| rdfs:comment
| - اللغات الليختية (بالإنجليزية: Lechitic languages) (أو Lekhitic) هي مجموعة لغات بعضها أصبح بائداً والبعض الآخر لا يزال يتحدث به في المناطق الواقعة حالياً في بولندا والمناطق الشمالية الشرقية من ألمانيا. تعد اللغات الليختية فرعاً من أسرة اللغات السلافية الغربية؛ أما الفروع الأخرى من هذه الأسرة فهي اللغات التشكية-السلوفاكية واللغات الصوربية. اللغة البولندية أبرز عناصر مجموعة اللغات الليختية، وذلك بالإضافة إلى اللغة الكاشوبية واللغة السيليزية واللغة السلوفينسية واللغة البولابية. تعود تسمية هذه اللغة بهذا الاسم إلى قبائل (Lechites) والذين يعدّون أجداد البولنديين الحاليين. (ar)
- Οι λεχιτικές γλώσσες είναι υποομάδα γλωσσών που αποτελείται από τα πολωνικά και πολλές άλλες γλώσσες και διαλέκτους που αρχικά ομιλούνταν στην περιοχή. Είναι ένα από τα παρακλάδια της μεγαλύτερης υποομάδας των δυτικών σλαβικών γλωσσών. Τα άλλα παρακλάδια αυτής της υποομάδας είναι οι και οι σορβικές γλώσσες. (el)
- Las lenguas lequíticas o lejíticas incluyen tres lenguas habladas en Europa Central, principalmente en Polonia, e históricamente también en Brandeburgo, Mecklemburgo y Pomerania Occidental, en la región noreste de la moderna Alemania. Este grupo de idiomas es una rama de las mayores lenguas eslavas occidentales. (es)
- The Lechitic (or Lekhitic) languages are a language subgroup consisting of Polish and several other languages and dialects that were once spoken in the area that is now Poland and eastern Germany. It is one of the branches of the larger West Slavic subgroup; the other branches of this subgroup are the Czech–Slovak languages and the Sorbian languages. (en)
- Les langues léchitiques — du nom de Lech, l’ancêtre légendaire des Polonais — sont une branche de la famille des langues slaves occidentales. Elle est composée de langues parlées en Europe centrale, principalement en Pologne et, historiquement, dans l’est et le nord de l’Allemagne. Le groupe léchitique compte :
* le cachoube,
* le polabe (langue disparue),
* le polonais,
* le silésien,
* le slovince (langue disparue). (fr)
- Rumpun bahasa Lechia (atau Lechitik) adalah rumpun bahasa yang terdiri dari bahasa Polandia dan bahasa-bahasa lain yang dituturkan di Polandia. Rumpun ini merupakan bagian dari Slavia Barat. (in)
- レヒト諸語（レヒトしょご、ポーランド語: Języki lechickie）は、西スラヴ語群のうち北部、すなわちおよそポーランドに分布する諸言語である。レッヒ諸語、レキティック諸語ということもある。 (ja)
- Le lingue lechitiche sono un ramo delle lingue slave occidentali parlate in Polonia. (it)
- As línguas lequíticas são um ramo da família de línguas eslavas ocidentais. Ela é composta de línguas faladas na Europa Central, principalmente na Polônia e, historicamente, no leste e no norte da Alemanha. (pt)
- Pojem lechické jazyky je jednou z možností, jak lze označovat jazyky podobné polštině. Jméno Lech je v Polsku oblíbené a bájný Lech (lěchy - Lechové) byl bratrem bájného Čecha (čěchy - Čechové). Tyto jazyky jsou součástí západoslovanských jazyků a mnoho z nich je dnes vymřelých nebo přežívá ve formě nářečí. Mezi jazyky této skupiny patří nebo patřily:
* polština - (ISO 639-1 code: pl, ISO 639-2 code: pol)
* pomořanština (vymřelá)
* kašubština (ISO 639-2 code: csb)
* slovinčtina (vymřelá)
* slezština (ISO 639-3 code: szl)
* polabština - vymřelý jazyk polabských Slovanů (cs)
- La leĥaj lingvoj stas subgrupo de la okcidentslavaj lingvoj. Supozante, ke inter la jaroj 500 kaj 800 de nia erao el la okcidentslavaj lingvoj apartiĝis grupo de leĥaj dialektoj, la el tiuj dialektoj ekestintaj kaŝuba lingvo (danĝerigita, nun parolata nur de 50 000 homoj ĉirkaŭ la urbo Gdansko), slovinca lingvo (formortinta, kune la kaŝuba kaj slovinca lingvo estas la "baltmarslavaj lingvoj") polaba lingvo (aŭ "Elbslava", formortinta) kaj pola lingvo kune konsistigas la "leĥajn lingvojn". La nomo fontas el la mitologia personaĵo Lech, menciita en la pola kroniko de 1295 kaj en pluraj postaj legendoj, kiu estu la prapatro de ĉiuj poloj. (eo)
- Die lechischen Sprachen sind eine Untergruppe der westslawischen Sprachen. Unter der Annahme, dass sich in gemeinslawischer Zeit (ca. 500 bis 800 n. Chr.) aus den westslawischen Dialekten eine Gruppe lechischer Dialekte ausgegliedert hat, fasst man die aus diesen Dialekten entstandenen Sprachen Pomoranisch (auch Ostseeslawisch genannt, das sind Kaschubisch und Slowinzisch), Polabisch (auch Elbslawisch genannt) und Polnisch zur Gruppe der „lechischen Sprachen“ zusammen. Die Bezeichnung Lech(isch) geht auf die 1295 geschriebene Polnische Chronik mit der Sage des Herzogs Lech als angeblichen Urvaters der Polen zurück. Somit wurde lechisch als slawische Bezeichnung für Pole Lech/Lach benutzt. (de)
- Met de Lechitische talen worden drie verschillende in Centraal-Europa en in het bijzonder Polen gesproken West-Slavische talen bedoeld. Behalve in Polen werden de Lechitische talen vroeger ook veel gesproken in de huidige Duitse gebieden Brandenburg, Mecklenburg en Voor-Pommeren. Vermoed wordt dat de Lechitische talen zich tussen 500 en 800 n.Chr. van de andere West-Slavische taalvariëteiten hebben afgesplitst. De naam "Lechitisch" is afgeleid van de Ljachen, de semi-legendarische voorouders van de Polen en het oude Slavische woord *lěchy (vgl. de benaming *čěchy voor de Tsjechen). (nl)
- Języki lechickie – umowna nazwa przyjęta przez niektórych językoznawców na określenie północnej grupy języków zachodniosłowiańskich, posiadających pewne wspólne cechy w zakresie fonetyki. Termin ten wprowadził do lingwistyki w 1862 roku Aleksandr Hilferding.Grupa ta powstała w wyniku dialektycznego rozpadu zespołu prasłowiańskiego. Mówiąc o prasłowiańszczyźnie, mamy na myśli okres trwający około 2000 lat, od początków rozpadu wspólnoty bałto-słowiańskiej (ok. 1500 – 1300 r. p.n.e.) do rozpadu wspólnoty językowej prasłowiańskiej (VI wiek – VII wiek n.e.). Języki lechickie cechują takie archaiczne cechy fonetyczne, jak zachowanie samogłosek nosowych, brak zmiany g w ɣ oraz zachowanie ʒ (dz) powstałego z *dj oraz *g zmiękczonego w drugiej palatalizacji. (pl)
- Лехи́тские языки́ (польск. języki lechickie, кашубск. lechicczé jãzëczi) — подгруппа западнославянских языков, исторически распространённых на территории, соответствующей современным Польше и восточной Германии (Бранденбург, Мекленбург, Померания). Общее число говорящих на лехитских языках составляет около 40 млн чел. (ru)
- Лехітські мови — секція західнослов'янських мов, що містить три живі мови в Центральній Європі, головно в Польщі, а історично також у Брандербурзі, Мекленбурзі та Західній Померанії, тобто на північному сході Німеччини. Лехитські мови існували на території, де мешкали лехітські племена. До лехітських мов належать:
* Польська — (ISO 639-1 код: pl, ISO 639-2 код: pol)
*
* Кашубська — (ISO 639-2 код: csb)
* Словінська †
* Сілезька (ISO 639-3 код: szl)
* Полабська † — (SIL код: pox) Рисами лехітських мов є: (uk)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)