rdfs:comment
| - El xíling (en anglès: shilling o, informalment, bob) fou una moneda anglesa usada per primera vegada el 1548 durant el regnat d'Enric VII. Aquestes monedes angleses havien estat precedides pel , una moneda escocesa, utilitzada durant el regnat de Jacob III. Va ser utilitzada al Regne Unit fins a 1971. Equivalia a la vint-i-unena part d'una guinea, i posteriorment, a la vintena part d'una lliura esterlina. Un xíling constava de dotze penics. (ca)
- Ши́ллинг (англ. shilling) — распространённая монета Англии, а затем Британии, известная также как «боб». Символом шиллинга являлась литера S. (ru)
- El chelín (en inglés: shilling o, informalmente, bob) era una moneda inglesa usada por primera vez en 1548 durante el reinado de Enrique VIII. Equivalía a la vigésima parte de una libra esterlina. El símbolo del chelín era la letra S. Estas monedas inglesas habían sido precedidas por el , una moneda escocesa, utilizada durante el reinado de Jacobo III. Fue utilizada en el Reino Unido hasta 1971. La guinea equivalía a una libra con un chelín. (es)
- The British shilling, abbreviated "1/-", was a unit of currency and a denomination of sterling coinage worth 1⁄20 of one pound, or twelve pence. It was first minted in the reign of Henry VII as the testoon, and became known as the shilling, from the Old English scilling, sometime in the mid-16th century. It circulated until 1990. The word bob was sometimes used for a monetary value of several shillings, e.g. "ten-bob note". Following decimalisation on 15 February 1971 the coin had a value of five new pence, and a new coin of the same value but labelled as "five new pence" or "five pence" was minted with the same size as the shilling until 1990, after which the shilling no longer remained legal tender. It was made from silver from its introduction in or around 1503 until 1946, and thereafte (en)
- Le shilling (en abrégé s ou noté 1/-) est une ancienne pièce de monnaie du Royaume-Uni qui a été utilisée jusqu’à la décimalisation de la livre sterling en 1965. Le shilling valait un vingtième d’une livre sterling ou douze pence. Il fut frappé pour la première fois sous le règne du roi Henri VII, alors connu sous le nom de testoon, avant de devenir connu sous le nom de shilling, qui se dérive du mot vieil anglais scilling, du milieu du XVIe siècle au début des années 1990, où il fut retiré de la circulation. Le mot anglais bob était souvent utilisé pour parler d’une valeur monétaire en shillings, par exemple ten-bob note (un billet de dix shillings en français). Après la décimalisation le 15 février 1971, le shilling devint équivalent à cinq pence. La pièce était frappée en argent de son (fr)
- De shilling was tot 1970 een rekeneenheid in Groot-Brittannië en Ierland. De waarde was het twintigste deel van een pond. Deze situatie is vergelijkbaar met de stuiver die in Nederland in het begin van de 19e eeuw nog een rekeneenheid was. Met de invoering van het decimale stelsel werd de shilling afgeschaft. Er werden nieuwe muntstukken geslagen die even groot waren als de munten met het opschrift one shilling en two shillings, maar met het opschrift 5 new pence en 10 new pence. De oude munten bleven geldig. (nl)
- Szyling (brytyjski) – brytyjska moneta będąca w obiegu w Anglii i Wielkiej Brytanii od panowania Henryka VII aż do 1971 roku, kiedy przeprowadzono decymalizację brytyjskiej waluty. Dawniej szyling stanowił 1/20 część funta szterlinga i dzielił się na 12 pensów. Szyling był również nominałem innych brytyjskich monet i banknotów (np. moneta o wartości 2 szylingów to floren lub banknot o wartości 10 szylingów). Od początku bicia w XVI wieku do 1946 roku monety o nominale 1 szylinga były bite ze srebra, a w latach 1947–1970 bito je z miedzioniklu. (pl)
|