| rdfs:comment
| - الحجر المقدس هو حجر محل إجلال وتقديس، الأمر الذي كان شائعًا منذ العصور القديمة، ومن الممكن أن الأنصاب قد فهمت على أنها حضور للآلوهة منذ العصر الحجري الحديث وكانت بذلك حجار مقدسة. وعلى ذلك يفسر بعض الباحثين المسلات المصرية والبايتيوي في سردينيا وحجار توروي الإرلندية الكلتية وأومفالوس في اليونان. (ar)
- Ο βαίτυλος (επίσης βαίτυλον, από το σημητικό bet el "σπίτι του θεού") αναφέρεται σε ιερές πέτρες (μερικές φορές μετωρίτες) που ήταν αντικείμενα λατρείας σε διάφορους πολιτισμούς της αρχαιότητας και θεωρούνταν θεοί ή σύμβολα θεών. (el)
- Betilo (vorto el la hebrea Beth-El: Loĝejo de Dio aŭ Rememoro de Dio), estas vorto kiu indikas sanktan ŝtonon. En kelkaj [[[Ŝemidoj|ŝemidaj kulturoj]] ankaŭ ĝi uziĝas por la restaĵoj aŭ spuroj de meteoritoj kiuj frapis la teron. Tiu ĉi nomo uziĝas por montri ajnan starantan ŝtonon kiu rememorigas la ĉeeston de la dieco kaj la situon de sankta loko. La vorto ankaŭ uziĝas kiel ĝeneralaĵo al ajna ŝtono kiu sin konsideras sankta de iu specifa kulturo. La plejmulto el la betiloj, verŝajne venantaj el meteoritoj, estis dediĉitaj al la gedioj aŭ estis kultitaj kiel simboloj de la dieco mem. (eo)
- Il betilo è una pietra a cui si attribuisce una funzione sacra in quanto dimora di una divinità o perché identificata con la divinità stessa. Il termine "betilo" (latino "Baetylus", greco "Baitylos") deriva infatti dall'ebraico Beith-El che significa "Casa di Dio". L'adorazione del betilo viene detta "Litolatria". (it)
- Betyle – duże, pionowo ustawione kamienie, za pośrednictwem których oddawano cześć bóstwom w kulturze m.in. Sumerów, Babilończyków, Nabatejczyków i Fenicjan. Wyraz betyl ma pochodzenie semickie i oznacza dom boga. (pl)
- Betil (llatí Baetylus, grec Báitylos, derivat de l'hebreu Beth-El que significa casa de déu) era una pedra objecte d'adoració a la regió de Llevant. En l'antiguitat, la pràctica de l'adoració de pedres estava estesa per tot el Llevant Mediterrani i eren considerades la llar d'un déu (El). En queda constància a la Bíblia, en què els profetes condemnen l'adoració de pedres. Hi havia pedres a Biblos i a Tir; a Emesa, el déu sol Elagàbal era venerat com una pedra cònica negra. La dea mare Cíbele de Frígia era adorada també com una pedra, probablement un meteorit. Es considera probable que els obeliscs de l'antic Egipte fossin originàriament betils. Els àrabs encara adoren una pedra meteorit a la Meca. (ca)
- Baetylus (also Baetyl, Bethel, or Betyl, from Semitic bet el "house of god"; compare Bethel, Beit El) are sacred stones that were supposedly endowed with life, or gave access to a deity. According to ancient sources, at least some of these objects of worship were meteorites, which were dedicated to the gods or revered as symbols of the gods themselves. They had a role in most regions of the ancient Near East and Greek and Roman religion, as well as other cultures. (en)
- Betilo (el término procede del griego baitulus y del semítico beth-el "templo del dios" o "de El) es una palabra que denota una piedra sagrada. En algunas culturas semíticas también se utiliza para designar a los vestigios de meteoritos que golpeaban la tierra ("piedras de rayo"). Este nombre sirve para señalar cualquier tipo de piedra erguida que evoca la presencia de la divinidad y el emplazamiento de un lugar sagrado. Por extensión, el término se aplica a cualquier piedra que se considere sagrada por una cultura. (es)
- Un bétyle (en latin Baetylus, du grec ancien βαίτυλος / Báitylos) est une pierre sacrée non sculptée, ayant parfois simple forme géométrique (généralement conique ou tronconique) et étant parfois brute, faisant l'objet de vénération, voire d'adoration avec un sens fétichiste. Ils peuvent symboliser un dieu païen ou prendre sa place. Les bétyles sont désignés chez de nombreux peuples anciens par le nom de « pierres noires », ce qui semble les rapprocher des météorites[réf. nécessaire]. (fr)
- Baitylia of baetylia (ook wel abadir genoemd) (Oudgrieks: βαίτυλος / baítylos) waren uit de hemel gevallen stenen, meteoorstenen, die òf in tempels werden vereerd, òf in handen van bijzondere personen het voorwerp waren van allerlei bijgeloof. Men beschouwde ze als orakels, won door hun hulp veldslagen, enz. Men gaf ze ook de naam van Abadir. Beide namen schijnen van Fenicische oorsprong te zijn. (nl)
- Ба́йтил (Бетил, Байти́лий) — в Древней Греции камень-фетиш, считавшийся обиталищем божества. Слово имеет семитское происхождение, и сам культ происходит с Ближнего Востока. По книге Бытия (Быт. 28:18—19), после сна о лестнице в небо Иаков возлил елей на камень, который лежал у него в изголовье, и объявил это место Домом Божьим («Бейт Эль», в традиционном переводе — «Вефиль», ср. «байтил»). Аналог в мусульманской традиции — Кааба в Мекке. (ru)
- Бетил(ь) (івр. בֵּית־אֵל Beith-el — дім божества) — в давній Греції камінь-фетиш, що вважався житлом божества. Слово семітського походження, і сам культ походить з Близького Сходу. Аналоги в біблійній і мусульманської традиції — Драбина Якоба, а також Кааба в Мецці. У Греції був найшанованіший Омфал — бетил поблизу храму Аполлона в Дельфах; він вважався тим самим каменем, який Кронос проковтнув замість немовляти Зевса. Фінікійсько-Карфагенський культ бетилів зберігався в Північній Африці і після прийняття християнства; як з гнівом згадує про це Святий Августин. (uk)
|
.jpg)
.jpg)
.jpg)
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)