| rdfs:comment
| - Le bianwen (chinois 變文 / 变文, pinyin biànwén, Wade-Giles pien-wen) est un genre de la littérature populaire chinoise, existant sous la dynastie Tang, entre les viiie et xe siècles. Il se caractérise par une alternance de passages versifiés et de passages en prose. Certains bianwen avaient un contenu bouddhique, d'autres un contenu profane. Des peintures servant d'illustration à l'histoire racontée par les bianwen étaient présentées au public devant lequel ils étaient récités et chantés. Ils ont été redécouverts au xxe siècle parmi les manuscrits de Dunhuang. (fr)
- 変文（へんぶん）は、中国で成立した通俗文学、説唱文学の一種を指す用語である。 唐も後半の長安などの大都市に建立された大寺院においては、（ぞくこう）と呼ばれる対俗教化のための講唱形式の説法が盛んとなった。俗講を担当する僧を俗講僧といい、聴衆の前に絵像を掛け、それを指し示しながら説唱を進めた。日本において盛んとなった絵解の源流に当たるものである。その講唱文のことを、当時の言葉で、「変文」と呼んでいたのである。これは、講唱の際に用いた絵像を、「○○(経)変」などと呼んでおり、その際に用いる講唱文なので、こちらのほうも、変文となったのではないか、と推測されている。 変文は、北宋以降には姿も変貌して、その名称も忘れ去られてしまっていたが、20世紀初頭に敦煌から発見された敦煌文書の中に多数含まれていたため、一躍注目を浴び、盛んに研究されるようになった。その構成は、韻文と散文との交互の組み合わせからなることが多い。これは仏教経典にもよく見られる形式であり、インドの説話文学の影響が示唆されている。 変文は、布教・教化のためのものであったが、唐末・五代の頃より、世俗的な民間伝承をも取り込み、俗文学として更なる発展を遂げた。同時に宗教性は薄れて行き、娯楽化の度を進めていき、やがて宋代の説話文学へと姿を変えていった。 (ja)
- 變文，是中国唐朝受佛教变相艺术的影響而興起的一種文學体裁，是一種佛教通俗化、佛經再翻譯的運動。由於佛經經文過於晦澀，僧侶為了傳講佛經，將佛經中的道理和佛經中的故事用講唱的方式表現，這些故事內容通俗易懂，寫成稿本後即是變文。变文有时书写在变绘上，两者统称“变相”。 變文多取材於佛經或中國民間故事，加以舖述改寫。變文的取材，大體有三種：一是帶有佛教故事的變文，如《降魔變文》、《破魔變文》、《維摩詰經變文》、《金剛經變文》、《大目乾連冥間救母變文》等；二是史料性質的變文，如《伍子胥變文》、《王昭君變文》、《韓擒虎話本》、《唐太宗入冥記》等；第三是民間傳說題材的變文，如《舜子至孝變文》、《劉家太子變文》、《董永變文》等。變文中多使用佛教語，如“多生”、“羅剎”、“涅槃”、“轉世”、“知識”、“天女”、“天堂”、“帝釋”、“佛國”、“淨土”、“發善願”、“阿耨池”、“五濁惡世”等。 (zh)
- Bianwen (Chinese: 變文; pinyin: biànwén; lit. 'transformation texts') refers to a literary form that is believed to be some of the earliest examples of vernacular and prosimetric narratives in Chinese literature. These texts date back to the Tang Dynasty (618–907) and Five Dynasties (907–960) periods, and were first discovered among a cache of manuscripts at Dunhuang, Gansu Province, China in the early twentieth century. (en)
- Bianwen (chinesisch 變文 / 变文, Pinyin biànwén, W.-G. pien-wen, englisch transformation text / 'incident-text' – „Verwandlungstexte / Wandlungstexte“), auch Dunhuang-Bianwen (燉煌變文 / 敦煌变文, Dūnhuáng biànwén, Tun-huang pien-wen) oder kurz Bian (變 / 变, biàn, pien) benannt, waren eine in der Zeit der Tang-Dynastie (618–907) populäre balladenhafte Dichtungsform meist über buddhistische Themen mit wechselweise gereimten und ungereimten Passagen. Die Bianwen-Dichtungen verwenden auch häufig buddhistische Terminologie. (de)
- Bianwen (Hanzi: 變文; Pinyin: biànwén; harfiah: 'karya tulis transformasi') adalah sebuah istilah teknis yang mengacu pada bentuk sastra yang diyakini sebagai beberapa contoh paling awal dari bahasa vernakular and cerita yang sebagian ditulis dalam prosa dan sebagian lagi dalam syair (prosimetrik) dalam sastra Tiongkok. Karya tulis ini berasal dari masa Dinasti Tang (618-907) dan Lima Dinasti (907-960), dan pertama kali ditemukan di antara koleksi tersembunyi manuskrop di Dunhuang, Provinsi Gansu, Tiongkok pada awal abad kedua puluh. (in)
- Il Bianwen (變文T, 变文S, biànwénP) è un'antica forma di spettacolo cinese. I testi di questo genere letterario furono ritrovati agli inizi del XX secolo nelle grotte di Dunhuang. Bien significa avvenimento, cambiamento, evento; mentre Wen sta per "testo letterario", ma ha anche altri significati tra i quali disegno, rappresentazione. La polisemia dei termini è dovuta al fatto che le parole cinesi si ispirano secondo leggenda ai segni tracciati in cielo dalle stelle e in terra dagli animali. (it)
- Bianwen (chiń. upr. 变文; chiń. trad. 變文; pinyin biànwén; Wade-Giles pien-wen; dosł. „odmieniony tekst”) – gatunek literacki, wywodzący się z sutr, siastr i dżatak, tworzony w Chinach w okresie panowania dynastii Tang. Bianwen pojawiły się wraz z misjonarzami buddyjskimi, którzy wykorzystywali je do propagowania nowej wiary. Były to dłuższe teksty, złożone z partii poetyckich o regularnej długości wersów, często rymowanych, przeplatanych krótszymi fragmentami pisanymi rytmizowaną prozą. Pierwotnie bianwen były tekstami stricte buddyjskimi, opowiadającymi o życiu Buddy. W miarę upływu czasu zaczęły być ubogacane wstawkami historycznymi czy romansowymi, a treść wypełniały opowieści niebuddyjskie, wzięte z folkloru. (pl)
- Бяньвэнь (Бянь-вэнь, кит. 變文) — жанр китайской песенно-повествовательной литературы. Возник и развивался в эпоху династии Тан (VII—X века). Первоначально в Бяньвэнь преобладала буддийская тематика, затем — сюжеты китайского фольклора (об историческом герое Сюань-сюэ, о мифическом императоре Шуне, о верной жене Мэн Цзян-нюй и др.). Для Бяньвэнь характерно чередование прозаического текста со стихотворными вставками, которые пелись. Стихотворные куски повторяют, уточняет и развивают в разных аспектах информацию в прозаической части. Бянь-вэнь делятся на две разновидности: (ru)
|
| has abstract
| - Bianwen (Chinese: 變文; pinyin: biànwén; lit. 'transformation texts') refers to a literary form that is believed to be some of the earliest examples of vernacular and prosimetric narratives in Chinese literature. These texts date back to the Tang Dynasty (618–907) and Five Dynasties (907–960) periods, and were first discovered among a cache of manuscripts at Dunhuang, Gansu Province, China in the early twentieth century. The form originated in the popularization of Buddhist doctrine through storytelling and pictorial representation and was closely related to oral and visual performance. The stories were then preserved in written form, and the ways in which they were told influenced secular storytelling. Therefore, historical and contemporary stories were also found in the Dunhuang bianwen manuscripts. Popular stories include Mulian Rescues His Mother, which originated in India but was made into a Chinese legend by the bianwen adaptations. By the Song dynasty, however, the form had largely died out. Their anonymous authors, although literate, were not educated members of the official class, and the tales were intended to be performed by people who could not read or write. Their language reflects the spoken language of the Tang period. The genres and themes of the tales were quite diverse and many of their forms and themes were significant in Chinese literary development. (en)
- Bianwen (chinesisch 變文 / 变文, Pinyin biànwén, W.-G. pien-wen, englisch transformation text / 'incident-text' – „Verwandlungstexte / Wandlungstexte“), auch Dunhuang-Bianwen (燉煌變文 / 敦煌变文, Dūnhuáng biànwén, Tun-huang pien-wen) oder kurz Bian (變 / 变, biàn, pien) benannt, waren eine in der Zeit der Tang-Dynastie (618–907) populäre balladenhafte Dichtungsform meist über buddhistische Themen mit wechselweise gereimten und ungereimten Passagen. Die Bianwen-Dichtungen verwenden auch häufig buddhistische Terminologie. Im Stil einer Erzählungs- und Gesangsformen verwendenden Dichtung wurden von den buddhistischen Tempeln und Klöstern dem gemeinen Volk damit die Aufnahme der Inhalte der Sutras durch leichter verständliche umgangssprachliche Texte erleichtert. Der Buddhismus fand in China von der Wei- (220–265) und Jin- (265–420) an bis zur Sui- (581–618) und Tang-Dynastie (618–907) weite Verbreitung und die Klöster und Tempel verwendeten vielfältige Popularisierungsmittel, wie beispielsweise (Lesung), (Gesang) und (volkstümliche Predigt). Die mit Instrumental- und Gesangsbegleitung vorgetragenen Sujiang (volkstümlichen Predigten) waren in der Zeit der Tang-Dynastie (618–907) sehr beliebt, als Volkskünstler auch damit begannen, Sagen und Märchen durch (eine Erzählung und Gesang verbindende Form des Geschichtenerzählens) in der Form der Bianwen zu erzählen. Damals wurden im Shuochang nicht nur Gesang und Erzählung miteinander kombiniert, sondern zum Vortrag wurden auch Zeichnungen verwendet, um dem Publikum den Inhalt besser zu veranschaulichen. Der Bianwen-Stil zwischen Vers und Prosa ist vergleichbar mit dem der Sanskrit-Sutras. Der traditionelle Stil wird darin nicht nur fortgepflanzt und weiterentwickelt, sondern er liefert auch ein gutes Beispiel für sogenannte (trommelspielbegleitete Arien/Lieder/Libretti/Balladen). Seit der Nördlichen Song-Dynastie (960–1127) entstanden verschiedene literarische Formen, darunter (umgangssprachliche Erzählungen), (Erzählungen mit Teilen in Versen), Xiqu (traditionelle Oper) und so weiter. Die in der Zeit der Tang-Dynastie populären Bianwen waren wegen ihrer ungünstigen Inszenierung und die Diskriminierung durch Feudalherrscher im Niedergang begriffen. Die seit der Tang-Dynastie (618–907) vorherrschende, Erzählung und Gesang verbindende Form des Geschichtenerzählens war ein Meilenstein in der Geschichte der chinesischen (volkstümliche Gesangs- und Vortragskunstform) -Entwicklung. Verschiedene traditionelle Opern gingen später im Wesentlichen aus dieser Form hervor. Wie die Bianwen stammen die Wandbilder Bianxiang in Höhlentempeln von einem buddhistischen Sutra, wobei strittig ist, ob diese Bilder erzählenden Charakter hatten und wie ansonsten tragbare Rollbilder als Illustration des Erzählvortrags dienten. (de)
- Le bianwen (chinois 變文 / 变文, pinyin biànwén, Wade-Giles pien-wen) est un genre de la littérature populaire chinoise, existant sous la dynastie Tang, entre les viiie et xe siècles. Il se caractérise par une alternance de passages versifiés et de passages en prose. Certains bianwen avaient un contenu bouddhique, d'autres un contenu profane. Des peintures servant d'illustration à l'histoire racontée par les bianwen étaient présentées au public devant lequel ils étaient récités et chantés. Ils ont été redécouverts au xxe siècle parmi les manuscrits de Dunhuang. (fr)
- Bianwen (Hanzi: 變文; Pinyin: biànwén; harfiah: 'karya tulis transformasi') adalah sebuah istilah teknis yang mengacu pada bentuk sastra yang diyakini sebagai beberapa contoh paling awal dari bahasa vernakular and cerita yang sebagian ditulis dalam prosa dan sebagian lagi dalam syair (prosimetrik) dalam sastra Tiongkok. Karya tulis ini berasal dari masa Dinasti Tang (618-907) dan Lima Dinasti (907-960), dan pertama kali ditemukan di antara koleksi tersembunyi manuskrop di Dunhuang, Provinsi Gansu, Tiongkok pada awal abad kedua puluh. Bentuk sastra ini berasal dari penyebaran doktrin Buddhis melalui penceritaan dan penggambaran dan terkait erat dengan pemakaian lisan dan visual. Cerita kemudian dilestarikan dalam bentuk tertulis, dan cara di mana mereka disampaikan memengaruhi pengisahan cerita duniawi. Oleh karena itu, cerita historis dan kontemporer juga ditemukan dalam manuskrip bianwen Dunhuang. Cerita populer termasuk Mulian Menyelamatkan Ibunya, yang berasal dari India namun dibuat menjadi legenda Tionghoa melalui adaptasi bianwen. Namun, pada masa Dinasti Song, bentuk sastra ini sebagian besar telah mati. Penulis anonim mereka, meski terpelajar, bukan anggota berpendidikan dari golongan pejabat, dan cerita itu dimaksudkan untuk dibawakan oleh orang-orang yang tidak dapat membaca atau menulis. Bahasa mereka mencerminkan bahasa lisan dari masa Tang. Genre dan tema cerita cukup beragam dan banyak bentuk dan temanya penting dalam pengembangan sastra Tiongkok. (in)
- Il Bianwen (變文T, 变文S, biànwénP) è un'antica forma di spettacolo cinese. I testi di questo genere letterario furono ritrovati agli inizi del XX secolo nelle grotte di Dunhuang. Bien significa avvenimento, cambiamento, evento; mentre Wen sta per "testo letterario", ma ha anche altri significati tra i quali disegno, rappresentazione. La polisemia dei termini è dovuta al fatto che le parole cinesi si ispirano secondo leggenda ai segni tracciati in cielo dalle stelle e in terra dagli animali. I monaci buddisti erano soliti dare loro stessi la rappresentazione con canti, danze e illustrazione di pannelli dipinti raccogliendo un vasto pubblico popolare commosso e partecipe. Considerando che il Buddhismo era una religione che considerava degradante la musica, la danza e la recitazione preferendo a queste la scrittura e le altre attività intellettuali, perché ritenute materie più elevate, viene naturale chiedersi come sia possibile che siano gli stessi monaci buddhisti a mettere in scena una rappresentazione basata sull'esercizio di quelle materie disprezzate. La spiegazione sta nel fatto che i monaci trattavano temi sempre legati a episodi della vita del Buddha; questo mostra come essi subito capirono che le pratiche spettacolari potevano essere utilizzate per diffondere la nuova fede. Gli sporadici momenti di comicità continuarono ad aumentare sempre più, affiancati da momenti di epicità, almeno fino al 700 d.C.; ciò fece sì che il numero dei laici impegnati nella rappresentazione aumentasse sempre più, fin quando il riaffiorare delle pratiche spettacolari danzate anteriori alla religione buddhista spinse il bianwen a una totale laicizzazione, attingendo non più dalle storie buddhiste, ma da quelle cinesi. Ben presto nacquero compagnie di girovaghi che, in coincidenza delle festività religiose, rappresentarono delle pantomime popolari accompagnate da canti, danze, musiche e quei giochi acrobatici ancora in uso nei circhi e nell'Opera di Pechino. (it)
- 変文（へんぶん）は、中国で成立した通俗文学、説唱文学の一種を指す用語である。 唐も後半の長安などの大都市に建立された大寺院においては、（ぞくこう）と呼ばれる対俗教化のための講唱形式の説法が盛んとなった。俗講を担当する僧を俗講僧といい、聴衆の前に絵像を掛け、それを指し示しながら説唱を進めた。日本において盛んとなった絵解の源流に当たるものである。その講唱文のことを、当時の言葉で、「変文」と呼んでいたのである。これは、講唱の際に用いた絵像を、「○○(経)変」などと呼んでおり、その際に用いる講唱文なので、こちらのほうも、変文となったのではないか、と推測されている。 変文は、北宋以降には姿も変貌して、その名称も忘れ去られてしまっていたが、20世紀初頭に敦煌から発見された敦煌文書の中に多数含まれていたため、一躍注目を浴び、盛んに研究されるようになった。その構成は、韻文と散文との交互の組み合わせからなることが多い。これは仏教経典にもよく見られる形式であり、インドの説話文学の影響が示唆されている。 変文は、布教・教化のためのものであったが、唐末・五代の頃より、世俗的な民間伝承をも取り込み、俗文学として更なる発展を遂げた。同時に宗教性は薄れて行き、娯楽化の度を進めていき、やがて宋代の説話文学へと姿を変えていった。 (ja)
- Бяньвэнь (Бянь-вэнь, кит. 變文) — жанр китайской песенно-повествовательной литературы. Возник и развивался в эпоху династии Тан (VII—X века). Первоначально в Бяньвэнь преобладала буддийская тематика, затем — сюжеты китайского фольклора (об историческом герое Сюань-сюэ, о мифическом императоре Шуне, о верной жене Мэн Цзян-нюй и др.). Для Бяньвэнь характерно чередование прозаического текста со стихотворными вставками, которые пелись. Стихотворные куски повторяют, уточняет и развивают в разных аспектах информацию в прозаической части. Бянь-вэнь делятся на две разновидности:
* цзян-цзин-вэнь («рассказы по сутрам») — цитируют сочинение, которое послужило основой сюжета; и в строятся по схеме: опорная цитата — проза — стихи
* собственно бянь-вэнь — строятся по более свободной схеме, не имеют цитат в них нет, они более независимы от источника. Литература Бяньвэнь обнаружена в XX в. среди дуньхуанских рукописей. Изучение бянь-вэнь началось с опубликования первых текстов Ло Чжэнь-юем в 1924. (ru)
- Bianwen (chiń. upr. 变文; chiń. trad. 變文; pinyin biànwén; Wade-Giles pien-wen; dosł. „odmieniony tekst”) – gatunek literacki, wywodzący się z sutr, siastr i dżatak, tworzony w Chinach w okresie panowania dynastii Tang. Bianwen pojawiły się wraz z misjonarzami buddyjskimi, którzy wykorzystywali je do propagowania nowej wiary. Były to dłuższe teksty, złożone z partii poetyckich o regularnej długości wersów, często rymowanych, przeplatanych krótszymi fragmentami pisanymi rytmizowaną prozą. Pierwotnie bianwen były tekstami stricte buddyjskimi, opowiadającymi o życiu Buddy. W miarę upływu czasu zaczęły być ubogacane wstawkami historycznymi czy romansowymi, a treść wypełniały opowieści niebuddyjskie, wzięte z folkloru. Ze względu na swój prosty, adresowany do ludu styl, bianwen nigdy nie zyskały sobie uznania wśród elit i uważane były za gorszy rodzaj literatury. Z powodu funkcjonowania poza elitarną kulturą oficjalną bianwen pozostały dziełami anonimowymi, a ich tworzeniem nie zajmowali się szanowani poeci, mimo że często były to utwory o wysokich walorach poetyckich. Forma bianwen wywarła wpływ na rozwój późniejszego chińskiego teatru. (pl)
- 變文，是中国唐朝受佛教变相艺术的影響而興起的一種文學体裁，是一種佛教通俗化、佛經再翻譯的運動。由於佛經經文過於晦澀，僧侶為了傳講佛經，將佛經中的道理和佛經中的故事用講唱的方式表現，這些故事內容通俗易懂，寫成稿本後即是變文。变文有时书写在变绘上，两者统称“变相”。 變文多取材於佛經或中國民間故事，加以舖述改寫。變文的取材，大體有三種：一是帶有佛教故事的變文，如《降魔變文》、《破魔變文》、《維摩詰經變文》、《金剛經變文》、《大目乾連冥間救母變文》等；二是史料性質的變文，如《伍子胥變文》、《王昭君變文》、《韓擒虎話本》、《唐太宗入冥記》等；第三是民間傳說題材的變文，如《舜子至孝變文》、《劉家太子變文》、《董永變文》等。變文中多使用佛教語，如“多生”、“羅剎”、“涅槃”、“轉世”、“知識”、“天女”、“天堂”、“帝釋”、“佛國”、“淨土”、“發善願”、“阿耨池”、“五濁惡世”等。 (zh)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)
