| rdfs:comment
| - Hierofanía (del griego hieros (ἱερός) = sagrado y faneia (φαίνειν)= manifestar) es el acto de manifestación de lo sagrado, conocido también entre los hinduistas y budistas con la palabra de la lengua sánscrita darśana, y, en la forma más concreta de manifestación de un dios, deidad o numen, se denomina teofanía. (es)
- A hierophany is a manifestation of the sacred. The word is a formation of the Greek adjective hieros (Greek: ἱερός, 'sacred, holy') and the verb phainein (φαίνειν, 'to reveal, to bring to light'). (en)
- Une hiérophanie (du grec ancien ἱερός (hiéros), « sacré, saint » et φαίνειν (phainein), « rendre visible, faire connaître ») est une « manifestation du sacré, révélation d'une modalité du sacré ». Le concept est dû à Mircea Eliade qui l'introduit dans son Traité d'histoire des religions, et il est issu du mot hiérophante. On le retrouve également dans plusieurs ouvrages d'Eliade, comme Le sacré et le profane. (fr)
- 성현(聖顯, hierophany)은 "거룩한 것이 나타남"을 의미하는 종교 용어이다. 이 단어는 그리스 형용사 hieros (Greek: ἱερός, 'sacred, holy', 거룩함)와 동사 phainein (φαίνειν, 'to reveal, to bring to light', 계시되다)의 합성어이다. (ko)
- Hierofania – objawienie się świętości, każde wtargnięcie sacrum w sferę profanum; kluczowy termin w teorii religii M. Eliadego. Przestrzeń człowieka Eliade podzielił na dwa typy: przestrzeń sacrum i profanum - zaznaczył, że sfery te mogą się pokrywać (gdyż sfera sacrum jest sferą, która jest konstytuowana przez nasz umysł). Prostym przykładem sfery sacrum jest np. kościół, który dla osoby konkretnego wyznania jest miejscem w którym objawia się świętość - dla ateisty zaś jest zwykłym budynkiem (sferą profanum). (pl)
- Hierofani, grekiska ἱερός (hieros), helig och φαίνειν (phainein) framträda, betecknar tillfällen då "det heliga" på olika sätt manifesterar sig för en människa. Begreppet, som lanserats av religionshistorikern Mircea Eliade, motsvarar teofani, men har vidare innebörd. (sv)
- Ієрофа́нія (визначення Мірча Еліаде) — прояв святого, священного (грец. ιερός — святий, та грец. φαίνω — являтися, проявлятися).Можна вважати, що , від найпримітивніших до найрозвиненіших, складається з суми ієрофаній, суми проявів священного. Найпростіша ієрофанія, наприклад, прояв священного в якомусь предметі, дереві чи камені, і найвища, якою для християн є втілення Бога в особі Ісуса Христа, вважається, ніяк не пов'язані між собою. Це завжди один і той самий таємничий акт: прояв чогось «цілком відмінного», реальності не з нашого світу, в предметах, що є частиною нашого світу, світу природного, мирського. (uk)
- 聖顯（英語：Hierophany）是指神聖藉由俗物向外在展現出不同於本質具有的向度。 此詞由羅馬尼亞宗教學者米尔恰·伊利亚德在專著《》中提出。在討論聖顯時，較常提到的就是神聖空間與時間。這兩者相互影響，同時存在。有空間塑造出時間的概念，而時間也會與當下的空間有所關連。 (zh)
- Una hierofania és una manifestació de les forces sagrades en la qual allò que es mostra no és Déu en un sentit personal, sinó més aviat el sentit sagrat del cosmos, el valor profund de l'esperit de la divinitat que tot ho omple. El terme prové del grec hieros (ἱερός), sagrat i pháneia (φαίνειν), manifestació. És un neologisme creat pel filòsof i historiador de les religions Mircea Eliade. (ca)
- Der Begriff der Hierophanie (von altgriechisch ἱερός ierós „heilig“ und φαίνειν phanein „erscheinen“) in der Bedeutung „Aufscheinen des Heiligen im Profanen“ wurde von Mircea Eliade 1949 in seiner Abhandlung über die Geschichte der Religionen (Traité d'histoire des religions, deutsch als Die Religionen und das Heilige) geschaffen. Eliade vertrat die Ansicht, dass so genannte Heiligenerscheinungen auf bereits in der Antike erfolgte Fortentwicklungen des frühen indogermanischen Schamanismus zurückgehen. (de)
- Hierofanio, el la antikva greka lingvo ἱερός = hierós kun signifo de "sankta, sakrala, numeca", kaj "φαίνειν = fainein" kun signifo de "montri", estas vorto propra de la scienco pri religioj, de la , de la kaj de la : ĝi, fakte, koncernas “manifestiĝon de la sankteco". Fama ekzemplo de hierofanio legeblas en Biblio, en la Genezo 28, 12-22: la patriarĥo Jakobo ŝonĝas ŝtuparon leviĝanta ĝisĉielen en kies sspro Jakobo aŭskultas la diajn promesojn. Hierofanio estas koncepto-fakto estas kardino de la antropologo pri religioj de rumana Mircea Eliade (1907-1986). (eo)
- Ierofania (dal greco antico hierós, "sacro", e phainein, "mostrare") è un termine proprio della scienza delle religioni, della storia delle religioni, della fenomenologia della religione e dell', che designa la "manifestazione del sacro". Il termine "ierofania" fu introdotto dallo storico delle religioni rumeno Mircea Eliade risultando essere un concetto cardine della sua ricerca. Qualsiasi oggetto, comportamento, funzione, essere può divenire sacro in una cultura umana, separandosi inevitabilmente da ciò che lo circonda, il profano, pur mantenendone le caratteristiche fisiche. (it)
- Hierofania (do grego hieros (ἱερός) = sagrado e faneia (φαίνειν) = manifesto) pode ser definido como o ato de manifestação do sagrado. O termo foi cunhado por Mircea Eliade em seu livro Traité d'histoire des religions (1949) para se referir a uma consciência fundamentada da existência do sagrado, quando se manifesta através dos objetos habituais de nosso cosmos como algo completamente oposto do mundo profano (ver misticismo).Para traduzir o ato de manifestação do sagrado, Eliade sugere que o termo hierofania é necessário pois se refere apenas àquilo que corresponde ao sagrado que nos é apresentado. Eliade explica: "Para aqueles que têm uma experiência religiosa, a natureza como um todo é susceptível de se revelar como sacralidade cósmica. Cosmos como um todo pode se tornar uma hierofania. (pt)
- Иерофа́ния (от греч. ιερός «священный» + φαίνω «светоч, свет») — проявление священного. Термин был введён румынским историком религий Мирчей Элиаде, который определил его как «нечто священное, предстающее перед нами». По сути термин иерофания является расширением христианского понятия теофания (богоявление) на всю сферу священного независимо от конкретной конфессии. Религиовед Брайен С. Ренни определяет иерофанию как любое явление, воспринятое в качестве проявления священного. (ru)
|
| has abstract
| - Una hierofania és una manifestació de les forces sagrades en la qual allò que es mostra no és Déu en un sentit personal, sinó més aviat el sentit sagrat del cosmos, el valor profund de l'esperit de la divinitat que tot ho omple. El terme prové del grec hieros (ἱερός), sagrat i pháneia (φαίνειν), manifestació. És un neologisme creat pel filòsof i historiador de les religions Mircea Eliade. Tot i que l'autor va utilitzar aquesta paraula a diverses obres, la definició de hierofania es troba a la seva obra El sagrat i el profà. A Eliade li va semblar aquesta (hierofania) la millor opció pel fet que no expressa res més enllà de la seva definició etimològica. Aquesta hierofania pot manifestar-se de diverses maneres: des de la més senzilla, a través d'un objecte (objecte sagrat) fins al que el filòsof anomenà hierofania suprema, que pels cristians és l'encarnació de Déu. Per a Mircea Eliade tota hierofania, des de la més senzilla, constitueix una paradoxa perquè quan succeeix aquesta manifestació a través d'un objecte sagrat aquest no perd la seva naturalesa profana. Les hierofanies són experiències de l'home religiós (homo religiosus), acompanyades d'admiració, estupor o terror que voreja l'inefable. (ca)
- Hierofanio, el la antikva greka lingvo ἱερός = hierós kun signifo de "sankta, sakrala, numeca", kaj "φαίνειν = fainein" kun signifo de "montri", estas vorto propra de la scienco pri religioj, de la , de la kaj de la : ĝi, fakte, koncernas “manifestiĝon de la sankteco". Fama ekzemplo de hierofanio legeblas en Biblio, en la Genezo 28, 12-22: la patriarĥo Jakobo ŝonĝas ŝtuparon leviĝanta ĝisĉielen en kies sspro Jakobo aŭskultas la diajn promesojn. Hierofanio estas koncepto-fakto estas kardino de la antropologo pri religioj de rumana Mircea Eliade (1907-1986). Laŭ tiu antropologo en la homo kuŝas kunnaska inklino separi ion el la tuto por al ĝi atribui apartajn karakterizojn kiuj faras el ĝi aludo kaj aŭ manifestiĝo de iu supera kaj envolvanta la vivon mem de sia mondoizio. Do la sankta (sakrala, numeca) distingiĝas pro la noto de la opono al “profana” areo, nome de io alia pensita reala kaj sense neperceptita. Laŭ li kiu ajn objekto, sinteno, funkcio, estaĵo, ento povas akiri, en kiu ajn homa kulturo, la aspekton de “sankta” apartiĝanta el ĉio ĉirkaŭa, la “profana” areo, eĉ se konservanta siajn fizikajn karakterojn. Tiu interpreto, kaj ĝia skolo, pri la “sankta”, tamen, ne estas la unika, Aliaj ne konsentas pri ekzisto de tiu homa emo al separi du sferojn – sankta kaj profana. Albert Assaraf, ekzemple, opinias ke la teorio de M. Eliade similas al la teorio de aristoteluloj kiuj difinis la fajron per opono al akvo kaj la teron per opono al la aero. », kaj proponas teorion de la naturo rilata de la “sankta”, nome ĉiuj homoj kreas en siaj taksoj diversajn nivelojn de ŝato kaj admiro por la aĵoj de sia travivita sfero: inter ili li ne kreas oponon sed nur vertikalan distingon pri objektoj pli/malpli valoraj kiuj ne oponas inter si: la “sankta”, do, ne oponas al “profana“. Ĉiuj skoloj, tamen, konvenas en la koncepto ke "sankta" rilatas al "dieca" kvankam ne ĉiam precise difinita. (eo)
- Der Begriff der Hierophanie (von altgriechisch ἱερός ierós „heilig“ und φαίνειν phanein „erscheinen“) in der Bedeutung „Aufscheinen des Heiligen im Profanen“ wurde von Mircea Eliade 1949 in seiner Abhandlung über die Geschichte der Religionen (Traité d'histoire des religions, deutsch als Die Religionen und das Heilige) geschaffen. Eliade vertrat die Ansicht, dass so genannte Heiligenerscheinungen auf bereits in der Antike erfolgte Fortentwicklungen des frühen indogermanischen Schamanismus zurückgehen. Eliade verweist darauf, dass die Einweihung in einige Mysterien gleichzusetzen sei mit den Techniken zur Erzielung von außerkörperlichen Erfahrungen im Schamanismus. Die Hierophanie wurde von Eliade als einzelne Erscheinung dem Symbolismus entgegengestellt: „Während die Hierophanie Diskontinuität des religiösen Erlebnisses in sich einschließt […], bedeutet der Symbolismus die dauernde Verbindung des Menschen mit dem Heiligen.“ (de)
- Hierofanía (del griego hieros (ἱερός) = sagrado y faneia (φαίνειν)= manifestar) es el acto de manifestación de lo sagrado, conocido también entre los hinduistas y budistas con la palabra de la lengua sánscrita darśana, y, en la forma más concreta de manifestación de un dios, deidad o numen, se denomina teofanía. (es)
- A hierophany is a manifestation of the sacred. The word is a formation of the Greek adjective hieros (Greek: ἱερός, 'sacred, holy') and the verb phainein (φαίνειν, 'to reveal, to bring to light'). (en)
- Une hiérophanie (du grec ancien ἱερός (hiéros), « sacré, saint » et φαίνειν (phainein), « rendre visible, faire connaître ») est une « manifestation du sacré, révélation d'une modalité du sacré ». Le concept est dû à Mircea Eliade qui l'introduit dans son Traité d'histoire des religions, et il est issu du mot hiérophante. On le retrouve également dans plusieurs ouvrages d'Eliade, comme Le sacré et le profane. (fr)
- 성현(聖顯, hierophany)은 "거룩한 것이 나타남"을 의미하는 종교 용어이다. 이 단어는 그리스 형용사 hieros (Greek: ἱερός, 'sacred, holy', 거룩함)와 동사 phainein (φαίνειν, 'to reveal, to bring to light', 계시되다)의 합성어이다. (ko)
- Ierofania (dal greco antico hierós, "sacro", e phainein, "mostrare") è un termine proprio della scienza delle religioni, della storia delle religioni, della fenomenologia della religione e dell', che designa la "manifestazione del sacro". Il termine "ierofania" fu introdotto dallo storico delle religioni rumeno Mircea Eliade risultando essere un concetto cardine della sua ricerca. Il termine non comporta alcuna ulteriore specificazione e si riferisce a qualsiasi manifestazione del sacro in qualunque oggetto, persona o luogo nel corso della Storia dell'umanità. Esso denota una realtà del tutto diversa rispetto a quella comunemente intesa come del "nostro mondo", il profano, la quale si manifesta nella realtà ordinariamente percepita. Un albero o una pietra o un essere umano come manifestazioni del sacro, ierofanie, non perdono le loro caratteristiche fisiche, ma non per queste caratteristiche fisiche essi vengono ritenuti sacri. Divengono "ierofanie" quando assurgono ad ulteriori significati ed attributi, quando, cioè, gli uomini scorgono in loro qualcosa d'"altro", di "totalmente Altro", un "altro" che appartiene al mondo del sacro. Qualsiasi oggetto, comportamento, funzione, essere può divenire sacro in una cultura umana, separandosi inevitabilmente da ciò che lo circonda, il profano, pur mantenendone le caratteristiche fisiche. (it)
- Hierofania – objawienie się świętości, każde wtargnięcie sacrum w sferę profanum; kluczowy termin w teorii religii M. Eliadego. Przestrzeń człowieka Eliade podzielił na dwa typy: przestrzeń sacrum i profanum - zaznaczył, że sfery te mogą się pokrywać (gdyż sfera sacrum jest sferą, która jest konstytuowana przez nasz umysł). Prostym przykładem sfery sacrum jest np. kościół, który dla osoby konkretnego wyznania jest miejscem w którym objawia się świętość - dla ateisty zaś jest zwykłym budynkiem (sferą profanum). (pl)
- Hierofania (do grego hieros (ἱερός) = sagrado e faneia (φαίνειν) = manifesto) pode ser definido como o ato de manifestação do sagrado. O termo foi cunhado por Mircea Eliade em seu livro Traité d'histoire des religions (1949) para se referir a uma consciência fundamentada da existência do sagrado, quando se manifesta através dos objetos habituais de nosso cosmos como algo completamente oposto do mundo profano (ver misticismo).Para traduzir o ato de manifestação do sagrado, Eliade sugere que o termo hierofania é necessário pois se refere apenas àquilo que corresponde ao sagrado que nos é apresentado. Eliade explica: "Para aqueles que têm uma experiência religiosa, a natureza como um todo é susceptível de se revelar como sacralidade cósmica. Cosmos como um todo pode se tornar uma hierofania. O homem das sociedades arcaicas tende a viver tanto quanto possível com o sagrado ou na privacidade dos objetos consagrados. A sociedade moderna habita um mundo dessacralizado". Tal perspectiva fenomenológica do sagrado, apreende que na história da humanidade a manifestação do sagrado (hierofania), torna-se ahistórica, uma vez que essa manifestação, interpretada como um mito (Instituição humana), ao ser reproduzida no decorrer do tempo em ritos, ela retorna a época mítica, em seu surgimento primordial e se refaz de modo cíclico. Essa percepção do tempo é explorada em O Mito Eterno do retorno: " Todos os sacrifícios são feitos no mesmo instante mítico do princípio; o tempo profano e a duração são suspensos pelo paradoxo do rito. E o mesmo se passa com todas as repetições, ou seja, com todas as imitações dos arquétipos; através dessa imitação, o homem é projectado numa época mítica, em que os arquétipos foram pela primeira vez revelados.". (pt)
- Hierofani, grekiska ἱερός (hieros), helig och φαίνειν (phainein) framträda, betecknar tillfällen då "det heliga" på olika sätt manifesterar sig för en människa. Begreppet, som lanserats av religionshistorikern Mircea Eliade, motsvarar teofani, men har vidare innebörd. (sv)
- Иерофа́ния (от греч. ιερός «священный» + φαίνω «светоч, свет») — проявление священного. Термин был введён румынским историком религий Мирчей Элиаде, который определил его как «нечто священное, предстающее перед нами». По сути термин иерофания является расширением христианского понятия теофания (богоявление) на всю сферу священного независимо от конкретной конфессии. Религиовед Брайен С. Ренни определяет иерофанию как любое явление, воспринятое в качестве проявления священного. Для религиозного человека иерофанией может стать любой объект, например, камень или дерево (неопалимая купина), или такая более сложная концепция, как воплощение Бога в Иисусе Христе для христиан. Священное дерево почитается не потому, что оно является деревом, а камень — не из-за его естественных свойств. Они становятся объектами поклонения, так как представляют собой иерофании, проявляющие, по определению Рудольфа Отто, «нечто отличное» (ganz andere). (ru)
- Ієрофа́нія (визначення Мірча Еліаде) — прояв святого, священного (грец. ιερός — святий, та грец. φαίνω — являтися, проявлятися).Можна вважати, що , від найпримітивніших до найрозвиненіших, складається з суми ієрофаній, суми проявів священного. Найпростіша ієрофанія, наприклад, прояв священного в якомусь предметі, дереві чи камені, і найвища, якою для християн є втілення Бога в особі Ісуса Христа, вважається, ніяк не пов'язані між собою. Це завжди один і той самий таємничий акт: прояв чогось «цілком відмінного», реальності не з нашого світу, в предметах, що є частиною нашого світу, світу природного, мирського. (uk)
- 聖顯（英語：Hierophany）是指神聖藉由俗物向外在展現出不同於本質具有的向度。 此詞由羅馬尼亞宗教學者米尔恰·伊利亚德在專著《》中提出。在討論聖顯時，較常提到的就是神聖空間與時間。這兩者相互影響，同時存在。有空間塑造出時間的概念，而時間也會與當下的空間有所關連。 (zh)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)