits w\u00E4hrend des Konzils verschlechterte sich der Gesundheitszustand des Papstes weiter. Am 16. September 1087 starb Viktor III. in Montecassino. Die Amtsf\u00FChrung seines Rivalen Clemens III. konnte Viktor III. zu keiner Zeit wirksam beeintr\u00E4chtigen. Allerdings gelang es den Reformern durch seine Wahl, die Kontinuit\u00E4t des Reformpapsttums zu wahren und dessen Untergang mit dem Tod Gregors VII. zu verhindern. Insofern besa\u00DF sein Pontifikat eine historisch nachhaltige Wirkung. Die Wahl des Franzosen Eudes de Ch\u00E2tillon (Odo, als Papst Urban II.) zu seinem Nachfolger geht auf Viktors Empfehlung zur\u00FCck. Urban und dessen Nachfolger Paschalis II. gelang es in den kommenden Jahrzehnten, die Anerkennung des gregorianischen Papsttums in Europa durchzusetzen. Gest\u00E4rkt wurde diese Entwicklung durch die mit Urbans Aufruf initiierte Kreuzzugsbewegung. Eine Verehrung Viktors III. setzte bereits fr\u00FCh ein. Erst 1887 wurde er seliggesprochen. Katholischer Gedenktag ist sein Todestag am 16. September."@de . . "Victor III, geboren als Victor Daufari (Benevento, 1027 - Cassino, 16 september 1087) was paus van 24 mei 1086 tot aan zijn overlijden in 1087. Daufari behoorde tot de niet-regerende tak van de Lombardische hertogen van Benevento. Daufari was benedictijn in de Abdij van Monte Cassino, waar hij abt werd in 1058 onder de naam Desiderius. In 1887 werd hij zalig verklaard. Pausen van de Rooms-Katholieke Kerk Cursief: tegenpaus"@nl . ""@en . . . . "\u03A0\u03AC\u03C0\u03B1\u03C2 \u0392\u03AF\u03BA\u03C4\u03C9\u03C1 \u0393\u0384"@el . . . . "Pope Victor III (c. 1026 \u2013 16 September 1087), was the head of the Catholic Church and ruler of the Papal States from 24 May 1086 to his death. He was the successor of Pope Gregory VII, yet his pontificate is far less notable than his time as Desiderius, the great abbot of Montecassino. His failing health was the factor that made him so reluctant to accept his pontifical election and his health was so poor that he fell to illness during his coronation. The only literary work of his that remains is his \"Dialogues\" on the miracles performed by Benedict of Nursia and other saints at Montecassino."@en . "\u0411\u043B\u0430\u0436\u0435\u043D\u043D\u0438\u0439 \u0412\u0456\u043A\u0442\u043E\u0440 \u0406\u0406\u0406 (\u043B\u0430\u0442. Victor; *\u0431\u043B. 1026\u2014\u202016 \u0432\u0435\u0440\u0435\u0441\u043D\u044F 1087), \u0441\u0442\u043E \u043F'\u044F\u0442\u0434\u0435\u0441\u044F\u0442 \u0441\u044C\u043E\u043C\u0438\u0439 \u043F\u0430\u043F\u0430 \u0420\u0438\u043C\u0441\u044C\u043A\u0438\u0439 (24 \u0442\u0440\u0430\u0432\u043D\u044F 1086\u2014 16 \u0432\u0435\u0440\u0435\u0441\u043D\u044F 1087). \u0419\u043E\u0433\u043E \u043A\u043E\u0440\u043E\u0442\u043A\u0438\u0439 \u043F\u043E\u043D\u0442\u0438\u0444\u0456\u043A\u0430\u0442 \u0432\u0440\u0430\u0436\u0430\u0454 \u043C\u0435\u043D\u0448\u0435 \u043D\u0456\u0436 \u043F\u0440\u0430\u0446\u044F \u043D\u0430\u0441\u0442\u043E\u044F\u0442\u0435\u043B\u044F \u043C\u043E\u043D\u0430\u0441\u0442\u0438\u0440\u044F \u0443 \u041C\u043E\u043D\u0442\u0435 \u041A\u0430\u0441\u0441\u0456\u043D\u043E \u043F\u0456\u0434 \u0456\u043C\u0435\u043D\u0435\u043C \u0414\u0435\u0437\u0438\u0434\u0435\u0440\u0456\u0439."@uk . . . . . . . . "Victor"@en . "Viktor III, nama lahir Dauferius (Benevento, Italia, \u00B11026 \u2013 Monte Cassino, Italia, 16 September 1087), adalah Paus Gereja Katolik Roma sejak 24 Mei 1086 sampai 16 September 1087. \n* l \n* b \n* s"@in . . . . . . . "\u0641\u0643\u062A\u0648\u0631 \u0627\u0644\u062B\u0627\u0644\u062B"@ar . . . "Saint Victor III (n\u00E9 en 1027 \u00E0 B\u00E9n\u00E9vent mort au Mont-Cassin, le 16 septembre 1087) fut le 158e pape de l\u2019\u00C9glise catholique au cours de l'ann\u00E9e 1086-1087."@fr . . . . . . . . "Viktor III.a"@eu . . . "V\u00EDctor III, nom que prengu\u00E9 Dauferio de Fausi en accedir a la dignitat papal, (Benevent, 1026 \u2013 Roma, 16 de setembre de 1087) va ser Papa de l'Esgl\u00E9sia Cat\u00F2lica del 1086 al 1087. Fill del pr\u00EDncep de Benevent, als 13 anys va ingressar al monestir de Montecassino, i el 1059 va ser nomenat cardenal pel Papa Gregori VII, de qui va esdevenir un ferm aliat. Es diu que aquest el va recomanar com a successor en el seu llit de mort, per\u00F2 segons altres, Gregori VII es decantava en realitat pel franc\u00E8s Od\u00F3 de Lagery, futur Urb\u00E0 II."@ca . . . . . . . "Viktoro la 3-a"@eo . . "Legate to Constantinople"@en . . "Pope Victor III"@en . . . . . . "--09-16"^^ . . . "1086-05-24"^^ . . . . . "V\u00EDctor III (Benevento, 1026-Abad\u00EDa de Montecasino, 16 de septiembre de 1087) fue el papa n.\u00B0 158 de la Iglesia cat\u00F3lica de 1086 a 1087, en oposici\u00F3n al antipapa Clemente III (1080-1100)."@es . . "Desiderius of Montecassino in a contemporary manuscript"@en . "\u30A6\u30A3\u30AF\u30C8\u30EB3\u4E16 (\u30ED\u30FC\u30DE\u6559\u7687)"@ja . . . "\u039F \u03C0\u03AC\u03C0\u03B1\u03C2 \u0392\u03AF\u03BA\u03C4\u03C9\u03C1 \u0393\u0384 (Papa Vittore III, 1027 - 16 \u03A3\u03B5\u03C0\u03C4\u03B5\u03BC\u03B2\u03C1\u03AF\u03BF\u03C5 1087), \u03C0\u03BF\u03C5 \u03B3\u03B5\u03BD\u03BD\u03AE\u03B8\u03B7\u03BA\u03B5 \u03BC\u03B5 \u03C4\u03BF \u03CC\u03BD\u03BF\u03BC\u03B1 \u039D\u03C4\u03B1\u03BF\u03C5\u03C6\u03AD\u03C1\u03B9\u03BF (Dauferio), \u03AE\u03C4\u03B1\u03BD \u03C0\u03BF\u03BD\u03C4\u03AF\u03C6\u03B7\u03BA\u03B1\u03C2 \u03B1\u03C0\u03CC \u03C4\u03B9\u03C2 24 \u039C\u03B1\u0390\u03BF\u03C5 1086 \u03C9\u03C2 \u03C4\u03BF 1087 \u03C0\u03BF\u03C5 \u03B1\u03C0\u03B5\u03B2\u03AF\u03C9\u03C3\u03B5. \u0394\u03B9\u03B1\u03B4\u03AD\u03C7\u03B8\u03B7\u03BA\u03B5 \u03C4\u03BF\u03BD \u0393\u03C1\u03B7\u03B3\u03CC\u03C1\u03B9\u03BF \u0396\u0384. \u0395\u03C0\u03B9\u03C3\u03BA\u03B9\u03AC\u03C3\u03C4\u03B7\u03BA\u03B5 \u03B1\u03C0\u03CC \u03C4\u03B7 \u03B4\u03C1\u03AC\u03C3\u03B7 \u03BA\u03B1\u03B9 \u03C4\u03B7 \u03C6\u03AE\u03BC\u03B7 \u03C4\u03BF\u03C5 \u0394\u03B5\u03C3\u03B9\u03B4\u03AD\u03C1\u03B9\u03BF\u03C5, \u03B7\u03B3\u03BF\u03C5\u03BC\u03AD\u03BD\u03BF\u03C5 \u03C4\u03BF\u03C5 \u039C\u03CC\u03BD\u03C4\u03B5 \u039A\u03B1\u03C3\u03AF\u03BD\u03BF."@el . "\u30A6\u30A3\u30AF\u30C8\u30EB3\u4E16\uFF08Victor III, 1026\u5E74 - 1087\u5E749\u670816\u65E5\uFF09\u306F\u300111\u4E16\u7D00\u306E\u30ED\u30FC\u30DE\u6559\u7687\uFF08\u5728\u4F4D\uFF1A1086\u5E74 - 1087\u5E74\uFF09\u3002\u672C\u540D\u306F\u30C0\u30A6\u30D5\u30A7\u30EA\u30A6\u30B9\uFF08Dauferius\uFF09\u3001\u3042\u308B\u3044\u306F\u30C7\u30B8\u30C7\u30EA\u30A6\u30B9\uFF08Desiderius\uFF09\u3002\u30B0\u30EC\u30B4\u30EA\u30A6\u30B97\u4E16\u306E\u5F8C\u7D99\u8005\u3002\u3084\u304C\u3066\u30A6\u30EB\u30D0\u30CC\u30B92\u4E16\u304C\u5F7C\u306E\u77ED\u3044\u6CBB\u4E16\u306E\u5F8C\u3092\u7D99\u3050\u3053\u3068\u306B\u306A\u308B\u3002"@ja . . . "Viktor III"@sv . "Viktoro la 3-a, la\u016Dnaske Dauferio Epifani kaj la\u016Ddire Dezidero el Montokasino (naski\u011Dis en 1027 en Benevento, mortis la 16-an de septembro 1087 en Montokasino) estis 158-a papo de la Katolika Eklezio ekde 1086 \u011Dis la morto."@eo . . . . . . . . . . "Viktor III.a (?, 1026 inguru - \u2020 Monte Cassino, 1087ko irailaren 16a) Eliza Katolikoaren 158. Aita Santua izan zen 1086 eta 1087 urteen bitartean."@eu . . . . . . . "1087-05-09"^^ . . "Viktor III."@cs . . "Pope Victor III (c. 1026 \u2013 16 September 1087), was the head of the Catholic Church and ruler of the Papal States from 24 May 1086 to his death. He was the successor of Pope Gregory VII, yet his pontificate is far less notable than his time as Desiderius, the great abbot of Montecassino. His failing health was the factor that made him so reluctant to accept his pontifical election and his health was so poor that he fell to illness during his coronation. The only literary work of his that remains is his \"Dialogues\" on the miracles performed by Benedict of Nursia and other saints at Montecassino. Pope Leo XIII beatified him on 23 July 1887."@en . . . . . . . . "1086"^^ . . . . . . "P\u00E1pa Vioct\u00F3r III"@ga . . . . "Papa V\u00EDtor III"@pt . . . .