| rdfs:comment
| - Místní církev či partikulární církev (latinsky ecclesia particularis) je označení jakéhokoliv samostatně konstituovaného církevního společenství, které je součástí katolické církve ve smyslu celé, univerzální církve. Tak pojem definuje i kanonické právo římskokatolické církve, které však pojem „jedna a jediná katolická církev“ omezuje na církve sjednocené s Římem, respektive v kánonu 373 přiznává papeži výhradní právo zřizovat místní církve, čímž zároveň upírá místním církvím povahu autonomně konstituovaných společenství. (cs)
- Una Iglesia particular (en latín, ecclesia particularis), en la eclesiología de la Iglesia católica introducida por el Concilio Vaticano II, es una comunidad de fieles católicos confiada al cuidado pastoral de un obispo —o de un presbítero reconocido como su equivalente— ayudado por un presbiterio, de modo que unida a su pastor por el Espíritu Santo a través del Evangelio y la eucaristía, en ella está presente y operante la Iglesia de Cristo que es una, santa, católica y apostólica. (es)
- Dans l'Église catholique, les Églises particulières (en latin : Ecclesia particularis, au singulier) sont les juridictions ou circonscriptions qui sont comme des réalisations particulières de l'Église catholique, pendant qu'on peut analogiquement comprendre l'Église catholique comme une communion de ces Églises particulières. L'expression « Église particulière » peut signifier un diocèse confié à un évêque, appelé aussi Église locale, mais aussi un ensemble plus vaste. (fr)
- Kościół partykularny (nazywany także kościołem lokalnym lub miejscowym) – termin stosowany przez katolickie prawo kanoniczne jako synonim diecezji/archidiecezji. Termin kościół partykularny związany jest ze znaczeniem diecezji jako wspólnoty ochrzczonych wiernych, pozostających pod władzą biskupa miejsca. Natomiast termin diecezja wiąże się głównie z terytorium kanonicznym, na którym mieszkają członkowie kościoła partykularnego i które pozostaje pod administracją biskupa tegoż kościoła.W Kościele Katolickim możliwe jest wymienne stosowanie nazw "oddiecezjalnych" i "odkościelnych". Na przykład diecezja rzymska zwana jest dość często Świętym Kościołem Rzymskim, a arcybiskup metropolita gnieźnieński zwany był w dobie staropolskiej arcybiskupem Świętego Kościoła Gnieźnieńskiego. (pl)
- 個別教會（拉丁語：ecclesia particularis），或稱地區教會、地方教會，是天主教會的一種分類。 (zh)
- Eine Partikularkirche oder Teilkirche (lateinisch ecclesia particularis) im Sinne des can. 368 CIC bildet einen Bestandteil der römisch-katholischen Kirche, aus deren Gesamtheit dieselbe besteht. Die häufigste Form der Partikularkirche ist die Diözese, daneben zählen auch einige der Diözese gleichgestellte, zumeist territoriale Einheiten, zu den Teilkirchen. Jede Teilkirche wird von einem Ordinarius (can. 134 §1 CIC) geleitet. In Diözesen und Eparchien ist das ein Diözesanbischof, die Vorsteher anderer Teilkirchen sind diesen rechtlich gleichgestellt. (de)
- Gereja partikular, dalam teologi dan hukum kanonik Katolik, adalah semua komunitas gerejawi yang beranggotakan orang-orang dalam persekutuan penuh dengan Roma dan merupakan bagian dari Gereja Katolik secara keseluruhan. Gereja partikular dapat berupa Gereja-Gereja lokal yang tercantum dalam kanon 368 dari Kitab Hukum Kanonik sebagai berikut: "Gereja-Gereja partikular, yang di dalamnya dan darinya hadir Gereja Katolik yang esa, terutama adalah keuskupan-keuskupan. Kecuali jelas bukan demikian, yang disebutkan berikut ini adalah setara dengan sebuah keuskupan: prelatur teritorial, keabbasan teritorial, vikariat apostolik, prefektur apostolik, dan administrasi apostolik yang didirikan secara permanen." Gereja partikular dapat pula berupa himpunan Gereja-Gereja lokal yang memiliki bersama sua (in)
- Con Chiesa particolare, nella terminologia della Chiesa cattolica, si intendono le singole comunità cristiane, che fanno capo a un vescovo, e "nelle quali e dalle quali sussiste la sola e unica Chiesa cattolica". Il termine "Chiesa particolare" ha due usi distinti: esso si riferisce tanto alle Chiese sui iuris di rito orientale, quanto alle Chiese cattoliche di rito latino. (it)
- In de katholieke theologie en in het canoniek recht is een particuliere kerk een kerkelijke gemeenschap die wordt geleid door een bisschop of door iemand die wordt erkend als het equivalent van een bisschop. Er zijn twee verschillende soorten van particuliere kerken: (nl)
- Uma Igreja particular, na teologia e lei canónica, é uma comunidade eclesial em plena comunhão com Roma, uma parte da Igreja Católica vista como um todo. O Código de Direito Canónico refere-se às Igrejas particulares como sendo as unidades "nas quais e das quais existe a una e única Igreja Católica". Todas estas igrejas são lideradas por membros do clero, que, em última instância, respondem todos ao Papa. Em regra, o conceito de igreja particular emprega-se em 2 tipos de igrejas católicas: (pt)
- En delkyrka (latin: ecclesia particularis) är en katolsk kyrka som utgör del av romersk-katolska kyrkans fulla gemenskap genom påven. De står enligt kanonisk rätt i officiell kommunion med romersk-katolska kyrkan genom erkännande av påven som högste synlige ledare. Dit räknas latinska kyrkan som följer de latinska riterna och de katolska östkyrkorna som följer någon av de östliga riterna. (sv)
|
| has abstract
| - Místní církev či partikulární církev (latinsky ecclesia particularis) je označení jakéhokoliv samostatně konstituovaného církevního společenství, které je součástí katolické církve ve smyslu celé, univerzální církve. Tak pojem definuje i kanonické právo římskokatolické církve, které však pojem „jedna a jediná katolická církev“ omezuje na církve sjednocené s Římem, respektive v kánonu 373 přiznává papeži výhradní právo zřizovat místní církve, čímž zároveň upírá místním církvím povahu autonomně konstituovaných společenství. (cs)
- Eine Partikularkirche oder Teilkirche (lateinisch ecclesia particularis) im Sinne des can. 368 CIC bildet einen Bestandteil der römisch-katholischen Kirche, aus deren Gesamtheit dieselbe besteht. Die häufigste Form der Partikularkirche ist die Diözese, daneben zählen auch einige der Diözese gleichgestellte, zumeist territoriale Einheiten, zu den Teilkirchen. Jede Teilkirche wird von einem Ordinarius (can. 134 §1 CIC) geleitet. In Diözesen und Eparchien ist das ein Diözesanbischof, die Vorsteher anderer Teilkirchen sind diesen rechtlich gleichgestellt. Ekklesiologisch entscheidend ist das Verhältnis der Teilkirche zur Gesamtkirche. In can. 368 CIC wird es dahingehend umschrieben: „Teilkirchen, in denen und aus denen (in quibus et ex quibus) die eine und einzige katholische Kirche besteht, […]“. Damit wird eine Formulierung aus Lumen Gentium, 23,1 aufgegriffen: "Die Einzelbischöfe hinwiederum sind sichtbares Prinzip und Fundament der Einheit in ihren Teilkirchen, die nach dem Bild der Gesamtkirche gestaltet sind. In ihnen und aus ihnen besteht die eine und einzige katholische Kirche." Dies wird aus Ausdruck einer Communio - Struktur der Kirche im Binnenverhältnis der Teilkirchen zur Gesamtkirche gesehen: (1) Die Kirche sei eine "communio Eclesiarum".(2) Die Kirche bestehe in den Teilkirchen.(3) Die Kirche bestehe aus den Teilkirchen. Der Diözese nach dem can. 368 CIC gleichgestellt und damit zu den Partikularkirchen gehörend sind:
* Diözese (diocesis) in der Lateinischen Kirche beziehungsweise Eparchie in den Katholischen Ostkirchen
* Gebietsprälatur (praelatura territorialis)
* Gebietsabtei (abbatia territorialis)
* Apostolisches Vikariat (apostolicus vicariatus)
* Apostolische Präfektur (apostolica praefectura)
* für dauernd errichtete Apostolische Administratur (apostolica administratio) Die römisch-katholische Kirche besteht aus insgesamt 3119 Partikularkirchen:
* 9 Patriarchate (3 lateinische und 6 ostkirchliche)
* 4 Titularpatriarchate (2 lateinische, 2 ostkirchliche)
* 4 Großerzdiözesen
* 550 Erzdiözesen mit Metropolitansitz
* 77 Erzdiözesen
* 2195 Diözesen (Bistümer und Eparchien)
* 46 Territorialprälaturen
* 11 Territorialabteien
* 17 Exarchate
* 8 Ordinariate für die Gläubigen des östlichen Ritus
* 36 Militärordinariate
* 86 Apostolisches Vikariate
* 38 Apostolische Präfekturen
* 3 Personalordinariate
* 1 Personalprälatur
* 9 Apostolische Administraturen
* 9 Patriarchal-Exarchate
* 3 Erzbischöfliche Exarchate
* 1 Apostolische Personaladministration Den Partikularkirchen ähnlich, aber nicht gleichgestellt sind die als Vorstufe zählenden 8 Missionen sui juris und 5 von Patriarchen abhängige Territorien. Alle Teilkirchen sind in der Liste der römisch-katholischen Diözesen aufgeführt. (de)
- Una Iglesia particular (en latín, ecclesia particularis), en la eclesiología de la Iglesia católica introducida por el Concilio Vaticano II, es una comunidad de fieles católicos confiada al cuidado pastoral de un obispo —o de un presbítero reconocido como su equivalente— ayudado por un presbiterio, de modo que unida a su pastor por el Espíritu Santo a través del Evangelio y la eucaristía, en ella está presente y operante la Iglesia de Cristo que es una, santa, católica y apostólica. (es)
- Dans l'Église catholique, les Églises particulières (en latin : Ecclesia particularis, au singulier) sont les juridictions ou circonscriptions qui sont comme des réalisations particulières de l'Église catholique, pendant qu'on peut analogiquement comprendre l'Église catholique comme une communion de ces Églises particulières. L'expression « Église particulière » peut signifier un diocèse confié à un évêque, appelé aussi Église locale, mais aussi un ensemble plus vaste. (fr)
- Gereja partikular, dalam teologi dan hukum kanonik Katolik, adalah semua komunitas gerejawi yang beranggotakan orang-orang dalam persekutuan penuh dengan Roma dan merupakan bagian dari Gereja Katolik secara keseluruhan. Gereja partikular dapat berupa Gereja-Gereja lokal yang tercantum dalam kanon 368 dari Kitab Hukum Kanonik sebagai berikut: "Gereja-Gereja partikular, yang di dalamnya dan darinya hadir Gereja Katolik yang esa, terutama adalah keuskupan-keuskupan. Kecuali jelas bukan demikian, yang disebutkan berikut ini adalah setara dengan sebuah keuskupan: prelatur teritorial, keabbasan teritorial, vikariat apostolik, prefektur apostolik, dan administrasi apostolik yang didirikan secara permanen." Gereja partikular dapat pula berupa himpunan Gereja-Gereja lokal yang memiliki bersama suatu tradisi liturgis, teologis, dan kanonik tertentu, contohnya Ritus Latin atau Gereja Latin dan berbagai Ritus Timur atau Gereja Timur yang dalam dekret Konsili Vatikan II mengenai Gereja-Gereja Timur Katolik Orientalium Ecclesiarum, 2 disebut "Gereja-Gereja atau ritus-ritus partikular" dan juga disebut Gereja-Gereja partikular otonom ("sui iuris"). (in)
- Con Chiesa particolare, nella terminologia della Chiesa cattolica, si intendono le singole comunità cristiane, che fanno capo a un vescovo, e "nelle quali e dalle quali sussiste la sola e unica Chiesa cattolica". La Chiesa cattolica riconosce grande valore alle Chiese particolari, la cui importanza teologica è stata evidenziata dal Concilio Vaticano II, con il decreto Christus Dominus. Nella Chiesa particolare «si fa presente la Chiesa universale con tutti i suoi elementi essenziali. Sono perciò costituite "a immagine della Chiesa universale", e ciascuna di esse è "una porzione del Popolo di Dio affidata alle cure pastorali del Vescovo coadiuvato dal suo presbiterio".» Il termine "Chiesa particolare" ha due usi distinti: esso si riferisce tanto alle Chiese sui iuris di rito orientale, quanto alle Chiese cattoliche di rito latino. (it)
- In de katholieke theologie en in het canoniek recht is een particuliere kerk een kerkelijke gemeenschap die wordt geleid door een bisschop of door iemand die wordt erkend als het equivalent van een bisschop. Er zijn twee verschillende soorten van particuliere kerken:
* Lokale particuliere kerken. Een bisdom is de bekendste vorm van een particuliere kerk, maar er zijn ook andere vormen, waaronder die van een territoriale abdij, van een apostolisch vicariaat en een apostolische prefectuur.
* Autonoom particuliere kerken. Dit zijn samenvoegingen van lokale particuliere kerken die specifieke liturgische, theologische en canonieke tradities delen. Deze tradities worden ook wel particuliere kerkgebruiken genoemd. Veruit de grootste autonome particuliere kerk is de Latijnse Kerk. De andere worden meestal collectief aangeduid als de oosters-katholieke kerken. De grote oosters-katholieke kerken worden geleid door een bisschop die de titel en stand heeft van een patriarch of een grootaartsbisschop. (nl)
- Kościół partykularny (nazywany także kościołem lokalnym lub miejscowym) – termin stosowany przez katolickie prawo kanoniczne jako synonim diecezji/archidiecezji. Termin kościół partykularny związany jest ze znaczeniem diecezji jako wspólnoty ochrzczonych wiernych, pozostających pod władzą biskupa miejsca. Natomiast termin diecezja wiąże się głównie z terytorium kanonicznym, na którym mieszkają członkowie kościoła partykularnego i które pozostaje pod administracją biskupa tegoż kościoła.W Kościele Katolickim możliwe jest wymienne stosowanie nazw "oddiecezjalnych" i "odkościelnych". Na przykład diecezja rzymska zwana jest dość często Świętym Kościołem Rzymskim, a arcybiskup metropolita gnieźnieński zwany był w dobie staropolskiej arcybiskupem Świętego Kościoła Gnieźnieńskiego. (pl)
- En delkyrka (latin: ecclesia particularis) är en katolsk kyrka som utgör del av romersk-katolska kyrkans fulla gemenskap genom påven. De står enligt kanonisk rätt i officiell kommunion med romersk-katolska kyrkan genom erkännande av påven som högste synlige ledare. Dit räknas latinska kyrkan som följer de latinska riterna och de katolska östkyrkorna som följer någon av de östliga riterna. Katolska kyrkan består av totalt 23 delkyrkor med var sin rit, som vanligen delas upp i den västliga och den östliga ritfamiljen. Av dessa är den västliga romerska riten mest spridd, både geografiskt och i antal medlemmar. (sv)
- Uma Igreja particular, na teologia e lei canónica, é uma comunidade eclesial em plena comunhão com Roma, uma parte da Igreja Católica vista como um todo. O Código de Direito Canónico refere-se às Igrejas particulares como sendo as unidades "nas quais e das quais existe a una e única Igreja Católica". Todas estas igrejas são lideradas por membros do clero, que, em última instância, respondem todos ao Papa. Em regra, o conceito de igreja particular emprega-se em 2 tipos de igrejas católicas:
* as Igrejas sui iuris são aquelas que possuem um certo grau de autonomia, uma tradição teológica e litúrgica diferentes, particularidades histórico-culturais diferentes, e uma estrutura e organização territorial separadas. Atualmente, a Igreja Católica é constituída por 24 Igrejas sui iuris, que por sua vez são constituídas por inúmeras circunscrições eclesiásticas.
* as circunscrições eclesiásticas são chamadas também de Igrejas particulares locais e não têm o grau de autonomia que as Igrejas sui iuris possuem e gozam. O modelo paradigmático das circunscrições eclesiásticas é a diocese (na Igreja Latina) ou a eparquia (nas Igrejas Católicas Orientais), sendo estas subdivididas em paróquias e agrupadas em províncias eclesiásticas (que são presididas por arcebispos metropolitanos). Para além das tradicionais províncias, existe também as conferências episcopais, que apareceram no séc. XX e são geralmente constituídas por todas as dioceses de um determinado país ou grupo de países. (pt)
- 個別教會（拉丁語：ecclesia particularis），或稱地區教會、地方教會，是天主教會的一種分類。 (zh)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)