Johann Karl Friedrich Rosenkranz (April 23, 1805 – July 14, 1879) was a German philosopher and pedagogue.
| Attributes | Values |
|---|
| rdf:type
| |
| rdfs:label
| - كارل روزينكرانتس (ar)
- Johann Karl Friedrich Rosenkranz (ca)
- Karl Rosenkranz (de)
- Karl Rosenkranz (es)
- Karl Rosenkranz (fr)
- Johann Karl Friedrich Rosenkranz (it)
- Karl Rosenkranz (en)
- ヨハン・カール・ローゼンクランツ (ja)
- Розенкранц, Иоганн Карл Фридрих (ru)
- Karl Rosenkranz (sv)
- Йоганн Карл Фрідріх Розенкранц (uk)
|
| rdfs:comment
| - كارل روسينكرانز (بالألمانية: Karl Rosenkranz) (و. 1805 – 1879 م) هو فيلسوف، ، وأستاذ جامعي ألماني، ولد في مغدبورغ، توفي في كونيغسبرغ، عن عمر يناهز 74 عاماً. (ar)
- Johann Karl Friedrich Rosenkranz (Magdeburg, 23 d'abril de 1805 – Königsberg, 14 de juny de 1879) fou un filòsof alemany, deixeble de les doctrines de Hegel i Schleiermacher. Fou professor a la Universitat de Königsberg des de 1833 fins a la seva mort, encara que per a llavors havia quedat pràcticament cec. Se li recorda per la seva llarga trajectòria professional i per les seves nombroses publicacions. Entre la gran divisió de l'Escola hegeliana, en companyia de Michelet, se situà a «mig camí» entre la filosofia d'Erdmann i Gabler, i l'«extrema esquerra» representada per Strauss, Feuerbach i Bruno Bauer. (ca)
- Johann Karl Friedrich Rosenkranz (* 23. April 1805 in Magdeburg; † 14. Juni 1879 in Königsberg i. Pr.) war ein deutscher Philosoph. Er war Schüler von Georg Wilhelm Friedrich Hegel. (de)
- Johann Karl Friedrich Rosenkranz (April 23, 1805 – July 14, 1879) was a German philosopher and pedagogue. (en)
- Karl Rosenkranz est un philosophe, théologien, poète et germaniste allemand né à Magdebourg le 23 avril 1805, mort le 14 juin 1879 à Königsberg. Il est professeur à Königsberg dans la chaire de Kant. Il est le premier biographe de Hegel (1844) et l'auteur de l'Esthétique du laid (1853). (fr)
- Johann Karl Friedrich Rosenkranz (Magdeburgo, 23 aprile 1805 – Königsberg, 14 giugno 1879) è stato un filosofo tedesco. (it)
- ヨハン・カール・ローゼンクランツ（Johann Karl Friedrich Rosenkranz,1805年4月23日-1879年7月14日）はドイツの哲学者。ヘーゲル中央派に所属。 マクデブルクの生まれ。ベルリン大学、ハレ大学、ハイデルベルク大学の各大学で哲学を学ぶ。ヘーゲルとフリードリッヒ・シュライエルマッハーの哲学を専門とした。ハレ大学助教授次いで、1833年にケーニヒスベルク大学教授に就任。生涯を当地で過ごした。 彼は、晩年は視力を完全に失い盲人となった。長年のキャリアにおいて、様々な書物を出版し、ケーニヒスベルクという地理的にも離れていた土地で活躍していたこともあって、必ずしもヘーゲル学派(あるいはヘーゲルそのもの)の伝統に則った書物を残していたわけではないが、彼はヘーゲル学派の伝統に忠実だとされている。彼自身はヘーゲルからの離反を試みていた。 ただ、一般的にはミヘレットらと共に中央派とみなされるが、一方ではバウアーなど共に左派の人物ともみなされることもある。このようにローゼンクランツの立場に対する見解は、一定ではない。なお、ヘーゲルの生涯を綴った「ヘーゲル伝」(HEGELS LEBEN)は、ヘーゲルの生涯・特性を知る上で現代においても貴重な資料である(中埜肇訳・みすず書房より日本語訳入手可)。 (ja)
- Иоганн Карл Фридрих Розенкранц (нем. Johann Karl Friedrich Rosenkranz; 1805, Магдебург — 1879, Кенигсберг) — немецкий философ. Дядя немецкого математика и астронома Рудольфа Лемана-Фильгеса (1854—1914). (ru)
- Johann Karl Friedrich Rosenkranz (Magdeburgo, 23 de abril de 1805 - Königsberg, 14 de junio de 1879) fue un filósofo alemán discípulo de las doctrinas de Hegel y Schleiermacher. Fue profesor en la Universidad de Königsberg desde 1833 hasta su muerte, aunque para entonces había quedado prácticamente ciego. (es)
- Johann Karl Friedrich Rosenkranz, född 23 april 1805 i Magdeburg, död 14 juni 1879 i Königsberg, var en tysk filosof. Rosenkranz blev privatdocent i Halle 1828, extra ordinarie professor där 1831 och professor i Königsberg 1833. Han var föredragande råd i kultusministeriet 1848–1849. Rosenkranz tillhörde centern inom den hegelska skolan och utgav ett stort antal filosofiska och litteraturhistoriska arbeten. Hans huvudarbete är Die Wissenschaft der logischen Idee (1858–1859). Bland övriga arbeten märks Psychologie oder Wissenschaft vom subjektiven Geist (1837; tredje upplagan 1863), Hegel als deutscher Nationalphilosoph (1870), Studien (1839–1876) och Die Poesie und ihre Geschichte (1855). Tillsammans med Friedrich Wilhelm Schubert utgav han en upplaga av Immanuel Kants skrifter i tolv band (sv)
- Йоганн Карл Фрідріх Розенкранц (нім. Johann Karl Friedrich Rosenkranz; 1805, Магдебург — 1879, Кенігсберг) — німецький філософ. Дядько німецького математика і астронома Рудольфа Лемана-Фільгеса (1854—1914). Був професором філософії в Кенігсберзі; у кінці життя осліп. Один з найбільш талановитих і різнобічних учнів Гегеля, Розенкранц в своїй «науці про логічної ідеї» значно відступає від гегелівської логіки; справжні гегельянці звинувачували його в отщепенстве від учителя. (uk)
|
| name
| |
| foaf:depiction
| |
| dcterms:subject
| |
| Wikipage page ID
| |
| Wikipage revision ID
| |
| Link from a Wikipage to another Wikipage
| |
| Link from a Wikipage to an external page
| |
| sameAs
| |
| dbp:wikiPageUsesTemplate
| |
| thumbnail
| |
| id
| |
| has abstract
| - كارل روسينكرانز (بالألمانية: Karl Rosenkranz) (و. 1805 – 1879 م) هو فيلسوف، ، وأستاذ جامعي ألماني، ولد في مغدبورغ، توفي في كونيغسبرغ، عن عمر يناهز 74 عاماً. (ar)
- Johann Karl Friedrich Rosenkranz (Magdeburg, 23 d'abril de 1805 – Königsberg, 14 de juny de 1879) fou un filòsof alemany, deixeble de les doctrines de Hegel i Schleiermacher. Fou professor a la Universitat de Königsberg des de 1833 fins a la seva mort, encara que per a llavors havia quedat pràcticament cec. Se li recorda per la seva llarga trajectòria professional i per les seves nombroses publicacions. Entre la gran divisió de l'Escola hegeliana, en companyia de Michelet, se situà a «mig camí» entre la filosofia d'Erdmann i Gabler, i l'«extrema esquerra» representada per Strauss, Feuerbach i Bruno Bauer. (ca)
- Johann Karl Friedrich Rosenkranz (* 23. April 1805 in Magdeburg; † 14. Juni 1879 in Königsberg i. Pr.) war ein deutscher Philosoph. Er war Schüler von Georg Wilhelm Friedrich Hegel. (de)
- Johann Karl Friedrich Rosenkranz (Magdeburgo, 23 de abril de 1805 - Königsberg, 14 de junio de 1879) fue un filósofo alemán discípulo de las doctrinas de Hegel y Schleiermacher. Fue profesor en la Universidad de Königsberg desde 1833 hasta su muerte, aunque para entonces había quedado prácticamente ciego. Se le recuerda por su larga trayectoria profesional y por sus numerosas publicaciones, así como por el apreciado rencor que guardaba a ciertos puntos de la tradición hegeliana. Arnold Ruge lo caracterizó como «el más libre de los viejos hegelianos», y su reinterpretación de la doctrina de Hegel para adaptarla a su propia época se basó, según Karl Löwith, en intentar humanizarla. Entre la gran división de la Escuela hegeliana, en compañía de Michelet, se situó a «medio camino» entre la filosofía de Erdmann y Gabler, y la «extrema izquierda» representada por Strauss, Feuerbach y Bruno Bauer. Fue un gran crítico de los jóvenes hegelianos por el excesivo énfasis dado por estos, según él, a la acción y a la ética. (es)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)
