| rdfs:comment
| - Flažolet, přesněji flažoletové tóny neboť název je odvozen od stejnojmenného hudebního nástroje, je způsob hry na smyčcové (nebo jiné strunné) hudební nástroje, zvukově připomínající flažolet. Flažoletové tóny byly objeveny již v devatenáctém století. Jedná se o zvláštní techniku hry, kdy jemným dotekem prstu na určitém místě struny je vytvářen nějaký alikvótní tón často flétnového zabarvení. Flažoletové tóny tak umožňují ozvláštňovat hru na strunné nástroje a samozřejmě zvyšují přirozenou barevnost zvuku příslušného hudebního nástroje. (cs)
- Flaĝolettono estas tono de kordinstrumento, kiu laŭas al pli alta ol la baza frekvenco de la kordo, do al ties 2-a, 3-a ... partotono. Ĝi ekestas per artefarita formado de , t.e. per malforta fingrometado sur la dividpunktoj 1:2, 1:3 ktp. La nomo devenas de la flaĝoleteca (flutsimila) sono de ĉi tiuj tonoj sur la violono. Fizike flaĝolettono korespondas al la ĉe blovinstrumentoj, je kiuj oni povas per konvenaj teknikoj (preterblovado) generi kromajn oscilonodojn en la aerkolono. (eo)
- Playing a string harmonic (a flageolet) is a string instrument technique that uses the nodes of natural harmonics of a musical string to isolate overtones. Playing string harmonics produces high pitched tones, often compared in timbre to a whistle or flute. Overtones can be isolated "by lightly touching the string with the finger instead of pressing it down" against the fingerboard (without stopping). For some instruments this is a fundamental technique, such as the Chinese guqin, where it is known as fan yin (泛音, lit. "floating sound"), and the Vietnamese đàn bầu. (en)
- Een flageolettoon, of kort flageolet, is een meestal op snaarinstrumenten voortgebrachte toon die een van de hogere harmonischen is van de toon van een losse snaar, voornamelijk twee of driemaal zo hoog. Een flageolettoon wordt gevormd als een snaar op de juiste plek licht aangeraakt wordt, waardoor andere harmonischen uit het spectrum (grotendeels) verdwijnen. De naam is afkomstig van een inmiddels in de vergetelheid geraakt houten blaasinstrument flageolet met een klank die enigszins overeenkomt met een flageolettoon op de viool. (nl)
- フラジオレットまたはフラジョレット (flageolet, flagioletto) は、西洋音楽において、各種の楽器の特殊奏法の一つ、あるいはその特殊な奏法により出される音である。 特定の倍音が浮き立つように発生させ、それを基音のように聞かせることで、楽器のフラジオレットの特徴ある音色に似せた柔和な音を出す。フラジオレットに似せた音からこの名となった。倍音が発生するよう発音していることから、英語ではハーモニクス、日本語では倍音奏法・ハーモニクス奏法とも言う。 様々な楽器においてそれぞれ独特のフラジオレットがあり、それは古くから、楽器の表情を多彩にするための基本的な特殊奏法だった。したがって、奏者が必ず身に着けなければならない基本的な奏法として普及し定着し、特殊奏法とは呼ばないほどだった。 (ja)
- Флажоле́т — специфічний прийом звуковидобування на струнних інструментах, що являє собою ізольоване звучання певного гармонійного . Також флажолетом називається сам отримуваний звук-обертон. На струнних інструментах виконується шляхом часткового притиснення струни в точці ділення її довжини на 2 (висота звучання струни підвищується на октаву), на 3, на 4 (2 октави) і т. д. (uk)
- Ein Flageolettton [ˌflaʒoˈlɛttoːn], kurz Flageolett genannt, englisch (string) harmonic (Abkürzung: Harm.), spanisch armónico (Ankürzung: arm.), ist ein meist auf einem Saiteninstrument erzeugter Ton bzw. Oberton, der durch die Anregung einer Oberschwingung als Teilschwingung der Saite entsteht und dessen Frequenz somit einem ganzzahligen Vielfachen der Grundfrequenz der Saite entspricht. Die Bezeichnung stammt vom flageolettähnlichen Klang dieser Töne auf der Violine. Physikalisch entsprechen Flageoletttöne den Naturtönen bei Blasinstrumenten, die durch Überblasen erzeugt werden. (de)
- Flażolet – sposób wydobywania dźwięku (np. z instrumentu strunowego) polegający na tym, że jedna składowa harmoniczna dominuje nad innymi, w szczególności nad tonem podstawowym. Nazwy flażoletów pochodzą od interwałów, które uzyskałoby się ze struny przez jej skrócenie w danym punkcie i tak flażolet uzyskany przez dotknięcie struny w 1/2 długości to flażolet oktawowy, w 1/3 – kwintowy, w 1/4 – kwartowy, w 1/5 – wielkotercjowy, w 2/5 – wielkosekstowy i w 1/6 – małotercjowy. Flażolety na instrumentach smyczkowych dzielą się na: (pl)
- Флажоле́т (старофр. flageolet «маленькая флейта») — приём игры на струнных смычковых и щипковых инструментах, заключающийся в извлечении звука-обертона. Также флажолетом называется сам извлекаемый звук-обертон. На струнных инструментах исполняется путём частичного прижатия струны в точке деления её длины на два (высота звучания струны повышается на октаву), на 4 (2 октавы) и т. д. Название приёма связано с тем, что извлекаемый с его помощью чуть глуховатый звук напоминает тембр флейты. (ru)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)