| rdfs:comment
| - القلوي هي كلمة ذات أصل عربي أي ملح أيوني قاعدي لفلز قلوي أو لفلز قلوى ترابي. تصنف المواد القلوية في الكيمياء ضمن القواعد. تتفاعل القلويات بشراهة مع الحمضيات فيما يسمى تفاعل حمض-قلوي ، ولها أهمية كبيرة في الكيمياء . (ar)
- Als Alkalien (über lat. sal alkali von arab. القلية / al-qalya /‚Pottasche‘; Soda bzw. Natriumcarbonat) werden Substanzen bezeichnet, die mit Wasser alkalische Lösungen (Laugen) bilden. Aus diesem Grund wurden sie früher auch als Laugensalze bezeichnet. Zu dieser nicht eindeutig definierten Substanzgruppe zählen insbesondere die Oxide und Hydroxide der Alkali- und Erdalkalimetalle, in geringerem Maße auch von anderen Metallen. Alkalien gehören zur Gruppe der Basen. Eine Unterscheidung der anfänglich noch unspezifischeren Definition der Alkalien in Oxide bzw. Hydroxide einerseits und Carbonate andererseits traf 1755 Joseph Black. Heute werden vor allem die Hydroxide der Alkalimetalle, insbesondere Natrium- und Kaliumhydroxid umgangssprachlich als Alkalien bezeichnet. (de)
- In chemistry, an alkali (/ˈælkəlaɪ/; from Arabic: القلوي, romanized: al-qaly, lit. 'ashes of the saltwort') is a basic, ionic salt of an alkali metal or an alkaline earth metal. An alkali can also be defined as a base that dissolves in water. A solution of a soluble base has a pH greater than 7.0. The adjective alkaline, and less often, alkalescent, is commonly used in English as a synonym for basic, especially for bases soluble in water. This broad use of the term is likely to have come about because alkalis were the first bases known to obey the Arrhenius definition of a base, and they are still among the most common bases. (en)
- En kemio, alkalo (el la araba lingvo: Al-kali القلي, القالي ) estas baza, de alkala metalo aŭ teralkala metalo. Alkaloj estas plej konataj kiel bazoj, kemiaj kombinaĵoj kun pH pli ol 7, kiu solviĝas en akvo. Komunaj alkaloj inkluzivas la jenajn:
* natria hidroksido (NaOH)
* kalia hidroksido (KOH)
* natro (Na2CO3)
* kalcia karbonato (CaCO3)
* magnezia hidroksido (Mg(OH)2) (eo)
- Kimikan, alkalia (arabieratik: Al-Qaly القلي, القالي) elementu metaliko alkalino edo lurralkalino baten gatz ioniko basikoa da. Alkalien ezaugarri nagusia da uretan disolbatzen diren konposatu basikoak (7.0 baino handiagoa den pH-dun konposatuak) direla. Askotan, alkalino izenondoa base hitzaren sinonimo gisa erabiltzen da, batez ere base disolbagarrietan hitz egitean. Izan ere, Arrhenius-ek azidoen eta baseen arteko erreakzioen inguruan zuen teoria jarraitzen zuten lehen base ezagunak alkaliak izan ziren. sortu zenetik, alkali hitza goian aipatutako definizioaren barruan sartzen diren gatzak soilik izendatzeko erabiltzen da. (eu)
- Bun láidir, hiodrocsaíd sóidiam is hiodrocsaíd photaisiam go háirithe. Bíonn pH ard ag a thuaslagáin uisciúla, agus baintear úsáid astu mar ábhair ghlantacha de bhrí go dtuaslagann siad saill. Is iad na miotail alcaile grúpa I ar chlár peiriadach na ndúl, an grúpa a chuimsíonn litiam, sóidiam, potaisiam, rubaidiam is caeisiam. Rud sainiúil maidir le gach ceann acu gur féidir é a ocsaídiú ina chomhdhúile ina mbíonn sé ina chaitian luchtaithe go singil, agus hiodrocsaíd aige atá ina bhun láidir. (ga)
- Alkali (dari bahasa Arab: القلي, القالي, "abu dari lumut asin") dalam kimia adalah suatu garam ionik basa dari suatu unsur kimia alkali logam atau alkali tanah. Ada yang mendefinisikan suatu alkali sebagai suatu zat basa yang larut dalam air. Larutan alkali mempunyai pH lebih dari 7,0. (in)
- アルカリ（蘭: alkali）とは一般に、水に溶解して塩基性（水素イオン指数 (pH) が7より大きい）を示し、酸と中和する物質の総称。 典型的なものにはアルカリ金属またはアルカリ土類金属の水酸化物（塩）があり、これらに限定してアルカリと呼ぶことが多い。これらは水に溶解すると水酸化物イオンを生じ、アレニウスの定義による酸と塩基の「塩基」に相当する。一方でアルカリをより広い「塩基」の意味で用いることもある。 (ja)
- 알칼리(영어: Alkali, 문화어: 알카리)는 물에 녹는 염기를 말한다. 물에 녹는 염기를 띠는 성질을 염기성이라고 부른다. (ko)
- Alkalia (arab. al-kali ‘potaż’) – ogólna nazwa dla: tlenków oraz wodorotlenków litowców, glinu i magnezu, roztworów wodnych wodorotlenków litowców oraz wapnia, a także węglanu sodu oraz potasu. Do alkaliów zalicza się także wodny roztwór amoniaku. Wszystkie alkalia wykazują mocny odczyn zasadowy. Stosowane są m.in. jako środki wiążące kwasy żółciowe oraz zobojętniające sok żołądkowy. (pl)
- Em química, um álcali é uma base, sal iônico de um metal alcalino ou de um elemento metal alcalinoterroso. Alguns autores também definem um álcali como uma base que se dissolve em água. Uma solução de uma base solúvel tem um pH maior que 7. O adjetivo alcalino é comumente usado como um sinônimo para "base", especialmente para bases solúveis. É provável que este uso mais amplo do termo tenha surgido porque "álcali" foi uma das primeiras bases conhecidas a obedecer a definição de Arrhenius de uma base. (pt)
- Луги́ — розчинні у воді сильні, а іноді слабкі основи, які, дисоціюючи в розчині, створюють велику концентрацію іонів OH–. До них зазвичай відносять гідроксиди лужних і лужноземельних металів. Луги — безбарвні кристалічні речовини. (uk)
- 在各种酸碱理论中，碱（英語：Alkali，源於阿拉伯語 القلوي al-qaly）都是指与酸相对的一类物质。鹼多指鹼金屬及鹼土金屬的氢氧化物和氧化物，而对碱最常见的定义是根据阿伦尼乌斯提出的酸碱离子理论作出的定义：碱是一种在水溶液中可以电离出氢氧根离子并且不产生其它阴离子的化合物。随后这个定义被扩展为提供氢氧根或者吸收氢离子的化合物。鹼的相反是酸 (zh)
- Els àlcalis (de l'àrab: al-qaly القلي ,القالي, 'cendres calcinades'), són sals iòniques bàsiques d'un metall alcalí o d'un metall alcalinoterri. Són òxids, hidròxids i carbonats dels metalls alcalins. Alguns autors defineixen l'àlcali com una base química que es dissol en l'aigua. Una solució d'una base química soluble té un pH superior a 7. Els àlcalis van ser les primeres bases conegudes que obeeixen la definició d'Arrhenius d'una base i encara són les bases més comunes. (ca)
- Un alcali, écrit alkali à la fin du XVIIIe siècle pour marquer l'origine arabe via le latin médiéval, est un terme de l'alchimie puis de la chimie décrivant différents composés chimiques, parfois en mélange, à propriétés dites alcalines ou basiques. Depuis le XVIIe siècle, le terme est employé de manière générique pour désigner des bases, des sels ou des solutions basiques concentrées. En chimie industrielle moderne, un alcali désigne une base forte dans l'eau. (fr)
- Щёлочи (в рус. языке от слова «щёлок»; производное от того же корня, что и др.-исл. skola «стирать») — гидроксиды щелочных и некоторых других элементов, например таллия. К щелочам относятся хорошо растворимые в воде основания. При электролитической диссоциации щёлочи образуют анионы OH− и катион металла. (ru)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)