| rdfs:comment
| - Στην ρωμαϊκή μυθολογία, η Ινβίντια είναι η θεά του και της ζήλιας. Για λογοτεχνικούς σκοπούς, τα δύο τελευταία αισθήματα προσωποποιούνταν. Οι Αρχαίοι Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν την Ινβίντια στην θέση δύο ελληνικών επινοήσεων: την Νέμεσις, «την αγανάκτηση αναφορικά με ένα αθέμιτο πλεονέκτημα», και τον , την ζήλια. Στον Χριστιανισμό, η Ινβίντια κατέστη ως ένα από τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα, τα οποία απεικονίζονταν στην γοτθική και αναγεννησιακή . Απεικονιζόταν υπό την μορφή γυναικείου πνεύματος, το οποίο είχε το κεφάλι ζωσμένο με φίδια, χλωμό χρώμα δέρματος και φέρων φίδια στα χέρια του . (el)
- In Latin, invidia is the sense of envy, a "looking upon" associated with the evil eye, from invidere, "to look against, to look in a hostile manner." Invidia ("Envy") is one of the Seven Deadly Sins in Christian belief. (en)
- Dans la mythologie romaine, Invidia est la déesse de l'envie et de la jalousie. Pour des fins littéraires, celles-ci sont personnifiées. Les Anciens romains utilisaient Invidia à la place de deux concepts grecs : Némésis, « l'indignation par rapport à un avantage injuste », et Phtonos, l'envie. Dans le christianisme, Invidia devient l'un des sept péchés capitaux, présent dans l'iconographie gothique et de la Renaissance. Elle était représentée sous la forme d'un spectre féminin, la tête ceinte de couleuvres, le teint livide avec des serpents dans les mains [réf. souhaitée]. (fr)
- Envidia (del latín: Invidia) en la mitología romana, era la diosa que personificaba la venganza y los celos. Su equivalente en la mitología griega era la fusión entre Némesis y Ptono. (es)
- Invidia, na mitologia romana, era o senso da inveja ou ciúme, que podia ser personificada por propósitos estritamente literários, como uma deusa. Os romanos usavam o termo invidia para cobrir o alcance de dois termos gregos: nêmesis (indignação em sucesso desmerecido) e Ftono (inveja). Invidia é um dos sete pecados capitais, e torna-se mais concreta na tardia iconografia gótica e do Renascimento. (pt)
- Invídia o Enveja (en llatí Invidia) fou una deïtat romana personificació de la venjança i de la gelosia, parent amb la deessa grega Nèmesi, que només tenia la venjança a les seves atribucions. En la iconografia apareix sovint amb una corona i un vel al cap. És descrita com a filla del gegant Pal·les i d'Estix (Styx). Ovidi li dedica un capítol al llibre dos de Les Metamorfosis: «…S'en va a l'estatge de l'Enveja, sollat de negra sang corrompuda. La casa és amagada a l'indret més profund de la vall, allà on el so no lluu, on cap vent no troba camí, trista i plena de fred entumidor, i on el foc manca sempre i la boira abunda.…» (ca)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)