| rdfs:comment
| - جوليو ألبيروني (بالإيطالية: Giulio Alberoni) هو كاردينال وسياسي إسباني من أصل إيطالي (1664-1752)، كان ناشطا في زمن فيليب الخامس ملك إسبانيا. (ar)
- Giulio Alberoni (* 21. Mai 1664 in Fiorenzuola d’Arda unweit Piacenza; † 16. Juni 1752) war italienischer Kardinal und spanischer Staatsminister unter Philipp V. von Spanien. (de)
- Giulio Alberoni (30 May 1664 OS – 26 June NS 1752) was an Italian cardinal andstatesman in the service of Philip V of Spain. (en)
- Giulio Alberoni (Fiorenzuola d'Arda; 31 de mayo de 1664 - Plasencia; 26 de junio de 1752) fue un cardenal italiano, principal consejero del rey Felipe V de España. (es)
- Jules Alberoni, en italien Giulio Alberoni, né le 21 mai 1664, mort le 26 juin 1752, est un prêtre italien, homme d'État au service du roi d'Espagne Philippe V. Il est créé cardinal en 1717. (fr)
- Giulio Alberoni (30 Mei 1664 - 26 Juni 1752) merupakan seorang Kardinal asal Italia dan negarawan yang melayani Philippe V dari Spanyol. Ia diciptakan sebagai kardinal pada tahun 1717. (in)
- Giulio Alberoni (Piacenza, 21 maggio 1664 – Piacenza, 26 giugno 1752) è stato un cardinale e politico italiano al servizio di Filippo V di Spagna. Dopo aver svolto il ruolo di primo ministro favorito alla corte borbonica di Spagna ed essersi adoperato per la riconquista borbonica della Sardegna e della Sicilia nel 1717 (perse a favore, rispettivamente, delle Case d'Asburgo e di Savoia in seguito alla stipula del trattato di Utrecht del 1713), dandovi dunque l'avvio alla Guerra della Quadruplice Alleanza, tornato in Italia ricoprì importanti incarichi nell'amministrazione pontificia, fra cui quello di legato in Romagna. In questa veste prese parte attiva all'occupazione militare di San Marino, evento che da lui prese il nome di "occupazione alberoniana". (it)
- Giulio Alberoni (ur. 31 maja 1664 w Fiorenzuola d’Arda w prowincji Piacenza, zm. 26 czerwca 1752 w Piacenzy) – włoski kardynał i polityk w służbie króla Hiszpanii Filipa V. (pl)
- Giulio Alberoni (Fiorenzuola d'Arda, 21 de maio de 1664 — Piacenza, 26 de junho de 1752) foi um cardeal italiano e estadista a serviço de Filipe V da Espanha. (pt)
- Giulio Alberoni, född 21 maj 1664 i Fiorenzuola d'Arda, provinsen Piacenza, Italien, död 26 juni 1752 i Piacenza, var en italiensk kardinal, diplomat och statsman. Han tjänade vid Filip V:s hov. (sv)
- Джуліо Альбероні (італ. Giulio Alberoni; 31 травня 1664 — 26 червня 1752) — державний діяч королівства Іспанія, фактичний голова уряду в 1717—1719 роках, кардинал. (uk)
- Хулио (Джулио) Альберони (исп. Giulio Alberoni; 31 мая 1664, Фьоренцуола-д’Арда — 26 июня 1752, Пьяченца) — испанский кардинал и государственный министр при короле Филиппе V. Епископ Малаги с 6 декабря 1717 по 19 ноября 1725. Кардинал-дьякон с 12 июля 1717, с титулярной диаконией Сант-Адриано-аль-Форо с 12 июня 1724 по 20 сентября 1728. Кардинал-священник с титулом церкви Сан-Кризогоно с 20 сентября 1728 по 29 августа 1740. Кардинал-священник с титулом церкви Сан-Лоренцо-ин-Лучина с 29 августа 1740 по 26 июня 1752. Кардинал-протопресвитер с 29 августа 1740 по 26 июня 1752. (ru)
- Giulio Alberoni, també conegut, en castellà, com Julio Alberoni va ser un cardenal italià, que fou un primer ministre de Felip V. Nasqué dins una família humil –era fill d'un vinyater– al ducat de Parma (actualment a Itàlia); primerament s'educà a l'escola de monjos barnabites de Piacenza, i més tard, per mediació dels vicelegats papals de Ravenna, estudià la carrera eclesiàstica. El jove sacerdot, dotat de facultats i fina educació, va esdevenir secretari del duc de , cap de les tropes castellano-franceses durant la guerra de Successió i amb qui arribà a Espanya, on assolí des de llavors tota classe de consideracions; a la mort d'aquell el 1712, entrà al servei del duc de Parma com ambaixador davant la cort espanyola. (ca)
- Giulio Alberoni (Fiorenzuola d'Arda, 1664ko maiatzaren 21a - Piacenza, 1752ko ekainaren 26a) italiar kardinala eta Filipe V.a Espainiakoaren Lehen ministroa izan zen. Espainiako Ondorengotza Gerran frantses osteen buruzagia izen zen berekin eraman zuen Espainiara, eta haren karrera moldatu zuen han. Elisabet Farnesio eta Filipe V.aren ezkontza negoziatu zuen. Erreginak aholkulari gisa harturik, frantsesak gortetik egoztea lortu zuten bien artean. Kardinalgoa eta Lehen ministro kargua batera eskuratu zituen, eta espainiar politikaren zuzendaritzaren jabe egin zen. Utrechten Espainiak galduriko abantailak berreskuratzen saiatu zen, eta diplomazia-ekintza ugari garatu zituen, Frantziako erregeordearen aurka bereziki. eratu zela, eta frantses armadaren mehatxuak zirela eta, Filipe V.ak amore (eu)
|
.jpg)
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)